Een schilderij!
Het is zonnig en bij een atelier hangt een schilderij… Het schilderij toont een vrouw en op het bordje eronder lees je het verhaal. Het gaat om een vrouw die honderd jaar geleden is geboren en een passievol bestaan heeft gehad met haar veertig jaar geleden overleden man. Sylvia, dat is de naam die haar ouders haar hebben gegeven en toen ze in de twintig was studeerde ze voor fotografie. Haar grote wens was om model te worden en haar wens is behoorlijk uitgekomen. Elk blad wilde haar op de pagina en als het even kon ging ze de hele wereld rond om foto ‘s te schieten. Sylvia werd een bekendheid en op een dag leerde ze Ben kennen. Ben werkte in Amerika voor een blad en ze werden op slag verliefd. De fotosessie liep en een paar dagen later verscheen Sylvia voor veel Amerikanen in het blad. Terwijl Sylvia en Ben samen de fotosessieweek deden eindigden ze samen op een zaterdagavond in het prachtige grote appartement van Ben. Daar begon de romantiek met een heerlijke rode wijn en voordat ze het wisten belandden ze samen in een bed, zo groot dat had Sylvia nog nooit eerder gezien…
Sylvia en Ben bedreven de liefde groots en terwijl de liefde ervan af spatte stond de camera gericht op het stel omdat die toch ergens moet staan. Het dolverliefd stel besluit om een foto van elkaar en met elkaar te maken en zij namen deze de rest van hun leven mee, waar ze ook naartoe gingen. Hoe verliefd en hoe passievol ze door het leven gingen, hoe succesvoller de carrière van Sylvia werd. Op elke plek waar ze een kans zagen spatte de liefde er vanaf, ookal was het in een park op een mooie lentedag met vijfentwintig graden. Ze hielden zoveel van elkaar dat ze na een jaar besloten te gaan trouwen en vlak voor de tweede wereld oorlog besloot Sylvia met Ben in Amerika te gaan wonen want ze wilden voor altijd bij elkaar zijn! Ze richtten hun eigen fotografiebedrijf op en leidden vele nieuwe modellen op. Elke dag lieten ze één plek achterin voor zichzelf. Daar grepen ze de kans om voltallig van liefde hun middagpauze te benutten en hoe romantisch het ook kon… Ze lieten elke dag eten bezorgen dat door het meest luxe restaurant in de buurt was bereid… Vlees en vooral veel pasta ‘s was wat zowel Sylvia als Ben naast de liefde van hunzelf ook liefdevol benutten.
In Amerika zagen de twee enorm goede kansen en toen hun bestaan op hun hoogtepunt waren besloten Sylvia en Ben ruim na de tweede wereldoorlog naar Nederland te gaan om daar hun tweede kantoor op te zetten. Toen ze in een grote Nederlandse stad hun complex hadden afgerond besloten beiden om weer in Nederland te gaan wonen en het mooie was… Het bedrijf zag er van binnen exact hetzelfde uit als in Amerika. Alleen miste er één ding en dat was een luxe restaurant in de buurt. Ze gaven een beginnend restaurant in de straat een enorme hoge fooi en in ruil daarvoor moest de restauranthouder hun elke dag tussen de middag een verse luxe maaltijd bereiden. Door het succes van Sylvia en Ben werd het restaurant ook groter en groter en voor ze het wisten was het een vijf sterren restaurant waar zowel mensen met een standaard inkomen als hele rijken hun behoeften konden ontvangen! Ook in Nederland werd Sylvia razend populair door haar modelfoto ‘s en iedereen in het land wilde geen blad missen waar ze instond. Sylvia was decennia lang de knapste vrouw van het land en Ben de knapste man. Tot diep in de jaren tachtig waren ze een enorm draaiend bedrijf totdat Ben op een dag overleed…
Sylvia bleef alleen achter zonder kinderen… Het bedrijf wat ze samen hadden opgericht liep langzaam naar beneden en een tijd later moest het uit nood de deuren sluiten. Een geschiedenis werd geboren en niemand hoorde even later meer van Sylvia. Woonde ze nog in de grote Nederlandse stad? Is ze terug naar Amerika? Niemand had ooit nog van Sylvia gehoord… Haar hele leven stond op kop! Sylvia kwam nooit meer over het overlijden van Ben heen en elke dag miste ze hem nog! Een verdrietige vrouw moest haar leven alleen voortzetten en of ze ooit is hertrouwd? Dat wist niemand… De panden in Amerika en Nederland stonden jarenlang leeg… Veel mensen liepen er langs en je kon ze in die tijd horen zeggen “hier leefden twee prachtige mensen maar wat is het jammer dat ze er niet meer zijn…” Twee fotolegendes leven voort en het lijkt erop dat de enige foto gemaakt als schilderij nog voortleeft. Totdat er bij het atelier op een dag een hele oude bejaarde vrouw met haar rollator naast een man komt staan. Ze glimlacht een beetje en ze vertelt dat ze vandaag 101 is geworden… Ze kijkt erg goed naar het schilderij en dan gaat ze erbij zitten…
De man vraagt of het goed gaat en hij feliciteert haar. Hij vraagt of ze weleens van de vrouw op het schilderij heeft gehoord en dan begint ze keihard te lachen! De vrouw pakt als ze bij is gekomen een oud kaartje en daarop staat een foto van de jonge Sylvia. “Dit ben ik!” en vervolgens drukt de vrouw een foto van haar toen ze nog jong was in de hand van de jongen. “Deze is voor jouw!”. De man kijkt naar de foto en vervolgens naar de oude vrouw en dat een paar keer achter elkaar… Dan slaat hij achterover. “U bent het echt!” De jonge man en de stokoude Sylvia praten nog lang na bij het atelier en dan vertelt zij ook al haar verhalen aan de zeer geïnteresseerde man. De man is zelf schilder en hij fotografeert graag. Daarom heeft hij zijn fototoestel ook bijna altijd bij zich en netjes vraagt de man of hij een foto van Sylvia mag maken. Een tijdje later verschijnt naast het schilderij een uitvergrootte foto van Sylvia. Met overleg en goedkeuring staat nu het schilderij en een hedendaagse foto van Sylvia naast elkaar bij het atelier achter het winkelraam. Zo kwam een verhaal toch nog tot een afgesloten einde!
