Dancing under the stars…
Het is een zomernacht en het is donker terwijl de sterren helder aan de lucht staan. Een lucht nog nooit zo mooi geweest, als in een sprookje! Opeens word ik wakker, er klinkt in de verte een gezang. Een prachtige stem, maar waarom middenin de nacht? Ik droom misschien wel, maar even later word ik weer wakker, nee dit is écht! Ik bedenk me geen moment, ik kleed me aan en ga naar buiten om te zoeken waar de prachtige zang vandaan komt. Zo ‘n mooie vrouwelijke stem… In het dorp waar ik woon is het wél even zoeken, maar waar ik in mijn wijk ook zoek… de stem komt niet dichterbij maar gaat juist verder weg. Ik keer me om en loop de andere kant op, maar dan wordt het weer stil. Muisstil zoals élke nacht!
Ik bedenk me geen moment en ga weer naar bed. Ik lijk nogal gek! Opstaan omdat ik een gezang hoor… Eenmaal weer in bed hoor ik een half uur later opnieuw gezang… het is dezelfde stem, dezelfde vrouwelijke stem waar ik niet door kan slapen! Ik sta wéér op en kleed me aan om te zoeken! Het lijkt alsof de stem van veel verder weg komt. Ik begin te lopen en steek de grote weg over die dwars door het dorp loopt. Aan de andere kant van de weg klinkt het iets dichterbij. Ik loop in een andere wijk en het klinkt zo mooi, zo ontzettend mooi… Het lijkt alsof het me roept, waarom zou ik anders in mijn eentje middenin de nacht door het dorp lopen zoeken naar de zingende vrouw?! Ik loop wat door de wijk, maar de stem komt nog steeds niet dichterbij…
Ik loop door en door en door, nu naar de andere kant van het dorp waar de stem steeds dichterbij komt. In de verte zie ik iets, het staat er alleen. Het zou een vrouw moeten zijn, want zo klinkt de zingende stem. In de straat waar ik nu loop kom ik dichterbij de vrouw, en wauw! Wát een prachtige vrouw en wat zingt ze prachtig! Nu ik bij haar aan kom lopen zingt ze terwijl ze me constant met haar lieve gezicht aankijkt. Ze steekt haar hand uit omdat ze met me wil dansen, dus ik pak haar hand vast en ze komt naast me staan. Ze zingt, terwijl ze me nog steeds aankijkt, heel verliefd aankijkt… Ik ken haar verder niet, maar ik ben zelf ook op slag verliefd! Wát een verschijning, wát een mooie vrouw, wát een stem! We dansen nog even door en samen zingen we, totdat het ochtend begint te worden en het al een klein beetje licht wordt…
Dan loopt ze opeens weg. Na een heerlijke dans en een samenzang verdwijnt ze weer… Ik vraag haar nog hoe ze heet en waar ze naartoe gaat, maar ze loopt zingend weg. Ik blijf alleen achter, en ik zie dat ze steeds verder verdwijnt in de verte terwijl ik nog lang haar stem kan horen… Uiteindelijk verdwijnt ze uit beeld en is de zang verdwenen. De stilte is weer teruggekeerd en ik ga maar weer naar huis om te slapen. Verliefd dat ik ben, gek dat ik ben, haar gezang spookt nog steeds door mijn hoofd… Die mooie ogen, dat lieve gezicht en dat prachtige lichaam, onvergetelijk mooi dat ze was! De mooiste uren van mijn leven lijkt het wel, maar opeens… zo opeens weg, verdwenen in het niets! De volgende ochtend word ik wakker en herinner ik me nog steeds haar prachtige verschijning. Ik zal er maar niet met iemand over praten, want dan verklaren ze me misschien wel voor gek…
