“Hem centraal”

Tijdens een wandeling langs het spoor hoor ik de bellen gaan en de spoorbomen delen neer. Even later komt de trein richting ‘hem centraal’ en dat deed me ergens aan denken… Nu moet er staan ‘Arnhem Centraal’ maar het naambord aan de voorkant van de trein was deels defect, dus vandaar de trein die je brengt naar ‘hem centraal’. Als schrijver ga je dingen fantaseren en bij deze doe ik dat bij deze gebeurtenis ook, dus daarom ook een klein verhaaltje die hierop aansluit… Ik besluit in te stappen in de trein maar wist nog niet dat ik ook écht naar ‘hem’ toeging…

Hem centraal, de trein die me naar ‘hem’ toe rijdt en me oog in oog brengt met ‘hem’. Een route die vanaf het perron me de pracht van de wereld laat zien. Eerst wat woonwijken, dan een stad en tussen alle mooie natuur de dorpen die volgen. Mensen die werken, gewoon rondlopen met hun kinderen of terugkomen van de boodschappen. Het is het dagelijks leven en wat dacht je van de genieters van de natuur? Een wandeling of fietstochtje door de prachtige bossen van de regio en een pakje appelsap met een koekje als pitstop. Men zit op een bankje om zich heen te staren en je kunt de bedenkelijke persoon zien nadenken… Wat gaat er in hem of haar om, of in hun?

Ik kan het maar even zien, want de trein rijdt met zo ‘n 100 KM of meer richting ‘hem’ om me daar af te zetten. De route laat je zien dat je overal naartoe kunt in je leven, wat jij wil! Maar goed, deze trein brengt me naar ‘hem’ toe. Tenminste, dat dacht ik… Nadat we door het grote bos en wat plaatsen zijn gereden komen we uiteindelijk in de wolken en rijden we steeds hoger. Je voelt het niet, je bent niet bang maar toch gaan we steeds hoger totdat we weer op een nieuwe planeet komen lijkt het wel… Het is er zó prachtig, zó mooi en alles lijkt er zo vol van warmte en liefde. De wereld lijkt niet meer vol met zonde en alles lijkt er zo perfect te zijn. De treinrit gaat nog even door en ik zie engelen, mensen en dieren met elkaar optrekken.

Stel je voor, de hond die met de tijger en de leeuw speelt, vol van liefde en vriendschap. Dan komen een man en vrouw naast de tijger staan om de drie dieren te verwennen met iets lekkers en een aai over de bol, want ook dat bestaat gelukkig op deze planeet. Er is geen sprake van afslachting door de hoogste kracht want iedereen gaat waardevol met elkaar om. Er is geen haat en dood maar toch stopt de trein plotseling… Ik ga kijken, want dat is vreemd dat de trein stopt terwijl we nog niet op de bestemming zijn. Ik sta vooraan waar ik een kudde koeien zie overlopen en een Engel begeleidt ze! Dan rennen ze weer spelend en vol genot het prachtige weiland in.

Er is geen tijdsdruk, er is geen nood, alles en iedereen heeft de tijd voor elkaar en ik kijk ondertussen even op mijn horloge… Tot mijn verbazing staat deze stil! Er zit net een nieuw batterijtje in maar de wijzers en de display met de datum staan stil… De hemel kent geen tijdsdruk, maar wist ik veel dat ik al in de hemel was?! Andere mensen die in de trein zitten kijken elkaar aan. Je kunt ze heel bedenkelijk zien kijken en afvragen wat dit voor gebeurtenis is. De één is erachter dat we in de hemel zijn en de ander gelooft nog steeds zijn ogen niet! Dan gaat de trein weer verder rijden en wat we dan zien is mooier dan mooi… Het oogt zó compleet, zó prachtig alsof we in het paradijs van Eden zijn. Overal prachtige natuur, overal liefdevolle mensen en engelen. En vergeet de dieren niet!

De trein rijdt dan door een tunnel en langs een reeks watervalletjes die van de prachtig met bloemen begroeide heuvels en bergen afkomen komen we weer uit deze tunnel. We zijn omringd door heuvels en bergen en wat is het hier opnieuw prachtig mooi. Dit is de omgeving die iedereen graag wil zien en dan kijk ik op mijn scherm in de trein… Er staat alleen ‘eindbestemming over tien minuten’ dus ik geniet nog even van het prachtige uitzicht. Dan komt er een treinconducteur. Ik pak mijn OV chipkaart en wil deze laten zien maar dan zegt hij ‘hoeft niet’… Toen bekeek ik hem nogeens heel goed en ik bedenk me ‘dat is Jezus!’… En jawel, hij verwelkomt ons in de prachtige hemel en hij vertelt dan ‘hem centraal’ al in zicht is… We kijken met veel verlangen en de trein mindert vaart. Een prachtige troon, een prachtige God die op ons wacht…

De trein stopt bij het eindstation en we mogen allemaal uitstappen. Jezus begeleidt ons naar een plek waar we in de prachtige natuur in een grote kring mogen zitten en vervolgens begint de HEER in ons midden ons wat te vertellen. Een veel belovend verhaal om te geloven, want de wereld waarin we nu leven zal uiteindelijk ophouden te bestaan zoals ie nu is. We worden steeds meer op de proef gesteld en elke dag krijgen we de keuze: goed of fout! Kiezen we voor de duivel of kiezen we voor Hem?! Wie laten we ons leven begeleiden? Willen sommigen nu nog blijven dwalen in geen enkel geloof? Jezus vertelt en zijn vader, de HEER God sluit aan in het midden. “Al jullie zonden zijn vanaf jullie geboorte al vergeven, maar jullie moeten in jullie leven kiezen… Welk geloof ga je geloven?Dan gaat er een groot kampvuur branden en mogen we allemaal eten en drinken wat we maar willen!

Eigenlijk willen we géén van allen meer terug maar aan het eind van de prachtige bijeenkomst wordt ons verteld dat we een doel te voldoen hebben op aarde… Ons eigen levensdoel dat we samen met de HEER God, de Heilige Geest en met Jezus mogen volbrengen maar dat we ook dit geloof mogen delen met de ander die ‘de drie-eenheid’ nog niet kent of in zich heeft opgenomen. Het leven op aarde al niet makkelijker worden maar de HEER zal bij een ieder zijn die in HEM gelooft en het discipelschap wil accepteren. Met deze boodschap stappen we na een paar uur, tenminste dat lijkt het, weer in dezelfde trein die weer klaarstaat op het perron op het station. Nadat we allemaal zitten rijdt de trein weer verder en kunnen we nog even van de pracht genieten totdat we een donkere tunnel ingaan… Het wordt donker, en de verlichting in de trein gaat ook uit… Dan wordt ik wakker omdat de conducteur vlak voor Arnhem Centraal op mijn schouders tikt…

“Meneer, mag ik uw vervoersbewijs zien?” Ik pak de OV chipkaart en laat het zien en ik krijg een bedankje van deze meneer. Dan kijk ik om me heen en rijden we Arnhem Centraal binnen. Alles is weer ‘normaal’ maar wát een prachtige ervaring deze zó échte droom! Dan hoor ik mensen met elkaar praten, en warempel, iedereen heeft het over dezelfde droom die ik ook had… Dan bevestigt dit alles voor me… Dit was absoluut geen droom! Ik check uit in Arnhem bij de éne vervoersmaatschappij en check in bij de andere… Want mijn reis duurt nog even omdat ik naar de andere kant van het land moet. Eenmaal in de trein richting Utrecht zeg ik in gedachten tegen mezelf ‘wat voor avontuur gaan we nu weer beleven?’ en de trein begint vaart te maken, maar dit keer ‘gewoon richting Utrecht Centraal’ waar ik vervolgens uitstap om de laatste trein richting mijn eindbestemming te pakken…