Er was eens…
Er was eens een dorpje waarin zo ‘n driehonderd jaar geleden iedereen van het éne op het andere moment de slappe lach kreeg. De vraag is enkel waarom? Het schijnt te maken te hebben met een legende die tot op de dag van vandaag nog steeds zou kunnen bestaan… Het dorpje bevindt zich in een beboste omgeving in de buurt van een meer. Op een avond zaten er twee boeren met elkaar te praten over een eventuele samenwerking, maar wie zou het bedrijf nu overnemen? Bleef het bedrijf op naam van de boer met de koeien of kwam het op naam van de boer met de mooiste planten en bloemen van het dorp en de omgeving? Er ontstond een ruzie, want ze kwamen er maar niet uit… Toen de woorden wisseling hoog opliep kwamen er twee onbekende vrouwen naar beiden toe. Zij vroegen waar ze de mooiste bloemen en de mooiste koeien konden vinden…
De ene boer ging met de vrouw mee voor de koeien, de andere boer voor de bloemen en er ontstond op die avond iets heel speciaals… Het wordt enorm gezellig bij beide boeren door de aanwezigheid van de dames en er wordt keihard gelachen. Zo hard en zoveel dat ze niet meer kunnen stoppen, zowel de mannen als de vrouwen. Beide boeren, maar ook beide vrouwen waren vrijgezel, en in die tijd was dat heel bijzonder omdat de meesten al vroeg verkering kregen en trouwden. Alleen de beide boeren, de beste van het dorp en de onbekende dames waren vrijgezel, was het zo voorbestemd? De volgende dag kwamen de boeren met de dames weer bij elkaar en legden het bij, maar wat was dat… Nadat de hand was gegeven vertelde één van de dames een mop en de andere dame borduurde erop voort… De slappe lach volgde en terwijl het zo doorging liepen de boeren met de dames naar het dorp om alles te laten zien.
Ze naderden de ingang van het dorp en een aantal mensen beginnen meteen te lachen toen ze de boeren en dames zagen. Hoe verder ze het dorp in liepen hoe meer mensen begonnen te lachen! Overal om hun heen konden ze het horen, het hele dorp was opeens in rep en roer. Het viertal ging naar de slager om een heerlijk stuk vlees voor vier te halen, maar de slager was een serieuze bromsnor! Boos, verbitterd en soms zelfs onfatsoenlijk naar de klanten, daar stond de slager om bekend. Niemand, werkelijk niemand had de slager ooit zien lachen, zélfs geen glimlach. De iet wat stevige slager vraagt ‘wat mot je?!’ en al lachend bestellen ze een heerlijk stuk vlees voor vier… De slager loopt mompelend naar achteren om het vlees te pakken en dan komt hij terug. Hij kijkt de boeren aan, en daarna de dames en vervolgens heeft hij moeite om zich in te houden en uiteindelijk begint zélfs de altijd boze slager keihard te lachen. De boosheid was opeens verdwenen, net als de bitterheid en de opmerkingen…
Vervolgens gaan ze naar het openluchtcircus waar op dat moment een voorstelling gaat beginnen, natuurlijk nadat ze het vlees even veilig hebben weggelegd in huis. Het is een voorstelling die best gevaarlijk lijkt, over een koord lopen en leeuwen, olifanten en allerlei andere stunts, zélfs eentje met een kanon! Terwijl de voorstelling begint en het voorwoord is gedaan begint iedereen opeens, op het hele circus keihard te lachen. De hele tribune, zelfs de circus medewerkers raken in de slappe lach… De één valt van het koord, gelukkig wordt hij veilig opgevangen door een medewerker en de ander laat een leeuw ontsnappen, maar ach… zélfs de leeuw kent geen agressie en geweld meer. Niemand die er zich wat van aantrekt, iedereen is in de slappe lach! De voorstelling is naar omstandigheden verplaatst naar een later tijdstip. Ze lopen maar verder, want behalve veel gelach is er uiteindelijk niets meer te beleven op het circus.
Ze lopen verder, en het hele dorp lacht nog steeds, er lijkt geen einde aan te komen. De dames zeggen tegen elkaar ‘lachen is gezond’ en vervolgens stopt het gelach door het hele dorp… Het is opeens muisstil! Je zou een speld kunnen horen vallen. De vier, ondertussen ook gestopt met lachen lopen weer terug vanuit het dorp naar de boerderij van de boer met de koeien. De dieren lijken weer normaal te grazen en ook het circus is weer van start gegaan onder normale omstandigheden. De beide boeren kijken verbaast achterom, naar de beide dames… “Hebben jullie dit gedaan?” is wat de boeren vragen en vervolgens doen de meiden alsof hun neus bloedt. Beide dames klappen één keer met hun handen en vervolgens horen ze het weer overal… Het gelach! Het hele dorp en in het bos. De burgemeester kondigt de noodtoestand af, terwijl de boeren met hun dames naar het dorp gaan om een bar te zoeken staat in het midden op het plein de burgemeester.
Niemand kan stoppen met lachen, en ieder ‘s borst wordt steeds gevoeliger. Zélfs de burgemeester kan de noodtoestand niet goed afgeven, daarom loopt hij, al lachend naar dezelfde kroeg en trekt eerst zijn nette pak maar eens uit… Hij vraagt om een biertje en samen drinkt hij met de boeren en dames die ook in de kroeg zijn het bier op. Nadat het hele vat is leeggedronken, of anders gezegd leeg gezopen, zijn de vijf in de kroeg de enige die niet meer lachen. Zij zijn aan de bar in slaap gevallen. Het dorp lacht de hele nacht door en de volgende ochtend breekt aan… De zon komt op en de hanen kraaien met een lachend geluid iedereen wakker en opnieuw lacht het hele dorp… Dan kloppen de beide dames met beide handen en is iedereen weer stil… Het leven wordt weer hervat en terwijl ook de politie en medemens van het dorp erachter is gekomen dat de dames de schuld zijn is hun verboden om ooit nog met hun handen te klappen…
Hoe het met de boeren en dames gingen? De boeren trouwden met de dames en twee boerderijen werden één. De vrouwen vonden namelijk een goede oplossing en ze kregen met de boeren kinderen. En het lachende dorp… Dat is er nooit meer van gekomen! Nu, 300 jaar later, precies op 7 juli, op sprookjesdag is het 300 jaar geleden dat de boeren trouwden en de vloek over de dames voor altijd en eeuwig werd verbroken. Zolang de dames nog niet waren getrouwd begon iedereen in een wijde omgeving om hun heen de slappe lach te krijgen en moesten ze dus weer klappen om de lach te verbreken! Twee boeren, twee boerinnen, van keiharde werkers opeens de legendes van het dorp en de omgeving, maar ondanks alles leefden ze nog lang en gelukkig!
Einde
