Dating in Coronatijd met een rugzakje…

Beste lezer, in deze Corona-tijd was het erg moeilijk om sociale contacten te onderhouden in real-time. We leefden allemaal in de intelligente lockdown en daarna gingen we stap voor stap met z ‘n allen versoepelen. We hebben weken binnen gezeten met onze ouders, broers, zussen of partners, wekenlang binnen zitten met kinderen en geprobeerd om ze ondanks alles toch wat te kunnen blijven bijbrengen met school of de kids te vermaken. Grotendeels waren we geïsoleerd van échte contacten… Maar wat als je nu zoals ik geen relatie hebt?

“We leefden allemaal in de intelligente lockdown en daarna gingen we stap voor stap met z ‘n allen versoepelen”

In het verleden zei ik tegen mezelf ‘ik stop met daten via internet’ want dat is niet mijn ding… Ik wil iemand in het écht leren kennen! Ik had me van alle datingsites en apps afgemeld en uitgeschreven en wilde me focussen op een leuke lieve vrouw in de échte samenleving. Via het werk, de kerk, evenementen, feestjes, samenkomsten van het geloof of wat dan ook… Er zijn altijd mogelijkheden voor nieuwe contacten dacht ik bij mezelf maar toen kwam ik binnen te zitten… Nét zoals bijna de hele wereld in lockdown.

“Er zijn altijd mogelijkheden voor nieuwe contacten dacht ik bij mezelf maar toen kwam ik binnen te zitten…”

Na een paar weken thuis door te hebben gebracht heb ik me toch maar weer bedacht. Ik meldde me aan op internet om te zoeken naar een leuke date en met de hoop dat daar wat leuks uitkomt. Mijn sociale contacten werden door Corona opeens een stuk minder, gelukkig spraken we elkaar wel online maar uiteindelijk kwamen de muren best wel op me af… Op de TV en radio hoorde ik dat meer mensen zich aanmeldden op een datingsite en daarover ben ik toen gaan nadenken. Zal ik het gewoon maar weer eens doen? Gewoon me weer op die markt bevinden en kijken wat er op mijn pad komt?

“Op de TV en radio hoorde ik dat meer mensen zich aanmeldden op een datingsite en daarover ben ik toen gaan nadenken”

Ik had niet zulke leuke ervaringen met internetdaten. Helaas is het in deze mentaliteit waarin we nu leven vleeskeuring en je moet een beetje een goed salaris hebben en hoog zijn opgeleid… Helaas! Dát ligt bij mij anders, ik kan niet aan alle drie de eisen van de keiharde maatschappij voldoen! Ik heb een rugzakje, ik heb geen enorm salaris en universitair of HBO opgeleid? Nee dat is bij mij niet aan de orde… Mag ik eigenlijk nog wel bestaan in deze maatschappij vraag ik me weleens af?! We zijn met zeven miljard mensen op deze aarde gelijk! Waar de knappe stoere jongen met het mooie koppie mag staan daar mag ik ook staan en ik heb evenveel kansen als die knapperd! Het heeft me vijftien jaar gekost om dat te geloven, maar ik geloof het nu!

“Waar de knappe jongen met het mooie koppie mag staan daar mag ik ook staan en ik heb evenveel kansen als die knapperd!”

Ik voel het als een gevecht dat ik ook daar mag staan, want mensen proberen je er nog steeds vanaf te trappen. Ik blijf hoe moeilijk het is terugvechten, want liefdesgeluk is waar ik ook recht op heb! “Ga maar op een gehandicapten-datingsite” want dat is waar jij het moet zoeken, een erg confronterende opmerking in het verleden die naar mij is gemaakt. Ik vind het wel lef hebben om zoiets tegen iemand te zeggen! Mij is het gezegd en het voelde alsof de grond onder me weg zakte… ‘Dus zó kijken mensen naar me!’ Is wat ik dacht. Daar kon ik het mee doen, daar kan ik het mee doen, en nu? Het voelde voor mij als een bevestiging waarom ik in die tijd vaak werd afgewezen via internet en in het eggie.

“Ga maar op een gehandicapten-datingsite” want dat is waar jij het moet zoeken”

Nu zit ik op een Christelijke datingsite en op Tinder en ik heb er weleens leuke contacten maar tot op heden duurt het niet lang. Waar het precies aan ligt, geen idee. Ik ben gewoon mezelf… Naar mijn mening is de concurrentie op zo ‘n website veel groter. Het is heel laagdrempelig en je kunt zo, áls je dat zou willen, van de ene naar de andere toe. Ik als Christen vertrouw in God, hij weet wat goed voor me is. Helaas voel ik nog niet echt wat ik op dating-gebied moet doen in mijn leven en het helemaal aan de kant zetten zie ik ook nog niet zo zitten. Want als je niets doet gebeurt er ook niets! Ze komen niet bij me aan huis is wat weleens tegen me is gezegd, en daar moet ik deze mensen gelijk in geven. Is daten een veel bepalend ding in mijn leven momenteel? Nee, dat niet maar in mijn achterhoofd houdt het me wel eens bezig. Want over vier jaar tik ik de veertig aan…

“Is daten een veel bepalend ding in mijn leven momenteel? Nee, dat niet maar in mijn achterhoofd houdt het me wel eens bezig”

Eigenlijk is internetdaten wel spannend, je weet nooit met wie je contact krijgt, net als in de échte wereld. Wie verschijnt er op je scherm en krijg je reactie terug? In het geval van Tinder: Krijg je een like van die leuke persoon die jezelf geliket hebt? Waar je zo op hoopt? Ik denk dat je het avontuur best mag beleven, maar sowieso je verwachtingspatroon op laag moet zetten. Ga de uitdaging aan en kijk wat er gebeurt… Begin je te merken dat internetdaten je naar beneden trekt? Stop dan voor een poosje en probeer het een tijd later nog eens! Uit mijn eigen ervaring merk ik dat ik op een Christelijke datingsite meer contacten heb dan op de gewone… Maar misschien is dat in mijn geval ‘toeval’ wat niet bestaat……

“Uit mijn eigen ervaring merk ik dat ik op een Christelijke datingsite meer contacten heb dan op de gewone…”