Alleen op de maan…
Het is laat in de avond, de gigantische winkel met spullen die geen ander heeft gaat sluiten en Eva loopt naar haar auto. Ze stopt voor de liftdeur en binnen een paar ogenblikken gaan deze open. Ze stapt in de lift en drukt op het knopje naar boven waar haar auto staat in de parkeergarage. De deuren sluiten en de lift gaat omhoog, totdat hij stopt en het opeens pikdonker wordt… De deuren blijven dicht en er ontstaat paniek! Eva alleen in de lift, en nu in het pikkedonker. Er lijkt niets van de knoppen te werken, ook het alarmnummer niet om te bellen met de service om haar te kunnen bevrijden uit de lift. Het duurt even en Eva bonkt een paar keer op de deuren… Ze schreeuwt een keer maar niemand hoort haar. Ze zit opgesloten in een pikdonkere lift. Eva pakt haar telefoon en ook deze werkt niet. Geen service is wat de boodschap op haar scherm is en ze gaat er uiteindelijk maar bij zitten…
Opeens gaan de lampen weer aan en de lift begint weer te werken maar het lijkt wel of deze oneindig hoog gaat. Hij snelt vaart en uiteindelijk stopt deze maar niet… Het is alsof Eva met een raket van de aarde wordt afgeschoten naar een onbekende plek. Na ruim een half uur in de lift te hebben vastgezeten stopt de lift en openen eindelijk de deuren. Eva stapt uit en daar staat ze dan, helemaal alleen… “Wat is dit voor plek?”, waar is mijn auto? Eva loopt weg van de lift en de deuren sluiten even later weer. “Het lijkt wel of ik op de maan loop” en ze ziet als ze omhoog kijkt de pracht van het heelal met in de verte de aarde. Prachtig met alle mooie kleuren. Ze pakt haar telefoon, maar deze werkt nog steeds niet. Ze loopt maar rond, maar wat moet ze in vredesnaam op de maan. Er is niets, helemaal niets, zélfs geen geluid!
Er is stilte, je zou haast zeggen doodse stilte, maar Eva vindt het eigenlijk wel even prettig. Niets om haar heen, geen drukke carrière, geen mensen, geen geluiden van auto ‘s, vrachtwagens, bussen en trams, geen van dat wat op aarde hoorbaar is hier te horen. Eva loopt door, en even later komt ze bij een krater. Een enorme krater die we hier op aarde niet vaak zien! De aangerichte schade van de botsingen en inslagen, het letsel dat het heelal heeft achtergelaten op deze maan, de levenloosheid… De duisternis, kleurloosheid, de plek waar geen zon leven geeft en water niet is om leven geboren te laten worden. Eva loopt door de krater en op het moment dat ze er weer uit is geklommen ziet ze een omgeving die zover ze het kan zien alleen maar uit steen bestaat, gewoon een stenen bodem waar ze op staat. Levenloos, een hart dat miljoenen jaren geleden, misschien miljarden geleden, is versteend door de aangerichte schade!
Eva loopt vooruit, en ze ervaart nog steeds de stilte en ‘saaiheid’ van de maan. Hier is écht niets, behalve de bodem met al haar kraters en wat heuvels. Daar in de verte, daar is ie dan… De vlag van de Amerikanen! Ze loopt er naartoe en bekijkt het. Ooit is in een verleden op aarde een mijlpaal bereikt, namelijk het landen op de maan. De vlag staat, maar wapperen door het leven van de natuur is er niet bij… Hij staat stil! Nog steeds is er geen uitweg voor Eva, ze loopt, ze zoekt, ze kijkt om haar heen, nergens is ‘iets te vinden’ om weer terug te kunnen naar de aarde. Hier is niets… Letterlijk en figuurlijk niets! Is het een droom? Nee want Eva was naar de gigantische winkel waar een paar honderd man rondliepen. Ze had haar auto op de parkeerplaats gezet in de parkeergarage en pakte de lift naar de winkel en weer terug. Terug, dat is ze niet gekomen van haar bezoek aan de winkel. De lift heeft haar naar de maan geschoten…
Eva ervaart de intense stilte, ze ervaart hoe het is om niets om zich heen te hebben! Helemaal niets! Ze zit vast op een ‘planeet’ die kapot is door schade, aangedaan door het heelal, het gigantische heelal waar ze nu goed naar kan kijken. Af en toe vliegt er een meteoor voorbij, en af en toe kijkt ze naar de aarde… “Hoe kom ik terug op aarde?” Hoe kan ik mijn leven weer oppakken op een planeet waar mensen leven, ook mensen die van me houden! Een planeet waar dieren leven en waar natuur is en cultuur. In de verte verschijnt er een ster, het lijkt wel een vallende ster… Het wordt steeds groter en terwijl Eva al een tijdje tegen een rots aanzit ziet ze met eigen ogen dat de ster recht op de maan af komt. Het mindert vaart en het lijkt te landen! Ze staat op en ze haast zich naar het voorwerp dat is geland. Ze ziet gelukkig dat de lift weer is geland en dat de deuren openstaan. Eva stapt in de lift en drukt op de knop van de verdieping waar haar auto staat…
De deuren sluiten en een moment later stopt de lift op de plek waar Eva ‘s auto staat. Ze stapt uit en gelukkig is ze weer terug op aarde. De planeet van leven natuur en cultuur. De plek waar ze niet meer alleen is, waar ze warmte, kleur en licht mag ervaren. Ze stapt snel in de auto en rijdt naar huis, en voor haar ziet ze dat tijdens zonsondergang de maan schijnt… In gedachte denkt Eva ‘de maan is nét mijn hart!’ Het verdriet en schade die ik voel, de boosheid, maar vervolgens de bitterheid en dat versteent me! Het is de boodschap die ik kreeg, het visioen, ik werd geconfronteerd met hoe ik me voel, hoe mijn leven er voorstaat… Eva barst in tranen uit… Ze besluit om wat te gaan doen aan haar versteende hart, versteend door beledigingen, teleurstellingen en pesterijen. Een leven dat als dood voelt… Het eerste punt van overwinning heeft ze binnen! Eva is blij weer terug op aarde te zijn en beseft dat ze een lange tijd een houding had alsof ze op de maan liep!
