Hete zomerliefde…

Het is een hete zomerdag, het zweet loopt over me heen en ondanks het ijs met vruchten wordt het alsmaar warmer… De muziek staat op de achtergrond te spelen en de zon probeert krachtig met zijn brandende armen mijn lichaam te strelen. Bruin wordt rood, en de aftersun wordt gegrepen. Auw! Dat doet zeer… Mijn schouders, onderbenen en armen zijn verbrand. Mijn gezicht voelt warm aan en de druppels van de zonnebrandcreme van een uur geleden glijden in mijn ogen. Het brandt en terwijl ik mijn ogen afdroog besef ik me ‘wat is het stil om me heen’ en ik ga maar eens een wandelingetje maken. Tijdens de wandeling ervaar ik de kracht en het geweld van de brandende zon. Men zegt weleens ‘je zult branden in de hel’, misschien is dit wel een voorproefje…

De aarde, van alle kanten met haar karakters is een voorbeeld van hemel en hel, maar terwijl ik doorloop en om me heen kijk zie ik naast het brandende van de zon alle pracht van een creatie van God, mens en dier. Ik loop verder en daar in de verte rijdt een trein mijn kant op, de bellen gaan rinkelen en ik wacht netjes totdat de trein langs is gegaan en loop verder. Dan bedenk ik me geen moment en loop ik richting het station. Bij de naderende trein ga ik richting de deur en stap ik in. Net als een aantal andere mensen gaan zij hun bestemming halen en welke de mijne is? Dat is nog even de vraag. Ik wil gewoon even helemaal weg van hier… De trein rijdt weg en de omroeper vertelt bij welke stations we aankomen. Ik rijd verder en verder en uiteindelijk stap ik uit bij het centraal station van de stad omdat het boemeltreintje niet meer verder rijd.

Het is inmiddels twaalf uur en ik stap de grote intercity in om mezelf naar de andere kant van het land te brengen. Heerlijk naar het bos en twintig minuten vanaf het strand. Het station nadert en ik vervolg mijn wandelroute richting het grote bos. Heerlijke verkoeling onder de bomen en terwijl de zweetdruppels van me afstromen zie ik in de verte iemand lopen. Het is een vrouw en wauw wat is ze mooi! Met haar blonde haren en prachtige spontane gezicht komt ze me tegemoet en begroet me. Ik sta even verderop verstijfd, is liefde op het eerste gezicht? Ik kijk stiekem achterom en daar loopt ze in de verte. Met haar mooie verschijning slaat ze daar ginds dat paadje in. Ik loop verder en kijk om me heen. Wat is de natuur toch mooi en voor ik het wist had ik mijn fotocamera gepakt en foto ‘s geschoten van alle pracht…

Ik hoor de vogeltjes om me heen, samen hebben ze het naar hun zin en ik sta hier middenin het bos, helemaal alleen… Ik loop verder en geniet nog even van het prachtige bos. Een stukje later kom ik terecht in heide en kan daar een weg oversteken. Auto ‘s razen voorbij en ik steek snel over. Door de heide wandelend zie ik een vlieger en even later als ik over de heuvel ben staan er twee kinderen met een moeder te vliegeren. Ik zeg vriendelijk hallo en loop netjes door en daar waar heide overgaat in duinen kom ik steeds dichterbij de zee. Eenmaal aan het strand wandel ik langs het water en langs de strandkeetjes zie ik drukte, vooral heel veel drukte. Ik koop onderweg een ijsje en loop daarna snel door, wand het geluid van de zee, de geur en het verkoelende water is wat me enigszins gezond verstand brengt. Ik loop nog steeds met die prachtige vrouw in mijn gedachten, maar misschien zie ik haar nooit meer!

Zeven kilometer verder, de strandkeetjes ver achter me wordt het weer stil. Ik krijg haar niet uit mijn hoofd, weetje hoe gek dat is? Ik heb haar nog maar één keer gezien en het voelt al als een dikke tien! Haar spontane lach, haar lieve gezicht en haar prachtige verschijning dat langs me heen liep, en de geur die ze achterliet… Dat alles bij elkaar zal élke man veroveren! Het einde van het strand nadert. Voor me zie ik water en ik kan alleen nog naar rechts de duinen in. Ik besluit om dit maar eens te doen. Het wordt klimmen en afdalen en daar voor me in de diepte zie ik weer de prachtige natuur met in de verte een dorpje. Momenteel ben ik al een paar uur onderweg en begin best wel moe te worden. Ik ga maar eens ergens zitten en even uitrusten. Terwijl ik lig te relaxen lijkt het wel of er iets achter me over de heuvel naar me toe komt lopen, geen wilde dieren mag ik hopen?

Ik kijk achter me maar ik zie nog niets. Er zitten wat struiken en bomen maar toch hoor ik het nu wel beter. Het zijn voetstappen en deze komen steeds dichterbij. Terwijl ik rustig blijf en ‘gewoon accepteer’ dat er voetstappen zijn komt er ineens vanachter me een vrouwenstem… Hoi is wat ze zegt en terwijl ik opsta zie ik opnieuw de prachtverschijning van Emily. Opnieuw wordt ik geconfronteerd met haar prachtige gezicht, haar mooie verschijning en terwijl haar mooie blonde haren dansen in de wind zeg ik hallo terug en komt ze naast me staan. Ze vraagt me of ik wat te drinken voor haar heb. Ze is verdwaald en heeft erge dorst. Natuurlijk pak ik mijn flesje water voor haar en geef haar dat. Terwijl ze het flesje leegdrinkt kijk ik haar nogeens goed aan terwijl ze dat niet in de gaten heeft,  vervolgens bedankt ze me en voor ik het wist zaten we naast elkaar te kletsen. Ze vraagt me waar ik vandaan kom en uiteraard ben ik ook benieuwd waar Emily vandaan komt. Ze vertelt me dat ze zo ‘n vijf kilometer bij mij vandaan woont en dat ze me weleens eerder heeft gezien in het parkje.

Haar verliefde blik maakt een hoop in me los, want voor mij komt de bevestiging steeds dichterbij dat zij ook gevoelens voor mij heeft. Terwijl ze tegen me praat merk ik dat ze steeds dichter bij me gaat zitten. Na een uur kletsen beginnen we elkaar al steeds beter te kennen en voor ik het wist floepte ik het eruit… “Ik vind je heel erg leuk” en verschrikt kijkt ze me aan… Ze staat op en ik sta ook op. Even denk ik bij mezelf ‘ik heb het verpest’. Ze loopt zo weg en ik krijg de wind van voren, maar gelukkig gebeurt het tegenovergestelde. Ze pakt me vast en ik krijg een enorme knuffel. Ze fluistert in mijn oor dat ze mij ook leuk vindt en vervolgens kust ze me op mijn wang. Ze vertelt dat ze al heel lang een oogje op me heeft terwijl ik zelf niets in de gaten had en het blijkt dat dit al ruim een jaar het geval is. Samen lopen we verder zodra Emily weer wat is uitgerust en naast elkaar lopend vervolgen we ons pad. Wordt dit ons eerste liefdespad? We besluiten om de avond gezellig samen door te brengen en ik bestel voor Emily een thee met daarbij een heerlijk bord spareribs voor twee. Terwijl we het oppeuzelen kijken we elkaar smoorverliefd aan en voor de lol vegen we elkaars mond af.

Mijn hart bonkt, haar hart bonkt, en terwijl we onder tafel voetje beginnen te vrijen wordt de verliefdheid bij ons alleen maar heviger en heviger totdat we het niet meer konden laten… De eerste zoen was een feit! We rekenden af en gingen nog een stukje wandelen, maar door alle verliefdheid en romantiek vergaten we dat de laatste trein reeds is vertrokken. We besluiten een hotel te boeken en de volgende dag vroeg te vertrekken. De nacht duurde nog lang en hoe verliefd we waren spatte de romantiek er vanaf! Eindelijk, nouja, na een dag had ik haar eindelijk in mijn armen en zij mij. Terwijl we op elkaar lagen keken we elkaar diep in de ogen en glimlachten we naar elkaar. Een half uur later vielen we in slaap, in elkaars armen en werden we de volgende dag om twaalf uur wakker, nog steeds in elkaar ‘s armen… Terwijl we genoten van elkaar werd het buiten weer een bloedhete dag. We hebben elkaar ‘s telefoonnummer uitgewisseld en we liepen samen naar dezelfde trein. Gelukkig hoefden we geen afscheid te nemen, want we stapten op dezelfde plek uit de trein en hoe oostelijk we waren in het land stonden we nog een uur of wat te knuffelen en zoenen bij mij voor het huis. Ik nodig Emily uit om met mij mee te gaan naar binnen en met veel plezier liep ze mee.

Ik laat haar mijn huis zien en vervolgens ploft ze neer op de bank. “Ik ben helemaal kapot” is wat Emily zegt en ik ga bij haar zitten. Terwijl ze met haar hoofd op mijn schoot ligt en ik haar door haar haren aai zie ik dat ze ontzettend gelukkig is en ik? Ik ben nog nooit zó ontzettend gelukkig geweest…… Emely en ik, je zou kunnen zeggen het gelukkigste stel op aarde waarbij het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen. Via een simpele ontmoeting, dat moment dat ik even in de duinen zit om te rusten, juist op dat moment komt ze naar me toe en vanaf dat moment veranderde mijn hele leven… Nadat we samen hebben gegeten steek ik ondertussen wat kaarsen aan en duurt de avond nog lang met ons tweetjes. Dolgelukkig dat we zijn til ik Emily uiteindelijk op en draag haar naar mijn bed. Het lieve meisje is in slaap gevallen en met alle voorzichtigheid leg ik ik haar neer naast me en terwijl ik de lamp uit doe draait ze zich om en geeft ze me een knuffel om te zeggen dat ze ontzettend veel van me houdt… Daarna slapen we als een roos.

De volgende dag word ik wakker en meteen kijk ik naast me. Er is geen Emily, ik kijk om me heen en loop naar beneden. Ik heb het gedroomd. Allemaal gedroomd en ik zit weer alleen in mijn huisje, maar wel hopend op een tijd dat ik wel naast een ‘vergelijkende’ Emily wakker word. Nog kan ik het me niet helemaal beseffen, het leek allemaal zo echt, de dag dat ik in de trein stapte en aan mijn avontuur begon! Daar is allemaal dus niets van waar?! Een herinnering aan een mooie droom die hopelijk waarheid gaat worden, ooit in de toekomst…… En Emily, of ze nu wel of niet bestaat, ze blijft in mijn hart en diegene die voor mij is bestemd krijgt dezelfde liefde dan ik Emily in mijn droom had gegeven. Een nieuwe dag breekt aan en nadat ik me heb gedouched en heb gegeten breekt de gewone sleur van de dag weer aan. Met alles wat moet en hoort een kans op iets nieuws……