Greetje en het tandenfeetje

Greetje is een pestkop, de dame van twaalf pest en treitert al haar klasgenoten en ze doet zich voor als de belangrijkste van de klas. Anders gezegd, de belangrijkste van de school. Elke dag als de school begint bespuugt ze iedereen die op het schoolplein komt en diegene die er wat van durft te zeggen zal het berouwen met de ‘tentakels’ die veel tranen en innerlijke woede brengen. Totdat de schoolmeester komt kan Greetje haar gang gaan om de hele school te terroriseren. Als iemand haar doelwit is en diegene wordt gepest verwacht ze dat iedereen in de buurt om haar lacht, want anders zullen ook zij vroeg of laat worden ‘afgerekend’ omdat ze niet lachten om de pesterijen. Elke dag is er één klant die sowieso bij de meester, juf of zelfs de schooldirecteur zit om een strafmaatregel te beoefenen en dat is Greetje. Niemand weet hoe ze er mee aan moeten, zélfs de schooldirecteur niet! Er wordt hard over gesproken om haar binnenkort van school te halen!

De ouders van Greetje moesten al drie keer op school komen maar ook zij weten zich geen raad met hun dochter. Thuis is ze altijd poeslief maar áls er dan iemand ‘komt spelen’ dan doet ze heel lief totdat ‘het vriendje of vriendinnetje’ alleen met haar is. Dan terroriseert en kleineert ze lekker verder! Voor een twaalfjarige is Greetje al een hele knappe dame met haar slanke lichaam, blonde haren en tanden zo wit als sneeuw. Ze draagt de duurste kleren die er zijn en ondanks dat ze door velen wordt ‘gehaat’ zijn er ook enkele jongens die haar stiekem ondanks haar gedrag aantrekkelijk vinden. ’s Avonds nadat Greetje een taartpuntje van haar zelfgebakken taart heeft opgegeten en haar tanden heeft gepoetst gaat ze naar bed. Ze geeft haar beide ouders een kus op de wang en gaat slapen. Greetje wordt iets voor middernacht wakker omdat het heel hard regent, stormt en met een bliksemflits en een keiharde knal zit ze rechtover in haar bed. Een schreeuw klinkt van schrik en als ze weer wat rustiger is gaat ze weer in bed liggen met haar kussen over haar hoofd.

De klok slaat twaalf uur en opeens is het stil buiten… Er is geen vlaagje wind meer te horen. Een speld zou je nu kunnen horen vallen! Greetje vindt dit verdacht en kijkt om zich heen. Niets te zien en ze gaat maar weer proberen te slapen. Dan, een moment later hoort ze iets in de overloop. Het lijken voetstapjes te zijn die richting haar deur gaan. De deur gaat opeens open en bang dat ze is kijkt Greetje richting deze deur. Misschien is het een muis of een rat, maar die kan niet zomaar een deur opendoen, denkt ze. Dan staat Greetje op om de deur weer dicht te doen. Het is pikdonker op haar slaapkamer en ze gaat weer in haar bed liggen. Terwijl Greetje bijna in slaap valt hoort ze weer de ‘voetstapjes’ die nu bij haar bed lijken te zijn. Van angst wil ze niet opkijken terwijl de voetstapjes via de poot van haar bed omhoog komen. Dan voelt ze dat ‘het’ over haar dekens loopt en zwetend van angst is Greetje nu opeens héél klein geworden. Wat het ook is, het loopt over Greetje ’s schouder en dan lijkt het naar op haar kussen te komen. Dan wordt het even stil, muisstil…

Opeens wordt er keihard in haar oor geschreeuwd… Greetje schrikt op en dan gelooft ze haar ogen én oren niet! ‘Je bestaat dus écht’ is het eerste wat ze zegt tegen het tandenfeetje. Vroeger toen Greetje nog klein was vertelden haar ouders een verhaaltje over het tandenfeetje dat ze stoute kinderen zou straffen. Met hele boze ogen en licht om haar heen kijkt het tandenfeetje Greetje aan en met stemverheffing zegt ze dat ze alles heeft gezien wat ze heeft gedaan op school. Greetje beslaat zich nog steeds van angst maar ze kan geen antwoord geven op het ‘waarom’ wat het tandenfeetje vraagt. Opeens voelt Greetje iets aan haar tanden, het lijkt wel of haar twee voorste tanden verder naar voren beginnen te komen. ‘Wéét je wat ik met stoute kinderen doe?’ zegt het tandenfeetje. Greetje houdt haar schouders even op en dan vertelt het tandenfeetje dat ze stoute kinderen straft. Terwijl het feetje Greetje ’s daden opnoemt beginnen ondanks dat Greetje ’s tanden al ver naar voren staan ook nog eens te groeien. Het worden twee hele lange hazentanden. De mooie blonde haren verdwijnen en worden stekels, haar oren worden grote flaporen…

‘Dit is je verdiende loon!’ zegt het tandenfeetje. Dan verdwijnt het tandenfeetje weer en rent Greetje naar de spiegel in de badkamer. Ze ziet haar lelijke gezicht en ze weet al hoe ze haar gaan noemen morgenvroeg op school. ‘Greetje het hazenkind…’ Verdrietig roept ze haar ouders maar zij horen haar niet. Ze slapen heerlijk verder en ook haar broertje slaapt verder na haar harde geroep. Ze lijkt even alleen op de wereld. Dan gaat ze snikkend weer naar haar bed en valt even later in slaap. De ochtend breekt aan en Greetje wordt wakker van de zon die in haar slaapkamer schijnt. Ze kan zich ‘de boze droom’ nog erg goed herinneren. Ze staat op en gaat naar de badkamer omdat ze toch ‘gekke dingen voelt’. Dan, terwijl ze voor de spiegel staat schrikt ze zich een ongeluk! Het is geen droom geweest… Greetje is écht het hazenkind! Ze rent naar beneden en haar ouders schrikken zich een ongeluk. ‘Hoe kan dit?!’ zeggen zij en troosten haar. Tranen vallen over Greetje ’s gezicht en zelfs haar hazentanden worden nat. Greetje ’s vader pakt het voorleesboekje dat is geschreven door Greetje ’s opa. Daarin staat het gehele verhaal en als slot staat daar dat de oude pestkop als weinigen weer normaal wordt.

Wél moet Greetje naar school om te worden ‘geconfronteerd’ met haar daden. Een koekje van eigen deeg zeg maar… Alleen dan kan ze weer normaal worden, áls de daden niet te erg zijn geweest. Het rapport van Greetje geeft allemaal voldoende ’s maar haar gedrag een dikke onvoldoende. Het verslag is uiterst teleurstellend. ‘De daden zijn te erg voor woorden’ en gek genoeg schreef de leraar, die ook Greetje ’s opa kende, ‘pas op voor het tandenfeetje! Als je haar tegenkomt en je moet biechten voor je eigen daden dan ben je al te laat en komt het nooit meer goed!’ Apart dat een leraar dat tegen een twaalf jarig meisje zegt in het verslag en alle tijd heeft Greetje het genegeerd. Tot nu! Het is in de legende bekend dat kinderen die het tandenfeetje hebben ontmoet door hun gedrag nooit meer zijn terug veranderd omdat hun gedrag te erg was. Daarvoor moeten ze nu nog hun hele leven boeten! Deze kinderen, waarvan sommige nu volwassen leven een kluizenaarsleven ergens buitenaf. Zo achteraf mogelijk zodat niemand hun ooit nog zou kunnen zien… Een zogenaamd vriendje van Greetje wacht voor het huis want over een half uurtje begint de school. Wat nu?!

Al huilend loopt Greetje naar buiten, pakt haar fiets en fietst via de zijkant van haar huis naar de jongen toe. Eerst staat hij wat gevreesd op Greetje te wachten maar vervolgens beslaat hij van het lachen… ‘Wat is jou overkomen?!’ zegt hij tijdens zijn slappe lach. Greetje zegt niets en fietst door. De jongen fietst naast haar en even later valt hij om van het lachen. ‘Greetje het hazenkind’ klinkt schreeuwend vanuit de droge sloot waarin hij nu ligt. Verdrietig en huilend fietst Greetje verder naar school. Ze durft niet meer verder maar toch moet ze! Het is volgens de legende een verplichting om je als ‘betoverde’ zo te laten zien en uitgelachen te worden. Dát gaat gebeuren, dat staat vast! Greetje was altijd één van de eersten op school maar nu niet. Vlak voor de school heeft ze achter een struik gezeten omdat ze zich niet wilde laten zien maar toch heeft ze zich bedacht en loopt trillend van wat er gaat komen naar de poort. Iedereen lacht haar uit en begekt haar. ‘Greetje het hazenkind’ klinkt vanuit vele hoeken en terwijl de hele school lacht stapt ze even later de klas binnen. De meester begint zelfs wat te giechelen omdat deze leraar de leraar is die Greetje ’s opa ook heeft gekend.

De klas wordt stil omdat de les begint. Terwijl de taalboeken uit de tas worden gepakt heeft Greetje door iedereen het aankijken. Zó stoer is ze nu niet meer! Greetje houdt zich muisstil… Velen bespotten haar stiekem tijdens de les. De klok plaatst de wijzers op half elf. Pauze! Alle schoolkinderen hollen naar buiten en Greetje blijft alleen achter. Helemaal alleen… De meester komt bij haar om met haar te praten. Greetje vertelt over het tandenfeetje die ze heeft gezien na aanleiding van het rapportverslag. De meester legt een hand op haar schouder en hij heeft enorm medelijden met haar. Na een dag vol gepest door Greetje ’s klas- en schoolgenoten, beledigingen en bespottingen gaat de meester die opa goed heeft gekend met haar mee naar huis om te praten. Even is het stil om Greetje heen, éven is ze niet alleen! Zelfs terwijl de meester naast haar fietst wordt Greetje nog bespot en aangekeken met die bespottende glimlach. Nul medeleven, behalve van de meester. Dit is waar het op staat als ze het boek erbij pakken en het aandachtig doorlezen met hun allen. De daden van Greetje lijken zo erg te zijn vergeleken met de daden in het boek dat Greetje geen enkele kans maakt op herstel. Dan rent Greetje al huilend naar haar slaapkamer. De meester blijft met haar ouders achter. Machteloos…

De volgende moeilijke dag breekt voor Greetje aan en onderweg naar school wordt ze al door velen bespot. Greetje zakt steeds dieper weg en bij school wordt het nog veel erger. Kinderen lopen om haar heen terwijl ze haar bijnaam duidelijk roepen. Dan ziet Greetje het niet meer zitten… Ze sluit zichzelf op het toilet op! De meester vraagt zich af waar Greetje is en vraagt het zijn leerlingen. Niemand weet het en de meester gaat vervolgens even de klas uit. Hij loopt naar de WC waar hij gesnik hoort. Hij klopt op de deur en vraagt of Greetje van het toilet wil komen. Hij heeft een oplossing… Greetje doet de deur open en in de gang wacht de meester op haar. Samen lopen ze naar een kantoortje naast de aula waar onderweg iedereen haar bespot. De legende vertelt dat ‘het spijt me zeggen’ de sleutel kan zijn om weer normaal te worden. Greetje zegt aan de meester dat het haar echt spijt van de dingen die ze heeft gedaan en de meester, Bert, vergeeft haar. ‘Nu moet je je klasgenoten en iedereen die je daarbuiten verdriet hebt gedaan zeggen dat het je spijt’ zegt hij. Voor de klas mag Greetje een ‘soort spreekbeurt’ houden en iedereen kijkt op als ze zien dat ‘Greetje het hazenkind’ voor de klas gaat staan. ‘Hoe durft ze!’ is wat sommigen fluisteren naar elkaar.

‘Ik sta hier omdat ik spijt heb van wat ik al die tijd heb gedaan… Duizend maal sorry aan iedereen die ik heb beledigd en enorm veel pijn heb gedaan. Dit is mijn straf!’ zegt Greetje en iedereen begint te lachen. Daarna maakt meester Bert de klas stil en gaat Greetje weer zitten op haar plaats. Er ligt een briefje op haar tafel. Ze vouwt het open en er staat een hazenkop op… Erg flauw en gemeen, maar goed, dat was ze tot voor kort naar iedereen! Ze zal de straf moeten ‘beleven’ als het hazenkind. Greetje maakt zich zorgen om de toekomst. Want zal iemand ooit nog normaal naar haar doen?! Komt ze ooit aan het werk? Waarschijnlijk niet! Ze zal net zoals een haas zich afzonderen van de mensen. De rest van de dag verloopt als een rotdag. Want, iedereen heeft een nieuw pispaaltje gevonden. Namelijk Greetje. Na school fietst Greetje helemaal alleen naar huis. Bij thuiskomst staan haar ouders haar liefdevol op te wachten en hebben een taart voor haar gebakken. Alleen is het met haar lange tanden haast onmogelijk om het heerlijk gebak op te eten… Ze haast zich huilend naar boven. Even later als ze weer wat rustiger is in haar koppie loopt ze naar beneden en biedt haar excuses aan naar haar ouders. Ze lezen samen het boek door tot diep in de nacht.

Greetje, maar ook haar ouders gaan naar bed, want de volgende dag breekt de plicht weer aan. Werken en school en opnieuw zal dat voor Greetje weer een rotdag worden met veel drama! Dan, als Greetje pas in slaap is gevallen na nog een flinke huilpartij met het besef dat ze nooit meer zal terug veranderen wordt ze wakker door voetstappen. Het is het tandenfeetje! Ze loopt met haar boze blik naar Greetje ’s hoofd en kijkt haar aan… Met strenge ogen pakt ze haar toverstok en opeens wordt ze overspoeld met dekens… In het verhaal staat dat een enkel kind zelfs is veranderd in een kikker! Greetje, zo klein dat ze is springt met veel moeite uit haar enorm grote dekens en beseft dat ze nu nog kleiner is dan het tandenfeetje… Ze kan niet meer praten en in plaats daarvan kwaakt ze. Dan verdwijnt het tandenfeetje terwijl ze waarschijnlijk iets is vergeten. Greetje de kikker heeft ‘nog steeds’ twee lange tanden. Ze kan niet meer huilen, maar haar gevoel werkt nog als de beste. Ze springt en springt om een veilige plek te vinden maar dat is binnen erg moeilijk. Terwijl ze van het bed afspringt wordt het opeens donker om haar heen… Het bed is voor een kikker behoorlijk hoog en zoals het er nu uitziet heeft ze zichzelf geplet.

Daarom is het nu donker, overal!!! Dan, een moment later wordt Greetje wakker. De zon schijnt in haar slaapkamer en ze beseft dat het een boze droom was. Ze staat op en haast zich naar de badkamer. Nog steeds is ze ‘Greetje het hazenkind’ met haar lange tanden en flaporen. Haar korte haren zijn er ook nog steeds. Ze loopt naar beneden en na een ‘ontbijt’ gaat ze naar school. Daar heeft ze weer haar dagelijks ritme waarin ze wordt gepest en bespot en aan het einde van de dag is ze helemaal op… Voor de zoveelste keer! Ze wil niet meer naar school, ze wil niet meer in de buitenwereld zijn, ze sluit zich op in haar slaapkamer. Al vroeg valt ze in slaap en om precies middernacht wordt ze wakker. Het is het tandenfeetje die met een streng gezicht opnieuw in Greetje ’s oor schreeuwt… Het tandenfeetje heeft gezien dat ze iedereen om vergeving heeft gevraagd en dat ze enorm veel spijt heeft van wat ze heeft gedaan. De blik van het feetje verandert in een liefdevolle blik en dan pakt ze haar toverstok om Greetje weer ‘Greetje’ te maken en niet meer het hazenkind. ‘Dankje dankje’ is wat Greetje emotioneel tegen het tandenfeetje zegt en vervolgens verdwijnt deze weer…

De volgende dag wordt Greetje wakker en haast zich opnieuw naar de spiegel op de badkamer. Ze is opgelucht, enorm opgelucht… Eindelijk is ze weer zichzelf. De knappe Greetje met haar mooie blonde haren, slank postuur en mooie witte tanden als sneeuw. Met een gerust hart en vol van geluk gaat ze naar haar ouders die beneden machteloos zitten te snikken maar worden dan verrast. Ze rennen naar Greetje toe en knuffelen haar. ‘Wat zijn we blij dat je weer normaal bent!!!’ Ook Greetje ’s broertje is blij dat hij weer een ‘normale zus’ heeft en knuffelt haar. Greetje pakt haar tas in, ontbijt wat en fietst naar school. Een heel ander meisje is ‘herboren’ want ze begroet iedereen vrolijk. Iedereen op school kijkt op omdat ze weer normaal is en ze begroeten haar maar. Er gaat een hele korte tijd overheen, zo ’n twee dagen en Greetje heeft eindelijk échte vrienden en vriendinnen en ze is nog nooit zó behulpzaam geweest. De pestkop Greetje is niet meer. Greetje is geliefd! Iedereen wil bij haar zijn en zij ook bij iedereen. Trots vertellen de leraren het tegen de schooldirecteur en deze heeft het nu rustiger op zijn kantoor omdat Greetje niet meer elke dag straf hoeft te schrijven… Iedereen is supertrots en Greetje is in korte tijd weer opgebloeid.

Het tandenfeetje loopt rond op school, zij ziet Greetje en knipoogt haar. Greetje knipoogt terug met een glimlach en loopt verder naar de klas. Daar begroet iedereen haar enthousiast en de les begint. ’s Middags tijdens de muziekles is er een nieuwe pestkop op school gekomen. Met veel ellende terroriseert iedereen die hij kan terroriseren. Niemand durft hem aan te kijken en propjes van hem vliegen door de klas. De leraar waarschuwt hem meerdere keren maar hij doet nergens wat op uit. Dan roept de leraar de schooldirecteur erbij en terwijl deze die kant opkomt is Jochem, de pestkop opeens verdwenen! Een kikker kwaakt door de klas en iedereen schrikt… Greetje ziet het tandenfeetje op de vensterbank staan. Zij weet wat voor straf Jochem heeft gekregen. Waarschijnlijk een levenslange ‘kikkerstraf’… Mensen zoeken naar Jochem, maar hij is nooit door iemand gevonden. Voor velen een raadsel maar voor Greetje en het tandenfeetje een weetje! Greetje leeft nog lang en gelukkig en de vader van Greetje vult het verhaal aan in het boek. Zo zal deze legende, dit verhaal nooit ophouden te bestaan…