Het glopt maar door…
De zon staat aan de hemel met een prachtig heldere lucht, een dag om nooit te vergeten op het prachtig Vlieland waarbij iedereen met een goed gevoel naar bed gaat. Niet wetende wat het de volgende dag voor dag zou worden… De nacht nadert en langzaam komen de wolken voor de prachtig schijnende maan. De wolken worden meer, groter en dikker en uiteindelijk is het zeer zwaar bewolkt. De bliksem flikkert even later door de wolken en af en toe is er een inslag. Het onweer, de regen en de wind klinken door de gloppen, stegen en straten van het eiland. De vuurtoren schijnt met haar licht deels over het eiland en in de verte is er nog licht te zien van Texel en Terschelling. Een weerkundige visser staat op de heuvel in het ronde te kijken en maakt zich zorgen… Hij kent deze lucht en hij denk bij zichzelf dat er behoorlijk slecht weer gaat komen. Dan komt er een bliksemflits en een enorme knal… Pal achter hem slaat de bliksem in op een boom maar gelukkig staat de beste man op veilige afstand.
Dan besluit hij naar huis te gaan en zijn lekker warme bedje in te kruipen naast zijn liefhebbende vrouw. Er klinkt een steeds luider wordende wind en het onweer dendert voort en voort. Het begint opeens harder te waaien en uiteindelijk ontstaat er een storm van windkracht twaalf. Het is noodweer en terwijl alle Vlielanders liggen te slapen begint het water steeds hoger op te lopen. Het is niet meer normaal hoe het tekeer gaat en er lijkt voorlopig ook geen einde aan te komen. Dan klinken er opeens hoeven van een paard en het klinkt alsof er een man op het paard zit. Door de licht overstroomde gloppen en straten klinkt het geluid van het paard en iedereen wordt erdoor wakker. De man lijkt met zijn paard meerdere malen over het eiland te galopperen en een enkeling kijkt stiekem wat voor vreemds dat is. De man op zijn paard gaat door de winkelstraat en kijkt dan even opzij. Hij kijkt dan recht in de ogen van vakantiegenieters die wakker zijn geworden en zij schrikken zich een bult…
Wat is dat voor iemand zeggen ze tegen elkaar en hetzelfde geldt voor andere eilandbewoners die hem hebben gezien. Het was zó eng om te zien! Hij droeg een soort masker en had verder alleen maar zwarte kleren aan. Dan galoppeert hij weer verder… Tiktok, tik tik, tiktok, tiktoktiktoktiktok klinkt het tot ver in de verte en dan klinkt er weer een onweersknal! De wind gaat even later liggen en het slechte weer lijkt op de houden. De rust begint langzaam weer terug te komen en in de vroege morgen is het weer helder en op een klein wolkje na lijkt het toch een prachtige dag te worden! De zon komt even later op sommige wandelaars gaan een wandelingetje maken over de dijk zo richting het strand. Dan zien ze de afdrukken van de hoeven van het paard met die vreemde persoon die ze vannacht hebben gezien. Gek genoeg, de afdrukken van het paard lijken helemaal niet op die van een paard. Het lijken wel afdrukken van een hele grote vogel. En af en toe zijn er voetstappen te zien van de vreemde man en ook deze lijken niet op die van een mens…
Zal dit een gerucht zijn? En is dat gerucht waarheid? Niemand heeft hier ooit over verteld en iedereen lijkt stomverbaasd te zijn over de voetafdrukken die op verschillende plekken op het eiland in het zand of wandelpaden zijn te zien. Is dit een grap van iemand? Dat kan haast niet, want het paard met de vreemdeling is door mensen gezien en ze zeggen allemaal dat het écht leek en geen vermomming! Het is het gesprek van de dag, want of je nu bij de bakker, de slager, de supermarkt of de kledingwinkel binnenkomt, iedereen heeft het erover. Vlieland is een eiland met een mysterie lijkt het wel! Foto ‘s van de mysterieuze voetafdrukken gaan viraal over het internet en ook buitenstaanders komen naar het eiland om de afdrukken te onderzoeken. Een paar inwoners weten wat ze gezien hebben en het leek nogal beangstigend. Het doet ze denken aan zo ‘n horrorfilm. Het zal toch niet zo zijn dat het op het eiland spookt? De dag gaat net als andere dagen door en het is in een rap tempo weer avond.
Er wordt opnieuw slecht weer verwacht en met die gedachte van ‘een mogelijk monster’ gaat een ieder weer de duisternis tegemoet… Eerst volgt een prachtige zonsondergang en de dolverliefde stelletjes staan al knuffelend te genieten van de zonsondergang aan de Waddenzee of aan de andere kant, de Noordzee. De vuurtoren staat weer prachtig in beeld om mooie foto ‘s van te schieten en na een heerlijk avondje uit eten gaat iedereen richting zijn of haar bed. Het begint ‘s nachts te regenen en opnieuw hard te waaien. Het lijkt minder erg weer te zijn dan de vorige keer maar toch… De gedachte dat daar op een donker Vlieland zo ‘n wezen zou rondlopen… Dat is voor de één een gave gedachte maar voor de ander een angst. Het wordt drie uur in de nacht en het is pikdonker, de regendruppels tikken tegen de ramen op en de wind loeit opnieuw door de gloppen, stegen en straten… Een enkeling kijkt af en toe door het raam om te kijken of ze iets kunnen zien van ‘de verschijning’ maar er lijkt niets aan de hand te zijn en ze gaan maar slapen. Heel het eiland ligt heerlijk te slapen, maar dan, een moment later klinkt in de doodse stilte weer een galopperend geluid. Het lijkt vanuit de gloppen te komen…
Een enkele nieuwsgierige kijkt door het voorraam in de winkelstraat maar er is dan niets meer te vernemen. De slaperige tekenaar die een verblijf heeft in de dorpsstraat gaat weer naar bed maar een moment later hoort hij weer het geluid… Het lijkt dichterbij te komen en wat is dat? Het lijkt op de daken te komen, precies richting zijn slaapkamer. De tekenaar staat op, laat het licht expres uit en loopt af op het geluid bij het achterraam op de bovenverdieping. Het gordijn zit ervoor maar hij duwt het opzij. Er is niets te zien en het geluid is nu ook gestopt. Hij kijkt wat rond en het enige wat ie ziet is het licht van de vuurtoren wat af en toe over de huizen en tuinen komt. Maar dan, geheel plotseling springt er opeens iemand voor het raam! Het is een groot persoon, helemaal in het zwart met een eng masker op. En niet te vergeten die hoge hoed… De tekenaar schrikt zich te pletter en vlucht van schrik naar zijn bed! Dit kan niet echt zijn, dit kan niet… Dat is wat hij tegen zichzelf zegt. Hij knijpt nogeens hard in zijn arm maar dat doet hem best pijn! Het is dus geen droom… Dan opeens een felle bliksemflits met de schaduw van de verschijning door de hele kamer heen! Het ziet er echt angstaanjagend uit.
Dan klinkt er weer veel gebonk en er lijkt toch op het dak een paard te hinniken met het geluid van een vogel tussendoor. De vreemdeling lijkt weer te verdwijnen en het geluid van het galopperen lijkt weer steeds verder weg te zijn. De tekenaar heeft de hele nacht niet kunnen slapen want hij geloofde nooit in spoken. ‘s Morgens gaat hij ontbijten en hij tekent wat hij heeft gezien. Het was een zwart gekleed persoon, een man. Hij had een net zwart pak aan, een zwarte broek, schoenen met lange punten eraan en zijn masker maakte hem helemaal eng… Het is een zwart masker met ooggaten en gaten voor de mond. Door het mondgat leek een lange tong te komen met wat scherpe misvormde tanden. Je zou haast denken, half mens, half vogel en hetzelfde met dat paard… Ook dit werd weer het gesprek van de dag, want meer mensen hebben ‘het’ weer waargenomen. Toch slaat bij meer mensen de angst er nu wel in en zelfs de politie is erbij gehaald. Het gekke is, de één heeft het over een man, maar juist een ander heeft het over een vrouw. De dag begint weer zoals elke andere en dan gebeurt er opeens iets opmerkelijks… Er is rook middenin een bos.
Mensen gaan kijken wat het is en dan zien ze dezelfde voetstappen. Aan de andere kant van het eiland zijn aan het strand ook vergelijkbare voetstappen gezien en ze lijken van een vrouw te zijn… Dan schrikt een ieder! We hebben dus twee van dat soort ‘figuren’ rondlopen hier! Wat is hier allemaal aan de hand? Iedereen gaat op onderzoek uit terwijl dat best gevaarlijk kan zijn. Zoeken op allerlei plekken maar nergens is iets te vinden van de vreemdelingen behalve de voetstappen. Het is best gevaarlijk, want stel dat ze ergens schuilen. In een bos of een verlaten huis ofzo… Tussen de duinen wordt ook gezocht, en daar wordt een brief gevonden! De vinder leest met een groepje deze brief en wat blijkt, het is een liefdesbrief. De persoon die dit heeft geschreven heeft de brief achter gelaten omdat hij op zoek is naar zijn liefde van zijn leven! Hij is haar na een tijdje kwijt geraakt vanwege een zeer zware storm op de eilanden terwijl de boot waar ze op zaten verging. Ze waren op een feest waar ze elkaar hebben leren kennen. Het was een romantisch singelfeest op Schiermonnikoog en daar zag hij haar en zij hem! Ze waren op slag verliefd en bleven de hele avond en nacht bij elkaar…
Op de terugweg verging het schip die hun moest afzetten. Het zonk naar de bodem en de beide tortelduifjes raakten elkaar kwijt. Hij die naar de naam Jacq luistert raakte buiten westen maar werd gered en zij die naar de naam Jacqueline luistert werd meegenomen door andere reddingswerkers. Vanaf dat moment blijkt dus dat ze elkaar regelmatig zoeken want ze kunnen niet meer tegen het liefdesverdriet. Niemand wist dat ze elkaar leuk vonden en de vraag was dus: Waar komen ze vandaan? Het was een verkleed feest, dus iedereen was met een aparte verkleding aanwezig. Zowel hij als zij kwamen op een paard en daarnaast hebben ze zichzelf vrij griezelig verkleed tijdens het feest. Tijdens de ‘afterdinner’ gingen de maskers af en de vermommingen uit. Er kwamen twee prachtige verschijningen uit en ze leken voor het leven gemaakt voor elkaar! Samen liepen ze aan het eind van de avond hand aan hand naar de boot en daar stonden ze romantisch te kijken naar de maan. Knuffelend, zoenend en smoorverliefd leek het alsof ze meegingen de zee in maar gelukkig is achteraf niemand gewond geraakt. De dorpsbewoners hebben dus met een Jacq en Jacqueline te maken. Het zijn geen griezels, maar smoorverliefde jonge mensen van bijna dertig.
Dan komen alle puzzelstukjes op hun plaats en iedereen wil het stel helpen. Ze wachten totdat het weer donker is in de hoop dat beiden weer op het eiland komen. Dan horen ze in de nacht weer het gegaloppeer door de glopjes en bij het strand horen ze iemand huilen. Verdriet van liefde, verdriet omdat zij hem niet kan vinden en hij haar niet… Elke keer als ze naar Vlieland gaan is er hoop dat ze elkaar vinden, dat ze weer bij elkaar mogen zijn na al die tijden van pijn. Het is al jaren geleden en achteraf blijkt dat ze elk eiland zijn afgegaan om te zoeken in alle gaten en hoeken. Het vreemde is dat ze elkaar elke keer misliepen terwijl het gegaloppeer goed hoorbaar is over het eiland. Het is niet gek want in de brief staat dat Jacq een beetje doof is en juist het galopperen niet kan horen. Dan besluiten de dorpsbewoners een groot vuur aan te steken die in de wijde omgeving te zien is, zélfs op de andere eilanden! Als ze hier niet op af zouden komen dan weten wij het ook niet meer…, is wat er wordt gezegd. Het is een droge nacht met helder weer en een prachtige maan. Het water is lekker rustig en allerlei hout, boomstammen en andere spullen die goed branden zijn bij elkaar gebracht om het vervolgens aan te steken.
Het vuur brandt, en veel mensen staan op veilige afstand af te wachten om iets van de twee te vernemen. Dan, een moment later, komt er het geluid van een galop vanuit het bos en haastend komt het op het vuur af. Een man komt vermomd ter paard naar het vuur en stapt af. Het is inderdaad Jacq en hij trekt zijn vermomming uit en kijkt om zich heen. Het paard is gelukkig een normaal paard, en Jacq is gelukkig tóch een normaal en knappe jongeman. De dorpsbewoners zitten verstopt in de bosjes en iedereen wacht in spanning af… Want, ziet Jacqueline het vuur en zal ze naar Jacq toekomen? Er gaat een kwartiertje overheen en dan klinkt er in de verte het gehinnik en de galop van een paard. Het is Jacqueline en zij haast zich ook naar het vuur. Dan stapt ze af, trekt haar vermomming uit en rent als een gek naar Jacq om hem helemaal fijn te knuffelen! Ze zijn eindelijk weer bij elkaar gebracht en dan komt iedereen uit de bosjes en applaudisseert luid met gejuich! De tortelduifjes zijn gelukkig weer samen en ze beloven elkaar nooit meer te laten gaan… Liefdevol bedanken ze allebei de dorpsbewoners en er vindt even later een enorm groot feest plaats. Ze kwamen elke keer vermomd op het eiland omdat ze dachten op deze manier herkenbaar voor elkaar te zijn. Niet wetende dat ze daarmee veel mensen een beetje zouden afschrikken. Dat is het verliefde stel gauw vergeven en met veel warmte, liefde en toekomst vieren ze feest!
Dan aan het einde van het feest heeft Jacq een verassing voor Jacqueline, want hij gaat haar ten huwelijk vragen. Hij knielt voor Jacqueline: “Omdat ik je voor altijd bij me wil hebben wil ik vragen of je mijn vrouw wilt worden en voor altijd gelukkig met me wilt zijn… Na al die jaren van zoeken. Jacqueline zegt hardop JA en dan vliegen ze elkaar weer in de armen. Ze hebben zich verloofd op Vlieland en een paar dagen later trouwen ze! Heel het eiland geniet van de mooiste bruiloft die er bestaat en met beide paarden gaat het echtpaar richting het strand. Daar staan ze, omarmd en urenlang te knuffelen, zoenen en genietend van elkaar. Zó blij dat ze weer bij elkaar zijn gekomen, zó tevreden en zó ontzettend gelukkig! Ze besluiten op het eiland te gaan wonen en dan komt er een enorme mooie boodschap. Jacqueline is zwanger en samen krijgen ze twee kinderen. Ze zijn na jaren nog steeds erg gelukkig en met hun prachtige kinderen genieten ze van het leven! Zo eindigt een verhaal met een beetje een eng begin maar een prachtig romantisch einde! Middenin de nacht bedenken Jacq en Jacqueline samen achter het huis te gaan zitten met een mooi kampvuurtje in hun grote tuin. Dan horen ze vanuit de verte galopperende paarden… Ze kunnen niet zien wie erop zitten maar vol van liefde naar elkaar letten ze er ook niet meer op! Zij zijn uit hun vermomming, voor nu, voor straks en voor altijd!
