Het wordt licht…

Opgestaan, plaats vergaan. De knuffelbeer rolt op mijn plekje waar ik sliep en dat is een teken… Douchen, aankleden en gaan met die banaan! Ontbijtje, medicijnen en de deur uit! Ik ren… Maar waar naartoe weet ik nog niet. Het is bewolkt en als ik naar boven kijk zie ik toch licht blauwe randjes tussendoor. Merendeels schijnt de zon door de bewolking omdat deze net is opgekomen. Dat geeft gouden bewolking en een druppie begint af en toe al naar beneden te vallen…

Ik ren en buiten het dorp zie ik alleen maar weiland, boerderijen en natuur om me heen. Ik hoor dieren, ik zie ze en terwijl ik door ren begint mijn hart steeds harder te pompen. Ik voel het in mijn hoofd maar ik ren gewoon door. Waarom? Geen idee! Ik heb er gewoon zin in… De gouden wolken volgen me, ze willen me nat maken en dat lijkt ze aardig te lukken. Ik stop even. Bedenk me waar ik nu naartoe ren en ik zet de vaart er weer in. Daar in de verte zie ik al een kerktoren van de stad dichtbij. Brengt me dat naar mijn bestemming?

Ik weet het nog steeds niet. Waar kom ik terecht? Waar brengt mijn ingeving me naartoe? De koeien kijken me aan als ik over een grindpaadje ren en je zou hun gedachten haast kunnen aflezen… ‘Doe normaal, ga melk geven…’ Tja, dat is een belangrijk onderdeel in hun leven! Ik zou niet weten hoe ik het moet doen dus ik ren maar gewoon door. Die ene koe loeit nog op de achtergrond maar ik negeer hem. Ik heb immers niet van die uien om een emmer vol te laten lopen. Mijn voeten voelen nu elk steentje en het lijkt alsof ik steeds dieper de grond in kom met mijn schoenen… Nee, het is geen drijfzand!

Het regent pijpenstelen… De lucht heeft me ingehaald en de mooie gouden wolken hebben hun schuiven losgetrokken! Kletsnat ben ik. Daar sta ik in de modder en met mijn korte broek met T-shirt. Dat is ook de reden dat mijn schoenen dieper in de grond staan… Een dikke laag modder! Toch moet ik maar verder want er is geen boom om onder te schuilen. Ik loop om even tot rust te komen maar vijf minuten later zet ik het weer in een sprinten! Ik kom ergens waar ik nog nooit van heb gehoord. Heeft mijn iets in gebreken gestelde kennis dit altijd door mijn neus geboord?

Daar lijkt het wel op! Ik kom in een paddenstoelendorpje middenin het bos waar ik allemaal kabouter en dwerg achtige wezens zie lopen. Ze zien er niet eng uit en ik ben met ze aan de praat gekomen… Ze vroegen me het hemd van het lijf! Dat heb ik sowieso gedaan want die was drijfnat! De opperkabouter, laat ik het maar zo even zeggen heeft het meegenomen om te wassen en drogen. Daar hebben ze dan weer de stoomkabouter voor. Weet je wel, van de stomerij?! Ik noem het maar gewoon kabouters, want wat voor naam moet ik ze geven? Daar denk ik nog even over na!

Ze vertellen me dat ze van Achterkoekjes houden en dat ze deze zelf maken naar aanleiding van een eeuwenoud recept. ‘Eeuwenoud?’ vraag ik aan ze. Dan vertellen ze dat ze al sinds het begin van de mensheid bestaan maar door weinig mensen zijn opgemerkt. ‘Je moet ons willen zien!’ zeggen ze waarop ik ze vraag ‘maar als iemand jullie niet kent, hoe moet ie jullie dan willen zien?’ ‘Sta open voor een levende fantasie’ kreeg ik als antwoord. Daar ben ik over gaan nadenken. Het is een boodschap dat je als volwassene je afsluit voor de meeste fantasieën maar ondanks dat toch het kind in jezelf mag blijven…

Kinderen zijn heel fantasierijk, dus misschien ben ik wel nooit volwassen geworden 😁 Boeit me ook niet! Ik ben gewoon wie ik ben! Kort samengevat. Je mag altijd fantasie hebben of je nu kind bent of volwassen. Als volwassene ben je zo druk met de sleur van de dag en dat hoeft niet! Een wijze uitspraak van de opperkabouter waaraan ik uiteindelijk vroeg wie ze nu écht zijn. Het zijn de Achterhoekse Bengels en ze willen vrienden worden met de mensen die open staan voor fantasie. Ik zag ze met velen in het bos daar… Het is een hele generatie! Ze hebben me gevraagd of ik over hen wil vertellen.

Binnenkort komen ze met een nieuwe website waarin ze al hun avonturen met ons willen delen! Ik kijk ze aan of ze wel helemaal goed snik zijn? Ze hebben me laten zien dat ze heel erg up to date zijn op technisch gebied en dat is ook zo! In het slangenburgerbos ligt een glasvezelkabel en hun internet wordt daar vanaf getapt. Erg slim bedacht! Goed, na kennis te hebben gemaakt met de ‘Achterhoekse Bengels’ heb ik ze bedankt voor hun gastvrijheid. Ookal kan ik niet in hun huizen, de bomen in het bos komen. Ze hebben me wat van hun ‘achterkoekjes’ meegegeven en deze zijn me toch lekker!!!