De koekjeskast

Het is Bram en Lindsey niet ontgaan. Al vanaf het begin weten ze dat bij oma en opa de koekjeskast in de kamer staat. Elke zondag gaan ze met zijn ouders mee en het eerste waar ze naar kijken is jawel, de koekjeskast. Er wordt aangebeld en oma doet de deur open. Iedereen wordt hartelijk verwelkomd en de koffie en thee wordt opgezet. De kinderen, Bram en Lindsey krijgen een glaasje Yogi en daarmee is bijna iedereen erg blij. Iedereen krijgt een stukje appeltaart bij zijn drinken en ze smullen er heerlijk op los! Bram en Lindsey kijken alsmaar naar de koekjeskast. Ze vinden het met dichte deuren al een bijzonder ding. Een donkerbruine kast met laden eronder en dikke kromme poten zorgen ervoor dat hij net de vloer niet aanraakt. Beiden kijken en fantaseren zich helemaal suf!

Als iedereen zijn eten opheeft beginnen pa en ma aan hun gesprek. Ze praten over koetjes en kalfjes en her en der wordt er gelachen. Even de nieuwtjes doorspreken en Bram en Lindsey? Zij luisteren en praten soms mee… Ondanks alles kunnen ze hun ogen nog steeds niet van de koekjeskast houden. Ze wachten totdat opa of oma er naartoe loopt en nu is het moment daar… Opa loopt naar de koekjeskast en trekt een deur open. Bram, maar ook Lindsey kijken geïnteresseerd, want opa pakt er vast heerlijke koekjes, snoepjes of chocolade uit! Hun ogen registreren elke beweging die opa doet maar ze kunnen nog niet zien wat opa heeft gepakt. Dan trekt opa één van de lades open en daar vindt hij eindelijk wat hij zoekt. Het is een oude foto van vroeger… Bram en Lindsey zijn teleurgesteld. Al dat zoeken om een oude foto? Bram zegt niets en pakt zijn telefoon om een spelletje te spelen.

Bram ’s moeder zegt dat hij het geluid uit moet zetten en Bram doet dat. Terwijl hij speelt knipoogt oma naar Lindsey en begint te lachen. ‘Natuurlijk krijgen jullie ook wat van me’ en oma loopt naar de koekjeskast. Ze doet de deur open maar wat is dat?! Ze kruipt erin… Zowel Bram als Lindsey kijken verbaasd. Hoe kan dat?! Even later komt oma weer terug met heerlijke koekjes en twee repen chocola. ‘Alsjeblieft! En wat zeg je dan tegen oma?!’ vraagt oma en Bram en Lindsey zeggen ‘dankjewel!’. Hun moeder zegt ‘wie?’ en beiden zeggen in koor ‘dankjewel oma!’… Oma geeft hen een aai over hun bol en loopt nog even terug naar de kast voor de rest. Een paar heerlijke cakejes worden uit de koekjeskast gepakt en ook deze worden vol van genot opgegeten. Bram en Lindsey blijven nog steeds verbaasd kijken naar de kast. Ze snappen niet dat oma erin kon kruipen. Het wordt tijd voor een onderzoek en ze wachten op het juiste moment.

Een uurtje later gaat behalve Bram en Lindsey iedereen naar buiten om in de tuin naar de prachtige nieuwe planten en bloemen te kijken. Zodra iedereen naar de achtertuin is gaan Bram en Lindsey op onderzoek uit en openen stiekem de koekjeskast. Ze mochten er nooit inkijken en voor de eerste keer zien ze dat er achter de deuren een tunnel is. Ze besluiten om in de kast te kruipen en al kruipend gaan ze door de tunnel die vast ergens uit zal komen… Aan het eind van de tunnel zijn wéér twee deuren en Bram opent deze. Wat ze daar zien is ongelooflijk! Een paradijs met alleen maar koekjes, snoep en chocola. Konijntjes, hertjes, vogeltjes, allerlei dieren rennen en springen overal en de lucht is hartstikke blauw met een zonnetje! Ze zijn in een geheime wereld terechtgekomen… Bram en Lindsey lopen rond en genieten van het prachtige uitzicht. Her en der pakken ze wat lekkers en Lindsey heeft al een konijntje op haar schoot… ‘Dit geheim moet absoluut tussen ons blijven!’ zegt Lindsey.

Daar in de verte komen ze bij een dorpje. Er lopen allemaal smullende mensen rond en iedereen is even vriendelijk. ‘Welkom kinderen, neem ook wat lekkers!’ Bram en Lindsey krijgen een suikerspin en heerlijke chocolademelk met slagroom en kaneel… Dan wordt er verteld dat er een circus is en iedereen loopt door het dorp naar de grote tent. Ze lopen langs huizen en winkels en overal wordt ambachtelijk gewerkt. Modezaken met de leukste kleren en het gekke is, iedereen is er even slank… ‘Je zou toch denken dat iedereen hier dik moet zijn’ zegt Lindsey en Bram kijkt ook verbaasd. Hij zegt ‘dat is waar’… ‘In dit mooie paradijs is iedereen knap en eten niet, maar ze vreten’ zegt Lindsey. Ze lopen door en komen langs de tiende snoepwinkel in de winkelstraat. Daar, naast de bakker waar ze brood met stukjes chocola erin bakken kun je heerlijk eten kopen. ‘Maar we hebben geen geld bij ons’ zegt Lindsey en iedereen vertelt dat ze geen geld nodig hebben. Alles is gratis! ‘Waaauuuuw!’ zeggen beide kinderen en ze lopen de bakkerij binnen.

Daar worden ze verwelkomd door een vriendelijke man die achter de toonbank staat. In de winkel vinden ze een overvloed aan chocola en snoep en het brood staat bij de man achter de toonbank. ‘Wat mag het zijn?!’ vraagt de man en Bram en Lindsey zeggen ‘doe maar twee heerlijke dikke repen met rozijn erin!’ Zo gevraagd, zo gedaan! Beiden lopen met de repen met rozijn naar buiten. Ze horen de olifanten, leeuwen en tijgers al van het circus. Iedereen holt er naartoe en geniet van een prachtige voorstelling. Niemand doet iemand kwaad, zelfs de dieren niet. Kinderen en volwassenen zijn tussen de roofdieren en ze houden van elkaar! Bram en Lindsey kijken stomverbaasd… In de échte wereld zou geen mens heel overblijven! Misschien is dit wel de échte wereld… Het hele dorp is bij het circus en na de tijd gaat iedereen nog even heerlijk zwemmen in het chocolademeer. De verliefde stelletjes likken elkaar af met chocola en nemen tenslotte een ijsje, jawel, eentje van een meter met 100 verschillende smaken.

De ijscoman vraagt of Bram en Lindsey er ook één willen maar zij zouden niet weten hoe ze deze reuzenhoorn achter hun kiezen moeten krijgen. Een klein ijsje is wat ze meenemen en ze gaan verder. Even verderop zien ze een enorme grote appelboom. Zó groot hebben ze nog nooit meegemaakt. Als ze dichterbij komen proeven ze één appel. ‘Het is geen appel, maar marsepein!’ zegt Bram. Lindsey proeft er ook één en ze bevestigt dit. Misschien zitten er wel honderden, duizenden of tienduizenden marsepeinen appels in deze gigantische boom… Daaronder is een holletje, zie je dat? zegt Lindsey. Ze gaat er naartoe en kijkt erin. ‘Het is gigantisch’ en Bram gaat mee naar binnen. Het is de binnenkant van de boom met allemaal insecten en een lief vosje dat tegen Bram en Lindsey aan komt liggen. Van binnen wordt de boom verlicht met lichtvliegjes, écht prachtig! Zodra beiden weer uit het holletje van de holle boom zijn gaan ze verder met hun tocht. Even verderop staat een kasteel. Het ziet er prachtig uit en heeft een echte ‘cakekleur’…

Ze staan voor de poort. Doen de deur open en lopen verder naar de ingang. De cakekleur is niet zo gek! Het kasteel is van échte cake gemaakt! De voordeur staat open, dat is wel gek, zegt Bram. Samen lopen ze naar binnen en wat ze daar zien… Ze geloven hun eigen ogen niet! Een prachtig ingericht kasteel met in de ontvangsthal dansende madammekes die aan een lolly likken. Eén van de dames komt naar Bram en Lindsey toe en geeft hen een lolly. De één is aardbei, de ander perzik. Al genietend van de lolly lopen ze met de dame mee en zij nodigt hen uit om mee te dansen. Na een uur dansen op de gezelligste muziek, natuurlijk allemaal gebaseerd op snoep en lekkernij lopen ze verder het kasteel in. Prachtige kamers en ook weer alles van snoep, chocola en cake. Zo staat er middenin een gigantisch beeld van de koek koning die misschien ook wel de koning is van deze snoepwereld. Er staat een bordje onder, gemaakt van chocola en inderdaad… Het is het beeld van de koning.

Er hangen overal prachtige kroonluchters, deze zijn gemaakt van lolly ‘s en andere doorzichtige snoepjes. In de lange wandelgang hangen overal schilderijen van vroegere koningen en belangrijke personen. Zo is de hele voorgeschiedenis van het koninkrijk en familie Snoep te zien en dit is erg interessant! Bram en Lindsey komen langs de eetzaal en daar staat alles al kant en klaar op tafel. Veel snoep maar ook het bekende brood van de bakker en een lading chocola. Drinken wordt er geserveerd en dat is yogi, cola of chocomelk. Een stukje verder komen ze in de achtertuin en daar kijken ze zich opnieuw de ogen uit! Gigantisch, misschien wel kilometers lang… Planten, bloemen en allerlei tuininrichting gemaakt van de lekkerste snoep. Nadat ze zijn uitgekeken gaat hun trip verder. Nadat ze het kasteel hebben verlaten gaan de beiden verder naar het lieve hondjesbos. Het lijkt een pretpark achtig iets te zijn omdat er ook een achtbaan en wildwaterbaan bij is. Binnengekomen in het park worden ze omringd door hondjes en ze zijn allemaal even lief!

Snuffel snuffel om hen heen. De één springt tegen hen op, de ander likt aan hun hielen. Het eerste halfuur zijn Bram en Lindsey al druk met het aaien en knuffelen van de honden. Ze lopen door het bos en alles wat er in of aan de boom hangt is eetbaar. Marsepein, gelatinekers, dat soort dingen. Teveel om op te noemen! Dan gaan ze in de achtbaan en worden alle kanten opgeslingerd. Deze is gemaakt van zuurstokken, chocola en drop. Na een heerlijke wilde rit komen Bram en Lindsey weer veilig met de voeten op de grond en lopen nog even door het park. Gezelligheid en vriendelijkheid overal. Zowel van mensen als dieren! Na een paar uur pret in het hondjesbos gaan ze weer verder. Overal om hen heen, waar ze ook zijn, leeft het volop met dieren en de prachtigste planten. Mensen lopen altijd snoepend rond, dat is niet te verklaren! Na een tijdje lopen komen ze in het natuurgebied bij een beekje met stromend water. De beide kinderen proeven of het écht water maar het is blanke priklimonade. Na even lekker te hebben uitgerust lopen Bram en Lindsey verder. Ze komen bij een weg…

In het smulparadijs rijden geen auto ‘s. Tóch zijn er normale wegen met verkeersborden en stoplichten. Fietsen van zuurstokken bestaan er en velen fietsen daarmee rond. De ander fietst in een grote kuip gemaakt van een half chocolade ei met dropveters als wielen. Bram komt er achter dat de verkeersborden allemaal van chocola zijn en het asfalt, dat eigenlijk geen asfalt is, van gelatine. Zwart gekleurde gelatine. De buikjes van Bram en Lindsey zitten boordevol en na een paar uur genieten in het snoepparadijs is het misschien toch tijd om weer terug te gaan naar opa en oma. Maar waar is nu die uitgang ook alweer? Ze willen richting het dorp waar ze van het circus genoten hebben maar iemand heeft de plaatsnaamborden gedeeltelijk opgegeten. Daar staat trouwens wel een boete op… Namelijk een liedje zingen voor oom agent. Gelukkig maar dat er niemand in de buurt was toen Bram even aan het peuzelen was van een stukje verkeersbord.

Er komt bewolking aan. Het gaat zo regenen en inderdaad, binnen een paar minuten regent het naturelchips. Dit zorgt ervoor dat alles op het weiland gaat groeien en bloeien. Die koekjestulpen zijn toch ook behoorlijk lekker nadat ze bij een boer langskwamen en op het land iets mochten pakken. Nu zitten ze écht vol en rijden verder naar het dorp. De chipsregen is afgelopen en de lucht klaart weer helemaal op. ‘s winters is er ook sneeuw. Dat is in de vorm van pepermuntjes. Bram en Lindsey komen weer bij het dorp aan en gaan door de hele hoofdstraat richting het punt waar ze zijn begonnen. Daar komen ze bij een gebouwtje met een poortje. Het is een wat kleiner poortje waar ze kruipend doorheen moeten. Een hond die langsloopt likt nog even over de gezichten van beiden en loopt verder. Hij laat een drol achter op de stoep maar het is geen echte drol… Het is melkchocolade! Lindsey doet het poortje open en ziet daar de donkere tunnel weer… Ze gaan er samen in en kruipen weer richting de ‘normale wereld’.

Als ze zijn aangekomen bij de deuren aan de andere kant doen ze deze open en komen ze weer via de kast van oma en opa terug. ‘Dit moet écht tussen ons blijven!’ zeggen Bram en Lindsey tegen elkaar. Samen met oma en opa! Alleen zij weten niet dat wij ons buikje hebben volgegeten… Opa, oma en de ouders komen terug van de blijkbaar lange ‘tuinwandeling’ en gaan gelijk door naar de eettafel. Daar worden frietjes gebakken met een frikandel maar Bram en Lindsey hebben geen trek… Zij zijn al voorzien! Er gaat een tijdje overheen en dan vertellen opa en oma het geheim van de kast. Alleen opa, oma, vader, moeder, Bram en Lindsey weten uiteindelijk van het geheim en ze leven er nog lang en gelukkig mee! Aan een ieder ’s licht gegroeid buikje is door de buitenwereld niet af te lezen dat ze vaste klant zijn bij de bakker van de chocoladebroodjes en dat ze elke week even op minivakantie gaan naar de snoepwereld…