Heer Calorietje
Hij is groot, héél groot. Maatje XXXL draagt hij over zich heen. Zijn gevoel is niet altijd vrolijk, want hoe kan hij zich staande houden? Hij heeft het aankijken en als ze hem voorbij zijn praten ze stiekem over hoe groot en breed hij is… Niet positief, maar negatief! Als zijn mond nu eens nét zo groot was als zijn neusgaten dan zag het er al heel anders uit, maar helaas. Hij heeft het nu eenmaal gedaan. Hoe slank hij vroeger was, hoe opgeblazen voelt hij zich nu! Van buiten doet hij alsof hij de vrolijke Frans is, maar van binnen kan hij het wel uitschreeuwen. Zijn suiker- en vetverslaving heeft hem de afgelopen jaren genekt!
Heer Calorietje houdt van lekker eten. Uit fatsoen zetten we de V en R er maar even niet voor. Sommigen hebben hem ook al een scheldnaam gegeven. Diverse dieren krijgt hij mondeling al naar zich toegegooid en wat dacht je van dat speklappie? Op dat moment kan hij ze wel wurgen, maar wat heb je eraan? Je krijgt er alleen maar een hoop rotzooi van… Het enige wat hij kan doen is afvallen! Maar hoe?! En is hij wel sterk genoeg? Misschien moet hij wel voor driekwart per dag minder eten… Nou, dat moet dan maar! Hij wil niet langer zo blijven rondlopen. Straks moet hij nog met de woningbouw bellen om de deur breder te laten maken.
Nee, hij gaat het nu anders aanpakken. Het speklappie moet maar eens een sperzieboon worden en de patatpan het huis uit. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste dingen vliegen eruit en dat zijn eerst die vieze suiker- en vetproducten. Dus daag met de pindarotsen, de toastjes met brie en de zeven zakken chips per dag! Vaarwel rotzooi, vaarwel kapotte weegschaal. Dat is even een handige om te weten… Zijn weegschaal heeft zijn gewicht niet meer kunnen meten en omdat hij veel te zwaar is ging hij er doorheen. Dus met auw aan de voetjes en de wijzer die bleef hangen op 250 KG liep hij teleurgesteld weg.
Sporten, gezond eten en bijhouden wat nu zijn gewicht is. Drie vuilniszakken vol ongezonde troep ligt buiten. Moet hij het écht weggooien? Zodra zijn ouders, broers en zussen geen interesse hebben smijt hij het maar in de container. Opgeruimd staat netjes en de schappen in de kelder zijn weer beschikbaar voor gezonde aankopen. Een poetslap gaat over de lege schappen en even later komt meneer terug van de supermarkt. Uiteindelijk is het groen wat de kelder kleurt en de rauwe wortel ligt voorop als tussendoortje. Als ze hem nu maar niet meneer hazentand noemen als hij op straat aan een worteltje zit te knagen…
Calorietje doet het voor een goed doel. Om er weer gezond en wel uit te zien. Hij wil weer trots zijn op zichzelf en minder moe… Niet meer elke dag met de auto naar het werk of zijn vrienden maar met zijn mountainbike die al vijf jaar binnen in de schuur staat. Door zijn gewicht knapten zijn beide banden en sinds dien heeft hij niet meer gefietst. Na alle voorbereidingen moet hij wennen… Want hij kan niet zo snel meer iets pakken tijdens het TV kijken of gamen. De battle moet nu echt zonder snoeperij uitgevochten worden! Daarbij komt, hij heeft er een battle bijgekregen. Namelijk die om sterk te blijven in zijn afvalproces.
Enkele weken gaan voorbij. In die tijd heeft hij een paar keer kwijlend door de snoepgangen van de winkels gelopen maar is vervolgens hard doorgerend. Tante Bea komt hem vaak tegen en zij knijpt hem in de wangen om te zeggen dat hij goed bezig is… Elke week ziet ze dat zijn gezicht minder op een ‘plofkop’ lijkt. Lekker dan… denkt Calorietje. Het is goed bedoeld maar op de manier hoe ze het zegt? Heeft ze weleens bij zichzelf in de spiegel gekeken? Nee, dat klinkt niet aardig! Toch voelt het bij hem zo en denkt hij dit bij zichzelf. Met wat prei en bloemkool loopt hij de winkel uit en de knappe kassadame begroet hem heel vriendelijk als zij de reclameborden naar binnen rijdt.
De volgende dag staat hij op de weegschaal… Met een nuchtere maag. ‘Is dat het?! Zó weinig?! Heb ik daarvoor al die moeite gedaan?!’ Hij gaat gauw van de weegschaal af en probeert het nog een keer. Nog steeds hetzelfde tegenvallende gewicht. Sipjes loopt hij naar beneden en schrijft het gewicht op. Zodra hij zijn pen heeft weggelegd gaat hij nog maar een stukje hardlopen. Een knak komt vanaf het worteltje dat hij in zijn mond heeft en weg is ie… Een aantal weken gaat het zo en uiteindelijk zakt zijn broek op een gegeven moment af als hij in de voortuin bezig is. Daar staat ie, in zijn onderbroek. Het wordt nu écht tijd voor een riem of een kleinere broekmaat. De overbuurvrouw lacht.
En zo daalt het gewicht van heer Calorietje. Weken en weken gaan voorbij en uiteindelijk tikt hij op de weegschaal de zessennegentig kilo aan. Wauw, wat een overwinning. Hij is eindelijk weer trots op zichzelf en diegenen die hem uitscholden? Zij kijken stomverbaasd… Hij is geen speklapje meer, geen varken en al helemaal geen nijlpaard… Hij is nu wie hij écht is! Terwijl ze hem aandachtig aankijken lopen ze keihard tegen een lantaarnpaal. Dát is hun verdiende loon voor die scheldwoorden. Wie lacht er nu?! Calorietje noemt ze de drieling van de familie blauwoog en hij loopt door. Met het kassameisje van het reclamebord gaat hij kijken naar nieuwe leuke kleding. Weet je wat er nog meer gebeurde? Er ontstond romantiek terwijl ze buik tegen buik stonden… En dan te verstaan een platte buik!
