Zowie in de restroom
Op een mooie warme en zonnige dag ergens in Utrecht, geniet Zowie van de pracht en praal van het museum. De museumstukken glimmen en de zon komt prima tot zijn recht. Een hapje en drankje tussendoor rekent af met de rommelende maag en Zowie hervat zijn tour door het museum. Dan merkt hij dat hij naar het toilet moet en hij volgt de borden toilet en restroom. Eenmaal op de plek ‘waar het moet gebeuren’ valt Zowie in slaap. Hij had best wel een drukke week achter de rug en merkt nu de consequentie hiervan. Zowie slaapt lang door en na een tijd wordt hij wakker. Hij schrikt zich een hoedje omdat hij erachter komt dat hij nog steeds op het toilet, de restroom van het museum zit. Hij draait de deur van het toilet open en kijkt om zich heen. Het is muisstil. Lopend naar boven komt hij uit in het midden van de route van het museum…
Het is stil, héél erg stil! Buiten is het donker en in het museum is alles ook pikdonker. De beveiliging is vergeten om de wc ’s te controleren en nu zit Zowie ingesloten in het grote museum. Hij loopt wat rond door het museum om te kijken of hij ergens ‘kan ontsnappen’ maar helaas… Alle deuren zitten op slot! Elk geluidje is nu hoorbaar, zelfs als er een piepklein speldje zou vallen. De nacht doorbrengen in een museum is behoorlijk spannend, want Zowie moet meteen denken aan een filmreeks waarbij ‘uitgestorven dinosaurussen en andere wezens tot leven komen’. Wel een beetje een eng idee, maar Zowie probeert zich groot te houden. Er gaat een uur voorbij en Zowie komt weer bij de ingang. Hij probeert mensen te bellen, maar het kan nog even duren voordat er iemand is om de deur voor hem open te doen zodat hij eindelijk uit het museum kan vertrekken.
Dan hoort Zowie voetstappen. Het komt vanuit de verdieping boven hem en het ‘getik’ en ‘gebonk’ lijkt steeds dichterbij te komen. Zowie beslaat zich van angst en merkt op dat het nu recht boven hem stopt. Het is weer muisstil en Zowie denkt even dat het misschien nog een geluidsinstallatie is elders in het museum. Dan gaat het voetstappengeluid verder en gaat het richting de trappen. De voetstappen komen steeds dichterbij en het lijkt nu in dezelfde ruimte te komen als Zowie. Hij beslaat zich van angst en Zowie verstopt zich achter een hoge klassieke kast die opgesteld staat. Het getik en gebonk lijkt steeds dichterbij te komen en uiteindelijk stopt het voor de kast… Zowie ’s hart klopt als een gek, zo heeft hij het nog noot meegemaakt! Een zaklamp schijnt opeens in zijn gezicht en het is de bewaker die hem vraagt ‘meneer, komt u mee naar buiten?’ Het getik en gebonk komt achteraf van een bewaker die toch nog op de verdieping boven dienst had… Niet wetende dat hij er nog was…
Met zijn wandelstok begeleidt de bewaker Zowie naar de uitgang en eindelijk is hij dan weer vrij! Het geluid van de voetstappen in het museum was het getik van de wandelstok en het gebonk van de strompelende bewaker. Dan ziet Zowie dat de bewaker voor bij de ingang nog even een kopje thee nuttigt en terwijl hij dat wil doen valt zijn kunstgebit in het kopje… Zowie lacht stiekem en loopt dan maar snel weg… Hij loopt door de donkere stad Utrecht en daar komt hij bij het hotel waar hij normaliter zou overnachten. Gelukkig is deze nog open en hij gaat naar zijn hotelkamer om te slapen. Dan krijgt hij een droom over de bewaker in het museum… Met z ’n klapperend kunstgebit in de handen rent de bewaker achter Zowie aan en met z ’n wandelstok probeert hij Zowie tegen te houden, maar dan trekt Zowie snel de WC-deur achter zich dicht en wordt hij weer wakker uit z ’n nare gekke droom… De zon schijnt volop in de hotelkamer en Zowie staat maar weer eens op om er weer een mooie dag van te maken. Dit keer gaat hij naar een ander museum met een tentoonstelling van een bekend schrijver en tekenaar…
