Vandaag kleurde ik alle hokjes rood

Vandaag was het dan eindelijk zover. Ik mocht stemmen! Het zonnetje schijnt en het beloofde een mooie lentedag te worden en met mijn rode T-shirt en donkerrode broek aan liep ik het stemlokaal binnen. Er werd naar de ID gevraagd en moest mijn stempas afgeven. Natuurlijk heb ik dit gedaan… Ik werd begeleid naar de stemhokjes en mocht mijn gang gaan. Uit mijn boodschappentas pakte ik een verfpot met grote kwast en begon alles rood te kleuren. De vrijwilligers begonnen me te roepen, te schreeuwen en wilden me tegenhouden maar voordat ik het wist had ik met veel mieren en martelen alle drie de stemhokjes zo rood gemaakt dat het niet roder kon worden. Trouwens nét zoals velen hun gezicht van diegenen die me probeerden tegen te houden.

Ik werd uiteindelijk de ruimte uitgebonjourd maar ik gaf het niet zo snel op… ‘Mijn stemformulier ligt daar nog!’ riep ik maar ze deden alsof ze me niet hoorden. Terwijl ik terugliep naar de mensen die daar zaten en zich met terpentine schoon probeerden te maken probeerde ik mijn lijstje nog te bemachtigen maar helaas… Mijn ronde bolletje mocht ik niet meer roodkleuren. Iedereen heeft toch stemrecht in dit land? ‘Denk je dat je grappig bent?’ riep iemand me achterna en ik zei ‘ik heb geen humor!’ Mijn vak is schilder en ik denk nergens anders over dan schilderen! Zelf vond ik de drie stemhokjes mooi rood geworden en voor de mensen die nog komen stemmen is dit toch een mooi visitekaartje? Niet alleen zo ‘n klein lullig rood potloodje maar gewoon drie compleet rode stemhokjes!

Nadat de sterke handen van de vrijwilligers me hadden vastgehouden en eruit hebben gezet ging ik maar dacht ik even… Maar wacht effe! Ik heb stemrecht en ik moet en zal stemmen… Dus ik waggelde die ruimte weer in en wist tussen de menigte door te komen terwijl iedereen nog steeds bezig is zich schoon te maken. Niemand die me zag en voila… Ik kon mijn hokje alsnog inkleuren en het stemformulier door de gleuf van de grijze bak doen! Héhé… Eindelijk mijn stem uitgebracht! Waar was al die poespas voor nodig? Ik wilde alleen maar de stemhokjes rood kleuren… Ik met mijn verfpot en kwasten liep weer terug naar de auto maar wat was dat?! Er haastten zich twee politie auto ‘s naar me toe en ik moest de verpot neerleggen! Met getrokken pistolen kwamen twee agenten naar me toe en ik schrok me een hoedje… ‘Wat had ik verkeerd gedaan?!’

Ik werd afgevoerd naar het bureau en al snel werd ik in een cel gesmeten… Van binnen is ie donkerrood met een zilverkleurige wastafel en toilet! ‘Volgens mij was dat niet helemaal de bedoeling’ denk ik nu bij mezelf en ik begon spijt te krijgen… Ik bonkte op de celdeur en riep een agent. Hij kwam naar me toe gelopen en deze zei ‘wat kan ik voor u doen?’ met een wat boze stem. Ik antwoordde dat ik spijt had van wat ik had gedaan. Ik had de stemhokjes groen moeten maken omdat ik had gestemd op een partij met een groene huisstijl… ‘Daar zullen ze vast blij mee zijn!’ zei de agent en ik antwoordde ‘denk je?!’ Toen liep de agent weer weg en ik schreeuwde hem na. ‘Weet je hoe ik heet?’ en de agent zei niets… ‘Mijn naam is Malloot de Gekste’ zei ik en toen begon iedereen bespottelijk te lachen…

Gelukkig werd ik weer vrijgelaten begin deze avond en op mijn verklaring staat alleen mijn naam… Ohja, én een gepeperde rekening! ‘Vandaag kleurde ik alle hokjes rood’ zei de gek en zijn fantasie sloeg weer lekker op hol vanavond 😉