Henk en Sanne, toevalsdate!

Het is een mooie zomerdag! Henk gaat een wandeling maken en komt uiteindelijk in een mooi open veld te staan. De zon schijnt volop en de lucht is prachtig blauw. Hij loopt nog even verder en daar gaat hij zitten op een bankje aan de rand van het bos. Hij luistert aandachtig naar de zang van de vogeltjes en een briesje houdt hem een beetje koel. Henk staart wat voor zich uit en daar in de verte lijkt er iemand aan te komen. De vage verschijning loopt voor hem langs maar Henk kan nog steeds niet zien wie of wat het is. Dan loopt het een bochtje en komt het dichterbij. Een prachtige vrouw met haar dansend haar komt wel erg dichtbij nu! Henk weet even niet hoe hij zich moet gedragen als jarenlang vrijgezel, maar toch zegt hij vriendelijk goedemiddag en Sanne zegt vriendelijk hallo terug. Ze gaat naast Henk zitten, want ze klinkt nogal hijgerig en erg moe.

Henk maakt plaats en biedt haar een pepermuntje aan. Dat neemt ze maar al te graag aan, nét zoals een flesje water. “Oh dankjewel” is wat Sanne tegen Henk zegt en na wat te hebben gedronken geeft ze het aan hem terug. Een gezellig gesprek ontstaat even later en samen wandelen ze verder. Samen verkennen ze de omgeving en Sanne stelt zich uiteindelijk voor. Henk stelt zich voor en kijkt haar nog eens goed aan. Hoe langer hij naar haar kijkt, hoe verliefder lijkt hij te worden. Zo ‘n prachtverschijning! Sanne kijkt Henk aan en samen lopen ze door naar een bos. Een bos dat ineens licht donker maakt, maar Sanne tóch vertrouwt op de goede bedoeling van Henk. Ze lopen samen door het bos totdat ze bij een hutje komen, een hutje op de hei middenin het bos. Daar lopen ze naartoe en ze gaan de hut in waar ze het van binnen verkennen. Sanne loopt de trap op naar boven maar krak! De trap zakt door en Sanne valt.

Gelukkig voor haar niet hard want ze wordt door Henk opgevangen en ze ligt in zijn armen. Toeval? Henk vraagt of alles goed is en Sanne antwoord met ja, redelijk! Ze heeft wat pijn aan haar voet en Henk verzorgt het. Kun je nog lopen? vraagt Henk en Sanne antwoordt met ja. Hou mij maar vast zegt Henk, dan lopen we terug waar we hulp kunnen halen. Zo gezegd zo gedaan, de beiden lopen terug, en eenmaal op het open veld laat Sanne zich vallen. Henk schrikt zich rot en in paniek probeert hij Sanne wakker te krijgen. Het lijkt alsof ze is flauwgevallen. Dan ligt Sanne opnieuw bij Henk in de armen en wordt ze wakker. Sanne weet nog goed wie Henk is en waar ze waren en Henk blijft bij haar terwijl hij zijn telefoon pakt om hulp op te roepen. Op het moment dat Henk wil bellen zegt Sanne dat het wel weer gaat en met haar glimlach bevestigt ze dat ze weer helemaal bij is. Samen zitten ze in het open veld middenin de zon en Henk zegt dat dat niet verstandig is.

Henk pakt Sanne op, en terwijl hij haar draagt begint ze keihard te lachen. “Dat hoeft toch helemaal niet! Ik kan toch lopen?” Henk zegt “ik voel me verantwoordelijk voor je dus ik draag je verder”. Met een lach vervolgt hij met Sanne hun weg naar een plek in de schaduw. Daar legt ze hem weer neer bij het bankje. Ze ligt met een handdoek onder zich op het bankje en Henk staat erbij. Sanne gaat rechtop zitten en Henk gaat naast haar zitten en slaat een arm om haar heen. “Gaat het echt?!” Ja, glimlacht ze en ze geeft Henk een kus op de wang om hem te bedanken. Een uur met leuke gesprekken gaat voorbij en voor ze het wisten was het al eind van de middag. Sanne lijkt bijna geen last meer te hebben van haar voet en de flauwte was gelukkig maar even. Samen zitten ze op het bankje en ze hebben het erg gezellig. Totaal onbekend waren ze voor elkaar maar in een paar uur tijd wisten ze ontzettend veel, en de manier hoe, nou daar valt nog lang over na te praten. Henk en Sanne, Sanne en Henk, klinkt best goed toch?!

De twee wisselen elkaar ‘s telefoonnummer uit en besluiten ondanks dat het erg gezellig is om toch samen weer naar de bewoonde wereld te lopen. Sanne leunt af en toe nog wat tegen Henk aan en uiteindelijk gaan de twee uit elkaar, want jah, bij beiden begon hun maagje te rommelen en besloten om toch nog even ‘niet samen uit te gaan eten’. Henk komt thuis, en even later ontvangt hij een appje van Sanne. Dol enthousiast pakt hij zijn telefoon en opent het appje. Hallo redder in nood schrijft Sanne en Henk appt terug met een foto van zijn eten en de tekst ‘jammer dat je hier niet bij kan zijn’. Sanne typt een nieuw bericht en ze antwoordt met ‘volgende keer graag!’. Een vrolijk smilie volgt en de chat gaat naast het eten heerlijk verder. Ze chatten er wat af en een volgende dag plannen ze een afspraak om nogeens een wandeling te maken. Dit keer hopelijk zonder brokken en op een andere plek. Ondanks dat de plek waar ze waren ook erg mooi is, maar om even op een andere gedachte te komen…

Henk heeft met Sanne afgesproken bij de kerk in het dorp, want wat blijkt, ze wonen in hetzelfde dorp. Sanne nog maar een jaar en Henk al vanaf zijn geboorte. Henk komt al lopend aan bij de kerk en om twaalf uur zouden ze elkaar treffen. Een beetje zenuwachtig kijkt hij om zich heen, maar er komt nog niemand zijn kant op, maar een minuutje later komt daar eindelijk de prachtige Sanne. Met haar prachtige glimlach en lieve uitstraling komt ze stralend naar Henk en vraagt of ze hem mag knuffelen, en Henk zegt natuurlijk ja! Henk ervaart de stevige knuffel van Sanne en hij beantwoordt het met veel enthousiasme. Even staan ze knuffelend omarmd en een kus op de wang volgt. Een kus van Henk. Al verlegen zegt hij, “ohhh haha sorry”, maar Sanne vindt het absoluut niet erg. Samen lopen ze de kerk in om er even een kijkje te nemen en al fantaserend denkt Sanne “hier zou ik over een paar jaartjes wel met hem willen trouwen!” Henk vraagt aan Sanne of ze met hem meegaat om ergens te picknicken. Dat vindt ze natuurlijk super leuk!

Samen lopen ze na een bezichtiging de kerk uit en lopen naar een leuke plek net buiten het dorp. Henk heeft broodjes en beleg bij zich met drinken en toebehoren en Sanne laat zich heerlijk in het zonnetje zetten door haar toekomstige vlam. Henk begint broodjes te smeren en Sanne schenkt voor beiden wat te drinken in. Ze zeggen elkaar hoe bijzonder ze hun ontmoeting vonden en beginnen samen spontaan te lachen. Even later genieten ze heerlijk van hun picknick en urenlang praten ze en praten ze, en daar breekt een moment aan van zichtbare verliefdheid…… Sanne gaat achterover liggen en Henk gaat lekker naast haar liggen en slaat een arm om haar heen. Sanne komt steeds dichter bij Henk te liggen en uiteindelijk ligt ze in zijn armen heerlijk te genieten van hem en het prachtige weer. Henk voelt de heerlijkheid van Sanne en uiteindelijk legt Sanne haar hoofd op Henk ‘s borst. Al knuffelend liggen ze daar in het gras bij de picknickmand en het heerlijke is dat niemand hun kan zien!

Henk en Sanne, dolgelukkig, dolverliefd liggen tot diep in de avond in het grasveld. Ze vallen samen in slaap en diep in de nacht worden ze beiden wakker. Sanne ligt nog steeds in Henk ‘s armen en al zoenend maken ze elkaar wakker. De sterren schitteren boven hun en de maan is volop te zien. Het heerlijk temperatuurtje erbij en de nacht kan niet magischer voor hun zijn. De volgende dag is ondertussen al lang aangebroken en samen besluiten ze om toch maar eens op te staan. Ze besluiten om naar Henk ‘s huis te gaan en daar ‘verder te slapen’ om daarna zich te kunnen voorbereiden op de kerkdienst. Sanne wil graag een kerkdienst van Henk meemaken en dus besluit ze om met hem mee te gaan zondagochtend. Zo gezegd, zo gedaan! Henk legt ‘traditioneel’ Sanne in zijn bed door haar naar boven te dragen en haar voorzichtig in bed te leggen. Dan gaat Henk naast haar liggen en komt er van slapen maar weinig terecht. Totdat het vier uur in de ochtend wordt en Sanne in Henk ‘s armen in slaap valt. Haar lieve koppie tegen het zijne en vervolgens slapen ze als een roos.

De zondagmorgen breekt aan en de kerkklokken beginnen al te luiden. Het is een half uur van tevoren als de klokken beginnen met ‘zich aanwezig’ te melden en met schrik schrikken Henk en Sanne wakker. Ze douchen zich, kleden zich aan en gaan als de wieder weerga naar de kerkdienst. Samen haasten ze zich naar de kerk en voor het pad naar de kerk pakt Henk Sanne op en draagt haar naar de kerkdeuren. Daar besluiten ze toch maar normaal naar binnen te lopen, maar een groot deel van de kerkgemeenschap heeft het toch al wel gezien en zijn ontzettend enthousiast over het kersverse stelletje dat lekker naast elkaar gaat zitten op één van de harde kerkbanken. Aandachtig, nouja, bijna aandachtig op een enkele kus na beleven Henk en Sanne de kerkdienst en hoe gelukkig ze zijn staat hun nog een lang en gelukkig leven samen te wachten, mét een bruiloft in dezelfde kerk en twee lieve kindjes……