Daar ginds in dat huisje…
Het is bijna donker en haar voeten zijn vermoeid van het lopen. Het is al een tijdje geleden dat ze afscheid hebt genomen van het verleden. Dat verleden met agressie, geweld, haat en pesterijen… Waar ze niet zichzelf heeft mogen zijn en dagelijks alleen maar door het leven moest met verdriet en pijn. Het werd tijd om te zeggen ‘zo! en nu is het klaar…’ Vanaf dat moment trok ze haar schoenen aan, pakte ze haar spullen en is gaan lopen. Waar naartoe weet ze niet, in elk geval ver weg van alles wat haar pijn deed. Mensen verdwijnen uit haar leven, maar de meeste kan ze missen als kiespijn! En wat misschien nog het vervelende is? Niemand neemt afscheid van haar… Even laat ze een traantje vallen maar wat heeft ze er eigenlijk aan?
Ze begint aan haar wandeltocht en ze laat zich volgen door haar gevoel en loopt de omgeving uit. Daar waar het pijn doet is achter haar en even later komt ze door een groot weiland. Het wandelpad voor haar lijkt erg lang maar ze gaat de uitdaging aan om ‘ergens’ een beter leven te vinden. Ze kijkt om zich heen en voelt zich helemaal alleen… Nu staat ze er alleen voor! Alles achtergelaten en nu staat ze hier met haar tas bij zich! Uren loopt ze door en van weiland komt ze in andere dorpen en steden terecht… Ze ziet allerlei mensen, allerlei dingen. Het klinkt als ‘vanalles’ en soms wordt ze hartstikke gek. Maar dan, nadat ze bij de fastfood een maaltijd heeft gehaald loopt ze door en komt ze in een donker bos terecht. Bomen, dieren en allerlei geluiden klinken om haar heen.
Het maakt haar kwetsbaar. Tussen de bomen door merkt ze dat het donker begint te worden maar ze loopt door! Ze wil niet meer terug naar hoe het was… Tijdens de duistere wandeling denkt ze na over alles. Wat heeft ze verkeerd gedaan, wat heeft ze anders moeten doen?! Er is niets om haar schuldig over te voelen, alleen dat ze niet eerder weg is gegaan. Even staat ze stil. Ze hoort in de verte iets en ze kijkt om zich heen. Het is een uil die tien meter voor haar vliegt en deze lijkt recht op haar af te komen. Ze schrikt en bukt. Hij knalt net niet tegen haar aan en ze schreeuwt ‘he!!!’ De uil vliegt verder weg… Ze loopt maar weer door want eigenlijk heeft ze geen zin om middenin een pikdonker bos te gaan slapen. Ze bedenkt waar ze naartoe moet. Eén ding is duidelijk… Ze is niet voor niets gevlucht!
Het paadje door het bos lijkt lang… Erg lang! Met haar zaklamp schijnt ze over het pad en ze loopt door allerlei bochten en splitsingen. Haar gevoel zegt ‘rechtdoor’ en ze loopt alsmaar rechtdoor. Uiteindelijk komt ze uit het bos en ze komt in een groot weiland terecht. Het paadje kronkelt er doorheen en hoe moe ze ook is, loopt ze maar gewoon over het paadje. Daar in de verte rechts lijkt een huisje te staan. Er brandt licht en er komt wat rook uit de schoorsteen. Haar gevoel zegt dat ze er naartoe moet gaan en aan moet kloppen. Het is wel wat spannend, want wie woont daar dan? Denkt ze. Toch staat ze even later voor de deur van het leuke knusse huisje. Er hangt een belletje maar wacht… De deur staat op een kier. Toch belt ze uit fatsoen maar er komt niemand naar de deur.
Van vermoeidheid begint ze op haar benen te trillen. Ondanks dat ze niemand hoort strompelt ze naar binnen en legt haar tas in het gangetje. Ze loopt om zich heen kijkend de kamer binnen en ploft neer op de bank. Het is er lekker warm en eindelijk kan ze uitrusten. Al haar emoties komen eruit. Tranen rollen over haar gezicht en het duurt maar voort… Met een hongerige buik valt ze even later in slaap. Urenlang slaapt ze door en de volgende ochtend wordt ze wakker. Een man, ongeveer van haar leeftijd lijkt het wel, zit naast haar op de bank. Ze schrikt en vraagt wie hij is. ‘Rustig maar, ik woon hier en je bent van harte welkom!’. Ze staat op en stelt zich voor… Sarah is haar naam en hij luistert naar de naam René. Terwijl de knappe lieve Sarah lag te slapen heeft René ontbijt voor haar gemaakt en nu ze wakker is staat het dienblad al op tafel.
Sarah vertelt wat er aan de hand is en waarom ze is gevlucht. René slaat een arm om haar heen en troost haar. Ze vertelt dat ze van heel ver komt en dit is letterlijk en figuurlijk ook waar! Hij biedt aan dat ze bij hem mag blijven zolang ze maar wil. René is ook ooit gevlucht maar dan vanwege drugs waar hij al jarenlang clean van is. De dealers zaten achter hem aan en toen is hij gaan rennen voor zijn leven! Hij had het geluk dat hij nog net meekon met de laatste trein en is toen ver gaan reizen. Sarah luistert aandachtig en op deze manier vertellen ze elkaar ’s ervaringen. Sarah is aangeboden om zich even lekker te douchen en nadat ze dit heeft gedaan staat er een bed voor haar opgemaakt klaar. Ze gelooft haar ogen niet. Iemand die zomaar haar accepteert en een bed voor haar opmaakt?! Ze accepteert het maar want ze kan immers nergens anders naartoe. De kleren die ze bij zich heeft legt ze in de kast en haar pyjama ligt op het bed.
Sarah loopt naar beneden en gaat bij René zitten. Hij biedt aan om een wandeling te maken in de omgeving. Dat wil ze wel… Hij kijkt haar aan en met al zijn goede bedoelingen vindt hij haar wel erg mooi. Hij vindt het zo erg wat haar is aangedaan. Sarah denkt hetzelfde maar ze is ook bang… Bang om opnieuw kapot gemaakt te worden! Toch doet ze het. Ze loopt met de nog vrij onbekende René een rondje. Ze kijkt nogeens naar het prachtig knusse huisje. Het is echt mooi en het ziet er écht betrouwbaar uit. Binnen is alles keurig netjes schoon, opgeruimd en hij lijkt ook vol liefde te zitten. Ze lopen langs het bos waar een beekje stroomt. René biedt aan om naast hem te komen zitten omdat hij haar zijn favoriete plek in de natuur wil laten zien. Om één of andere reden durft hij dit aan. Omdat hij haar vertrouwt! Aandachtig luisteren ze naar elkaar terwijl de twee naast elkaar zitten. Hij vertelt. Zij vertelt en allebei staan ze verstelt van hun verhaal…
Sarah vraagt waarom hij zo liefdevol is en hij legt het haar uit. Ze heeft in de kamer een kruis zien hangen dus hij zal vast Christen zijn. ‘Vol van de liefde en glorie van Jezus!’ zegt hij en hij vertelt hoe dit is gekomen. In het afkickcentrum is hij in contact gekomen met een Christen die daar naartoe kwam om over de HEER te vertellen. Hij wilde eerst helemaal niets van dit allemaal weten maar toch is er een schakelingetje omgegaan en kwam er een levens veranderend gesprek op gang tussen de twee. René is bevrijd, hij is genezen van zijn psychische problemen en vanaf dat moment heeft hij geen drug meer aangeraakt. Hij staat op en vraagt of Sarah met hem meewil naar de plek waar het allemaal begon. Ze lopen samen een stukje door het bos en daar, middenin het bos staat een kerkje. Daar is hij de eerste keer met de Christelijke vriend naartoe gegaan om hem zijn ogen te doen openen…
Daar staan ze dan! Sarah en René in het kerkje. Ze kijkt om zich heen en ervaart de knusheid en warmte van dit gebouwtje. Hij vraagt of hij voor haar mag bidden maar Sarah vraagt of ze dat samen mogen doen… Ookal kent ze het totaal niet! Voor bij het altaar gaan ze op de verhoging zitten. Hij begint en zij ratelt met hem het gebed aan elkaar. Dan komen er weer emoties en René slaat opnieuw een arm om haar heen. Na de tijd lopen ze weer terug naar René ’s huisje en ze drinken een lekker kop koffie met wat lekkers erbij. René gaat vanavond koken en zij biedt aan om te helpen. Ze maken samen de lekkerste maaltijd en met een glimlach en af en toe een serieus gesprek komt de eettafel vol te staan. Het moment is daar… Voordat het gebed klinkt onderbreekt Sarah eventjes. ‘Er moeten nog kaarsen aangestoken worden’ Ze pakt een lucifer en steekt de kaarsen aan die René in zijn huisje heeft staan.
Na het gebed beginnen beiden heerlijk te genieten van het eten. Zo nu en dan kijken beiden elkaar op een heel bijzondere manier aan maar lijken nog niet toe te willen laten dat er misschien meer is dan deze vorm van vriendschap? Tóch is het elke keer erg gezellig en willen ze elkaar bijna elke dag zien. Sarah heeft in de buurt een hotelkamer gevonden waar ze overnacht en overdags gaat ze weer naar haar werk. Na werktijd trekt ze zich soms terug op haar kamer om rust te vinden zodat ze zich kan opladen maar al snel loopt ze door het bos naar René ’s huisje om met hem te kletsen of samen leuke dingen te doen. Er gaat een tijdje overheen en er is een échte vriendschap ontstaan tussen beiden. Sarah ’s ex heeft nooit meer van zich laten horen en het lijkt erop dat ze steeds meer begint in te zien dat ze écht de juiste keuze heeft gemaakt. Want hoe ‘toevallig’ is het dat ze René heeft ontmoet die haar gastvrij opving en voor haar zorgde? Ookal is het uit nood…
Op alle gebied is ze geholpen en naar deze plek toegestuurd. Het lijkt wel haar nieuwe leven en René? Hij is nog steeds verbaasd, en ook dankbaar dat Sarah op zijn pad is gekomen. Beiden zijn verliefd op elkaar geworden maar dat laten ze nog niet blijken… Nog niet! Elke dag hebben ze hun momentje in het kerkje. Om samen te bidden, om uit de bijbel voor te lezen en dan vervolgens elkaar weer een goede nacht te wensen. René loopt met Sarah mee door het bos, en zij? Zij verheugt zich al weer meteen op de volgende dag. Weken gaan er voorbij, en ondertussen is het al winter geworden. Een sneeuwdek heeft de wereld bedekt en René en Sarah hebben afgesproken bij hem thuis. Ze willen voor de aller eerste keer officieel op date… Er heeft een heel mooi gesprek plaats gevonden waarin ze elkaar lieten weten elkaar toch wel leuk te vinden. Er is nog geen enkele knuffel uitgedeeld, ook geen kus… Maar wie weet vanavond tijdens hun eerste officiële date?
Het is eerste advent en René heeft zich op zijn best gekleed. Bij hem thuis wacht hij op haar en ze weet niet dat hij haar wil meenemen naar een speciale plek. Vol van spanning wacht hij op haar. Vanavond zou het weleens kunnen gebeuren dat hij haar eindelijk in zijn armen mag ontvangen en de liefde de rest mag overnemen. Dan gaat de bel. Het is Sarah! René doet open en hij kijkt… Wauw! Wat ziet ze er prachtig uit. Hij laat haar binnen en ze stampt haar schoenen af op de deurmat. Hij vertelt dat de date niet in zijn huis is maar dat hij haar wil meenemen naar een andere plek. een plek die ze heel erg goed kent! Beiden gaan naar buiten en lopen het bos in. Hij heeft voor haar een verassing geregeld en zodra ze bij het kerkje komen dat prachtig is te zien op het sneeuwdek worden ze ontvangen door het zangkoor… Ze zingen aan de kant van het pad dat ze de kerk inleidt.
René en Sarah staan in de kerk en kijken om zich heen… Overal staan kaarsjes en middenin de kerk staat een mooie eettafel met de lekkerste gerechten. Sarah weet niet wat ze moet zeggen. Daarom hoopt ze dat haar emotie en haar gelukkig uitziende gezicht boekdelen spreekt. René schuift een stoel naar achteren en nodigt haar uit om te gaan zitten. Sarah gaat zitten en hij gaat tegenover haar zitten. Ze worden rijkelijk bediend door mensen van de kerk en voor waar altijd het koor optreedt speelt iemand op haar viool. Beiden eten, drinken, kletsen en lachen en de date lijkt een absoluut succes te zijn! De avond duurt nog lang en tussendoor alle geklets en het eten bewonderen ze elkaar ’s aanwezigheid. De meest romantische gedachten komen door beiden hun koppie en dan… Vlak voordat de klok twaalf uur slaat is daar eindelijk het moment van de waarheid…
Er komt een bedankje van Sarah en haar mond raakt het zijne… De eerste échte kus staat… En de rest? René nodigt haar uit om met hem mee te lopen naar boven. Ze lopen het kleine torentje in en daar staan ze dan… Wát een prachtig uitzicht hebben ze en René slaat even later een arm om haar heen. Sarah draait zich om naar René en duwt hem voorzichtig tegen haar aan. Een stevige knuffel volstaat en daarna de volgende en de volgende… Ze zijn smoorverliefd en het moment is daar dat ze elkaar in het torentje hun liefde laten zien. Natuurlijk met alle respect in God ’s huis! De HEER kijkt van boven toe en een ster gaat harder blinken. Ze kijken terwijl ze omarmd tegen elkaar staan naar de ster en René zegt ‘deze ster is onze gids in het leven!’ Beiden gaan na een uur genot van het uitzicht en van hunzelf weer naar beneden en lopen de kerk uit. Hand in hand lopen ze naar René ’s huis. Daar duurt de romantiek voort tot vroeg in de ochtend!
