De rijke boer

De rijke boer, Arjan, hij heeft met zijn gezin een enorme boerderij met honderden koeien en een honderdtal varkens. Daarnaast telen ze samen bollen en in hun winkeltje dat ze bij de boerderij hebben is een goed draaiende kaashandel bezig. Daarbij komt ook de verkoop van hun zelf geproduceerde melk en andere overheerlijke zuivelproducten. Boer Arjan heeft een gelukkig leven met zijn vrouw en twee zoons en elk seizoen is weer een bijzonder seizoen! Het hele dorp maar ook de plaatsen om hen heen weten boer Arjan en familie te vinden en vriendelijkheid staat allereerst voorop! In Den Haag vormt zich sinds 2010 een Elitair kabinet en naar mate de situatie elke keer veranderd worden de regels elke keer strenger en scherper! Het milieu, bezuinigingen en allerlei andere wetten komen opeens om de hoek kijken…

Arjan en familie krijgen een brief en een bezoekje. Vanwege de nieuwe maatregelen moeten er beesten verdwijnen en moet het ‘boeren’ afnemen omdat er anders teveel stikstof wordt geproduceerd. Dit is een erg teleurstellende mededeling, maar rechtszaak na rechtszaak te hebben geproduceerd verliezen ze een deel van hun beesten. De boerderij wordt kleiner en kleiner en het land wordt stiller en stiller… Is dit nu écht wat Den Haag wil? De waarde van melk is bijna niets meer waard. De koeien kosten tegenwoordig geld in plaats van dat ze geld en een prettig leven opleveren! Waar moet dat heen? Zegt boer Arjan. Al die jaren, al die generaties dat deze prachtige boerderij heeft doorstaan en nu moeten wij misschien wel de belofte verbreken… Alleen omdat Den Haag er een potje van maakt! De elite en milieufreaks maken alles kapot en het land blijft maar op ze stemmen!

We moeten zuiniger, we moeten gezonder, maar moet het ten koste gaan van alle boeren? Dat vraagt Arjan zich af. Hij is het hoofd van het gezin en hij ziet elke dag de zorgen groter worden. Dan komt het moment waar voor is gevreesd. Alle koeien moeten weg, want het verdient niet meer en vergunningen, anders gezegd, stikstofvergunningen worden opeens niet meer uitgegeven. De boerderij zet zijn krimp voort en in hoeverre kun je het nog boerderij noemen met al deze regels en wetten? Al dat uitknijpen… ‘We verdienen sinds deze maand niet meer, we leveren in!’ is wat het gezin tegen elkaar zegt en de maanden erop volgen er snel, mét nog meer schulden en verdwijnende dieren. Twee jaar later, de boerderij is behalve het winkeltje met import van anderen helemaal gesloten. Het is Den Haag gelukt! Alles is weg, behalve de kaasverkoop met kaas dat niet meer van ons is omdat alle koeien weg zijn…

Het moment is daar, kerst van een jaar dat de knoop doorhakt. Boer Arjan en zijn familie nemen afscheid van het boer zijn en de boerderij zal worden verlaten. Het laatste beetje wordt schoongemaakt en de laatste varkens zijn op de vrachtwagen gezet voor de slacht! ‘Dat was dan generaties boerenleven!’ zegt Arjan en iedereen laat een traan vallen terwijl ze bij de voordeur staan. Iedereen neemt afscheid van ze en tenslotte gaat de sleutel door het slot van het winkeltje. Al die jaren trouwe dienst en liefdevolle boerderij en nu, na steeds moeilijker geworden jaren door de colbertdragers in Den Haag is de boerderij overgeleverd aan wat eigenlijk? Arjan en familie verdwijnen, voor altijd van het land, voor altijd van de boerderij en voor altijd van de dieren… De politiek heeft hen opgeslokt en na een paar stevige protesten is het tóch niet gelukt. Hun wacht een flatje in hartje Den Haag, de onrust zelve waar ze met hun vieren zullen wonen.

De jeep rijdt weg. Aan het eind van de weg kijken ze nog één keer om! Afscheid is genomen en met al hun spullen rijden ze naar Den Haag. Flat 307 op de vierde verdieping. Géén lift, wel een uitzicht op de drukke stad! Weiland is niet te zien, alleen gebouwen, auto ’s en vrachtverkeer. Arjan baalt, zijn vrouw kookt een paar knakworstjes met broodjes op het kleine gasstelletje en langzaam worden de spullen ingepakt. Vier man sterk, van agrarisch leven naar een stadsleven… Dag in, dag uit in de drukte van Den Haag met een troost… Dáár in de verte zie je het regeringshuis. Een aandenken van de vernietigingen die in levens zijn gedaan, ook in de levens van Arjan en familie. Met hun uitkering zullen ze heel voorzichtig moeten leven en Arjan is maar naar werk gaan zoeken in de buurt. Bij de fietsenmaker kan hij een minimum loontje ophoesten en de beide kids werken in een supermarkt en de ander bij een schoonmaakbedrijf. Alle vier in hun hart dood ongelukkig, maar er moet toch brood op de plank komen.

Het flatje op vier hoog, ze kunnen er maar niet aan wennen. Want, hoe moet de omgeving hun nu verwennen? De schulden zijn gelukkig niet lang geleden afgelost. Ze hebben een goede som geld kunnen krijgen voor de boerderij en wat daarmee gaat gebeuren? Je gelooft het niet… Het wordt gesloopt en er komen appartementen. Over drie jaar is het hele landschap volgebouwd en dendert het verkeer van a naar b. Op een dag gaat Arjan langs zijn oude boerderij die al volop wordt gesloopt. De kraan staat er om de grote kogel doorheen te slaan en weg is het dak! Enkele maanden later is er niets meer van de boerderij en het landschap over en zijn de eerste huizen al uit de grond gekomen. Arjan en familie? Zij staan twee jaar later op het vliegtuig om het verleden een plekje te geven en een gigantische boerderij elders op de wereld te beginnen… Daar waar het wel kan, daar waar wel ruimte wordt gegeven en waar het de andere kant van de wereld is.

Australië is waar ze na een strop weer de kans hebben gekregen om een véél grotere boerderij op te starten. Het leeft weer om hen heen, ze staan niet meer alleen… Een kans die ze hebben gekregen waarbij het flatje snel is leeg gepakt en na een kort aantal jaren niet door de achterruit van de auto wordt gekeken hoe snel ze Den Haag uit zijn gereden om de hele zooi achter te laten! Vaarwel Nederland, vaarwel generaties boerderij… Nederland is Nederland niet meer, het is een melkkoe van een stel elite, een melkkoe van milieuactivisten! Welkom Australië, welkom nieuwe kans! Dit verhaal is gebaseerd op waarheid. Ik heb het verhaal zelf bedacht, maar als je de media bekijkt, luistert en leest dan zullen er velen zijn die dit lot te wachten staat of al hebben ondergaan…

Laat een reactie achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *