De verloren liefde…
Lang, lang geleden… In de tijd dat er nog geen computers waren, geen internet en geen telefoons, stond Cornelis te wachten aan het strand. Zijn grote liefde, Corine, een prachtige vrouw van zijn leeftijd zou terugkomen na de lange reis. Corine werkte als modeontwerpster en ging naar Zuid Afrika om daar haar kleding te laten zien. Haar grootste opdrachtgever riep haar en zo moest abrupt afscheid worden genomen… Corine beloofde Cornelis dat ze als ze deze reis zou maken ze erg rijk zou worden en ze samen een prachtig leven konden opbouwen. Cornelis snapte het maar hij werd ook heel erg verdrietig… Ze kenden elkaar pas een half jaar en hadden al heel veel prachtige dingen meegemaakt. Vlak voor vertrek hebben Cornelis en Corine zich verloofd en de trouwdatum zou in de lente van het jaar 1780 zijn…
Cornelis en Corine waren op dezelfde datum jarig. Ze waren beiden vijfendertig jaar en écht voor elkaar gemaakt! Het was liefde op het eerste gezicht bij het dorpsfeestje aan de kust. Na de hele avond te hebben gedanst gingen beiden naar de zee en daar duurde de avond en nacht nog lang. Corine met haar prachtig bruin krullend haar, haar eigen ontworpen kleding en tanden zo glinsterend als sneeuw wit genoot volop van het verliefde leven. Als Cornelis zijn ogen dicht doet ziet hij zijn Corine tegenover zich staan. Haar mooie slanke lichaam, haar lieve gezicht en mooie rode lippen staan als een foto voor zijn gesloten ogen! Dansend zijn ze de nacht doorgegaan en vanaf dat moment waren ze nooit meer van elkaar gescheiden. Het was Cornelis’ mooiste in zijn leven. Hij werkte als schoenmaker en voor Corine maakte hij de mooiste schoenen die er waren!
Corine was een gevoelige jonge vrouw, nét als Cornelis. Ze durfde emoties te tonen en ze was altijd een luisterend oor voor Cornelis. Nét als Cornelis voor Corine… Beiden konden erg goed opschieten met hun ouders en schoonouders en zo ontstond er een fantastische familie. Vol van geluk! Iedereen werkte keihard voor zijn of haar brood, maar Corine zag een kans, een enorme kans nadat ze werd benaderd door een heel beroemde modeverkoper die een positieve verandering wilde brengen in Zuid Afrika. Hij wilde dat Corine kleding ging maken en daarmee de kledingstijl ging bepalen. Elke Afrikaan in Zuid Afrika zou er qua kleding op vooruit gaan en kleurrijk stralen. Een grote liefde moest tijdelijk onderbroken worden zodat ze na een jaar de rest van hun leven volop in rijkdom konden leven. Op zaterdagochtend om elf uur, namelijk 18 Juli 1779 vertrok het passagiersschip ‘Ver vervaren’…
Een groot afscheid, een heftig afscheid maar een belofte op een prachtig leven vond plaats en Corine stapte de volgende dag op de lange houten trap die naar het grote houten zeilschip leidde. Een laatste intense knuffel met veel tranen kwam er voordat Corine daadwerkelijk de trap opliep om aan haar lange reis te beginnen. ‘Ik stuur je een brief en een liefdesbrief per fles over de oceaan’ zei Corine huilend en even later draaide ze zich om en liep ze verder de trap op naar boven om aan boord te komen van het schip. Af en toe keek ze even achter zich om te zien dat Cornelis steeds verder weg was en huilend zwaaide Cornelis Corine uit. Beiden schreeuwden nog ‘ik hou van je!’ en toen voer het schip uit… Daar stond Cornelis, helemaal alleen… Zijn ouders stonden een stuk terug omdat het stel samen afscheid wilde nemen. Corine ’s ouders stonden er ook, zij waren ook erg geëmotioneerd.
Nu waren Cornelis en Corine uit elkaar gerukt door het werk, van huis en van de kerk. Alles voor een goed doel, voor veel geluk en om hun toekomstige kinderen een prins of prinsessenleven te kunnen geven… Weken gingen voorbij, maanden, en daar kwam eindelijk de postbode met een brief. Het was voor Cornelis. Hij maakte de brief open en een lange maar prachtige brief kreeg hij te lezen. Corine had een prachtig handschrift en ze vertelde dat ze enorm gewaardeerd wordt in haar werk en dat ze enorm succes hebben. Ze zou in de lente van 1780, vlak voor hun trouwen weer thuis komen en ze verheugde er zich heel erg op… Cornelis is weer éven heel gelukkig want het gaat dan eindelijk gebeuren! Corine komt na een lange tijd weer thuis en dan zouden ze nooit meer worden gescheiden. De brief kreeg een mooi plekje zodat Cornelis het vaak genoeg zou kunnen lezen.
De liefdesbrief was onderweg, schreef Corine en elke dag liep Cornelis langs het strand om erop te wachten. En of de liefdesbrief in het flesje kwam! Het duurde even, maar een mooie, liefdevolle brief werd door Cornelis uit het flesje gehaald en gelezen. Een tweede nóg mooiere brief met veel mooie en lieve woorden en het mooiste gedicht wat Cornelis ooit gelezen heeft voor hem! Zowel het flesje als de liefdesbrief kwam op het kastje in huis waar ook de andere brief lag… Dan, na lang wachten, na lang met verdriet te hebben gelopen omdat hij zijn grote liefde niet kon knuffelen en verzorgen, is het eindelijk de dag dat Corine zou terugkomen. De hele dag staat Cornelis te wachten, nét zoals zijn ouders en de hare. Daar in de verte vaart een schip, maar het gaat een andere kant op. Het zou nu toch eens tijd moeten worden dat het schip zou aankomen want na uren en uren wachten begint het bijna donker te worden.
Het wordt avond en na een nacht niet te hebben geslapen staat Cornelis weer vroeg aan het strand. Helaas, geen schip, géén ‘ver vervaren’ alleen maar golvend water. De lucht is blauw en de zon schijnt volop! Daar hoort een warme ontvangst en warme romantiek van Corine bij! Waarom is het schip niet aangekomen? ‘Waarom is mijn grote liefde er nog niet?!’ vraagt Cornelis zich af. Niemand wist dat een drama zich had plaatsgevonden… De ‘ver vervaren’ is vergaan op volle zee! Tijdens een enorme storm is het schip gezonken… Wáár zal Corine toch zijn?! Cornelis wordt steeds ongeruster… Verdriet wordt groter en groter, en elke dag wacht Cornelis in de hoop dat Corine daar zou zijn… Er is geen Corine meer, er is geen liefde meer… Alle toekomst ligt op de bodem van de oceaan… Zijn hele leven heeft Cornelis langs het strand en langs de haven gelopen om Corine op te wachten…
Alle hoop om haar alsnog in de armen te kunnen vliegen werd minder en moeilijker… Wat er ook gebeurde, geen spoor van Corine… Slechts een brief en een liefdesbrief is enig bewijs dat er liefde heeft geleefd tussen hen en niet te vergeten de prachtige maar door het verlies pijnlijke herinneringen…
