Hij kijkt naar haar, zij kijkt naar hem…

Het is een stralende dag, de supermarkt is bezocht en hij loopt met twee broden en op zijn rug een grote cervelaatworst weer naar huis. Trots kijkt hij wat om zich heen en hij geniet van de heerlijkheid van de schepping. Eenmaal thuis legt hij het brood in de vriezer en de worst in de koelkast en dan ziet hij dat hij wat is vergeten… Yoghurt! Zij geniet tevens van de stralende dag, en zo ’n honderd meter verderop van hem ziet ze dat ze nog wat boodschapjes moet doen. Ze kennen elkaar niet maar toch moeten ze naar dezelfde winkel. In het dorp is enkel één supermarkt dus daar treffen veel mensen elkaar. Ze geeft de plantjes water en hij pakt de net bezorgde post uit de brievenbus. Dan gaan beiden naar de supermarkt omdat ze anders missen wat ze zo graag willen hebben.

Hij loopt voor haar huis langs, maar zij ziet niets… Met een kijkje naar de voortuin kijkt hij naar de mooie bloemen en het prachtige standbeeldje. Zij loopt achterom haar huis en komt bij het trottoir van de weg. Ze zet haar stappen en bij de ingang pakt ze haar karretje. Hij pakt een mandje en loopt door de supermarkt om nog dat éne pak yoghurt te pakken. Zij zoekt naar de bloemkool, spitskool, spruiten en een flesje ranja. Ze rekenen af bij de kassa en nog steeds zien ze elkaar niet. Hij kijkt op zijn telefoon totdat hij aan de beurt is, zij ook. Een appje hier, en een antwoordje daar! Na te hebben afgerekend lopen beiden naar de uitgang en hij zet zijn mandje weg, zij haar karretje… Net buiten gaan beiden nog even bij de bloemen kijken.

Allebei denken ze na… ‘Zal ik er eentje meenemen? Of misschien meer?’ Dan kijkt hij rechtsom en zij linksom. Ze zien elkaar staan. Al bedenkelijk kijken ze elkaar aan en even zijn de ogen weer gericht op de bloemen in het rek. Ze ruiken, ze kijken nogeens op het prijskaartje en ja hoor! Beiden nemen er eentje mee. Ze lopen naar de kassa, rekenen het af en lopen naar de uitgang… Zónder wat te zeggen. Buiten zien ze aan de linkerkant potgrond staan. Ze kijken, ze draaien hun hoofden, ze zien elkaar weer! Hij glimlacht, zij glimlacht. Hij bloost, zij niet. Het zweet staat stiekem op haar rug. Ze pakken een zak potgrond en lopen naar binnen. Zijn bloos blijft, het zweet loopt van haar rug naar haar kont. Er wordt afgerekend en hij laat haar voor. ‘Dankjewel’ klinkt uit haar prachtige mond en ‘graag gedaan’ uit het zijne…

De kassabon wordt in de broekzak gedaan. Ze lopen samen de winkel uit en beiden gaan dezelfde richting naar huis. Lopend aanschouwen ze elkaar. Hij op de linkerstoep, zij op de rechter. Gezichten draaien naar elkaar toe, gezichten draaien weer naar voren. Zij struikelt, ze valt… Hij rent naar haar toe om te vragen of het goed gaat. Met een schaafje op haar arm helpt hij haar op te staan en zij leunt op hem. Ze lijkt moeilijk te lopen, hij weet even niet wat hij moet doen. Zo ’n mooie meid, zo ’n lief gezicht en zo ’n ding van ‘alles is mooi aan haar, zélfs het net opgelopen wondje…’ Haar mooie blonde haar danst weer door de subtiele wind. Het zwaait tegen hem aan en zijn arm wordt steeds sterker… Hij moet haar natuurlijk veilig thuisbrengen! Zij vertelt dat het ‘hier’ is en hij biedt aan om mee te lopen… De boodschappen moeten opgeruimd worden en zij heeft pijn…

Zij stemt in, hij biedt zich aan. Kijk ze eens gaan. Via het zijpad lopen en strompelen ze naar haar huis en komen achter. Zij draait de sleutel om, hij staat achter haar. De boodschappentassen staan in de keuken. Hij vraagt waar de boodschappen mogen staan en zij zegt ‘laat maar’… Hij kijkt op, zij vertelt dat ze het zelf kan en vraagt wat hij wil drinken. Als bedankje voor de hulp nodigt ze hem uit om even in de kamer te komen zitten en praten wat bij. Ze babbelen, ze drinken een kopje koffie en kijken elkaar aan. Erg interessant allemaal, ze blozen nu allebei en op slag verliefd lijkt te bestaan. Ze staat op en loopt naar een kast. De koekjestrommel wordt gepakt en wordt voor zijn neus gehouden. Glimlachend met haar lieve uitstraling biedt ze een koekje aan en hij stottert ‘dankjewel’ en hij pakt een koekje. Ze gaat naast hem zitten. ‘Zal ik je wond even behandelen?’ vraagt hij.

Ze gaat akkoord. Hij vraagt waar een washandje en een EHBO setje liggen en hij loopt ernaartoe. Terug in de kamer maakt hij haar wond schoon. Even roept ze auw maar al snel gaat ‘auw’ over in een lieve glimlach. ‘Sorry’ zegt ze en hij zegt ‘geeft niets’ Als de wond schoon is gaat hij naast haar zitten en knipt een pleister af. Een beetje jodium op de wond met opnieuw ‘auw’ als gevolg en subtiel gaat de pleister op haar wond. De bak koffie wordt opgedronken en een uur lang kletsen en kletsen ze… Ze vinden elkaar héél erg leuk maar durven het niet te zeggen. Hij is nu eenmaal erg behulpzaam en zij gastvrij. De behulpzame en gastvrije zijn op slag verliefd en een tijdje kijken ze elkaar diep in de ogen. Twee glimlachen verschijnen en hij vraagt of de pijn al minder wordt. ‘Jazeker!’ en een tweede koekje wordt opgepeuzeld. Zij vraagt waar hij woont, hij antwoordt ‘honderd meter verderop!’

‘We zijn bijna buren’ glimlacht ze en hij zegt ‘dat klopt’ ‘Nooit geweten dat ik zo ’n leuke buurvrouw heb’ schiet hij eruit en even kijkt zij hem aan… Gelukkig wordt de geschrokken reactie een lieve glimlach en ze zegt ‘ik heb ook een leuke buurman’ Beiden vinden het leuk dat ze elkaar hebben ontmoet en hoe zo ’n toch wel slimme val door een scheve stoeptegel tot deze ontmoeting kan leiden… Ach, eigenlijk was het al raak in de supermarkt maar toen durfden beiden niet! Nu is het toeval, nu is het een mooi moment, en wat zijn ze blij dat hij haar nu kent en zij hem. De plicht van het koken roept want zij heeft vriendinnen uitgenodigd. Hij moet ook naar zijn plicht want hij had vrienden uitgenodigd. Beide gasfornuizen stomen en knetteren. Maaltijden worden in elk huis met alle gastvriendelijke middelen bereid terwijl de vrienden even later zijn gekomen.

Ondanks een gezellige avond met vrienden, ondanks een gezellige avond met vriendinnen denkt hij nog steeds aan haar, zij evenveel aan hem! Als laat in de avond iedereen weer is vertrokken besluit hij nog even een rondje te lopen. Fris luchtje happen en stiekem hopen dat hij haar treft buiten… Hij loopt langs haar huis, kijkt even naar links en daar zitten ze. De vriendinnen en zij kijkt door het voorraam. Hij zwaait en loopt door, zij zwaait terug. Haar vriendinnen vragen ‘wie is dat?!’ en ze antwoordt ‘dat is een héle leuke vent!’ De vriendinnen reageren heel geïnteresseerd want zij is nog alleen, nét zoals hij! ‘Vraag hem uit de volgende keer’ zeggen ze en ze zegt dat ze dat wil ‘proberen’ Een uurtje later loopt hij weer terug naar huis en natuurlijk weer voor háár huis langs. Hij kijkt stiekem even naar rechts maar het is donker. Ze ligt al te slapen…

De volgende dag breekt aan. Het is opnieuw een mooie dag en beiden staan vroeg op. Hij gaat hardlopen, zij ook. Langs de grote weg, later door het natuurgebied trainen ze aan hun conditie en komen tot rust. Hij loopt voor, zij honderd meter achter. Een flesje wordt gedronken op een bankje. Terwijl hij uitrust komt zij voorbij… ‘Hallo’ zegt ze enthousiast en vraagt hoe het met hem gaat. ‘Prima en met jou?’ Ze zegt goed en vraagt of ze naast hem mag zitten. ‘Maar natuurlijk’ denkt hij en zegt dit ook. Met haar mooie slanke lichaam, blonde haren, lieve gezicht en prachtige mooie rode lippen zit ze naast hem. Ze draagt een prachtig wit sexy T-shirt met ‘toevallig’ een hele lieve tekst erop. Haar korte broek sluit perfect op het shirt aan en de mooie witte sportschoenen hebben de voetsporen gemaakt op het zandpad.

Hij voelt haar haren tegen hem aan dansen en zij voelt smoorverliefd zijn arm tegen het hare aankomen. Per ongeluk omdat hij even zijn flesje water teruglegt. Deze ervaring is erg fijn en ze kletsen even een paar woordjes. Hij biedt aan om samen hard te lopen en maar al te graag gaat ze met hem mee. Twintig kilometer was de bedoeling maar het al wat grote rondje werd groter en groter. Vijftig kilometer werd het in totaal en bekaf ploffen ze bij hem thuis neer op de bank. Ze kijkt hem nogeens aan. Ze ziet zijn mooie lichaam, zijn lieve uitstraling en prachtig krullend haar. Zijn wit met strepen T-shirt en kniebroek passen prima bij zijn sportschoenen. Wat zou ze hem graag willen aanraken. Samen drinken ze wat en een heerlijke bak met watermeloen wordt op tafel gezet. ‘Doe alsof je thuis bent’ zegt hij en maar al te graag doet ze dat!

Dan lopen even later beiden weer naar hun eigen huis. Terwijl zij via de achterdeur naar buiten loopt denkt ze bij zichzelf ‘waarom durf ik het hem niet te vragen’ en hij denkt hetzelfde. ‘Nu moet ik het haar vragen want anders… Anders weet ik niet wanneer ik haar kan en durf te vragen!’ Terwijl ze bijna bij het hek loopt roept hij haar. Zij kijkt een moment van tevoren om te proberen het uit haar mond te krijgen hem uit te vragen… ‘Gelukkig, ik hoef het niet meer te doen!’ denkt ze, want hij vraagt het al. Ze loopt naar hem toe en antwoord dat ze dag graag wil. De lekker warme lenteavond breekt aan en samen zijn ze gaan picknicken. Buiten het dorp genieten ze van de prachtige natuur en natuurlijk stiekem ook van elkaar. Er wordt veel gekletst, er wordt veel gelachen, een uurtje of vier later terwijl het héél erg gezellig is wordt er een eerste kus uitgedeeld.

Met haar mooie jurk tegenover hem, met zijn sjieke T-shirt tegenover haar genieten ze dolverliefd van elkaar en vele zoenen en knuffels volgen. Terwijl de zon ondergaat, al het eten en drinken op is liggen ze naast elkaar. Haar hoofd ligt op zijn borst, hij geniet van haar in zijn armen en haar lichaam drukt zich steeds meer tegen dat van hem aan. Vera gaat steeds verder naar boven. Stefan blijft liggen want hij geniet van haar hoofd boven het zijne… Ze ligt tussen zijn benen, buik tegen buik, borst tegen borst, lippen tegen lippen… Wauw!!! Beiden genieten zoals ze nog nooit genoten hebben! Ze kunnen niet meer van elkaar afblijven en de liefde? Die wordt alleen maar intenser en intenser… Vera en Stefan, Stefan en Vera, wat vinden ze het toch fijn om voortaan samen boodschappen te doen! Samen naar bloemetjes kijken, samen bloemetjes poten…