De puntzak
Het is 1986, het straatbeeld straalt van de mensen. De één lopend, de ander kletsend of lachend, en weer de ander glimlachend, misschien wel iets flirtend naar het andere geslacht… Mensen kijken naar elkaar om en zonder al te veel moeite weten ze de patatzaak op de hoek of midden in de stad gezellig met z ‘n allen te vinden. “Doe die puntzak maar” is wat men zegt en met lekker veel mayo erbij op vervolgt iedereen zijn of haar weg… Gezellig tussen elkaar! Oplettend op elkaar en het verkeer geniet men van het leven om zich heen! Bij een enkeling met een likje mayo op de neus… Pa of ma die de kinderen in de gaten houdt, en misschien aan het handje houden genieten óók samen van de puntzak, want ja, elke stad heeft nu eenmaal zijn favoriete, misschien meerdere favoriete patatzaken!
Terwijl de zon zijn best doet om iedereen te verwarmen in de vroege lente, blijft de zak patat nog ietsje langer warm en zoutig. Want we willen allemaal het onderste van de zak bereikt hebben! Vol met aardappel, vet, zout en frituur met mayo kunnen we de middag weer rondkomen en hervatten we ons dagelijks ding. De was, misschien even de naaimachine erbij om kleren te repareren, en tóch ondanks de puntzak natuurlijk voor het avondeten zorgen. En voor de man, hij geniet heerlijk van zijn vrije middag met de kids. Samen stoeien, ouwehoeren, een spelletje doen of heerlijk buiten voetballen op het grasveld! Heerlijk zo ‘n leven. Moeder de vrouw is klaar met alles en ze komt er gezellig bij… het gezin is weer compleet en samen genieten ze van elkaar als gezin… Heerlijk op het grasveld!
Het is vijf uur, etenstijd! Met nog een beetje nasmaak van de lekkere puntzak sluit iedereen aan bij tafel en staat de heerlijke maaltijd geserveerd. De bal wordt even aan de kant geschopt en de jojo even tevoorschijn gehaald, totdat pa zegt ‘nu niet schat’ tegen één van zijn kinderen! Kindlief legt de jojo weg en samen beginnen ze aan het gebed. Het eten smaakt heerlijk en vrouwlief krijgt na de tijd een knuffel en kus als bedankje voor het altijd zo lekkere eten! Samen even de afwas doen? Iedereen heeft een rol in de afwas, ouders wassen af en kids drogen af en zetten alles netjes weg… Binnen een half uurtje was het weer netjes in de keuken en vervolgens wordt het zes uur journaal aangezet, want wat heeft de wereld op de dag voor nieuws? Mooi nieuws of slecht nieuws?
Is het morgen strandweer? Want het is dan zaterdag! Als alle klusjes in en om huis klaar zijn auto inpakken en heerlijk naar het strand van de zon genieten! Met het zonnetje boven hun hoofd krijgt rond en na het middaguur iedereen weer zin in die heerlijke puntzak. Gezinnen haasten zich naar de patatkraam en met een welgevulde puntzak komt iedereen weer bij zijn plekje op het strand. Een deel neemt het zelf mee het water in, want wat is het heerlijk om te spartelen in het water met een puntzak vol met friet en heerlijke mayo! Alle kinderen bij elkaar, van al die gezinnen… En de ouders, heerlijk met één oog op de kids kletsen aan het strand bij het water met een temperatuurtje van zo ‘n vijfentwintig tot dertig graden… Heerlijk tot laat in de avond!
De radio cassettespelers zijn overal te horen, want met die heerlijke muziek erbij kan de dag toch niet meer stuk! Oeps… het wordt in één keer stil! Omdraaien dat bandje! Even verderop, daar bij het verliefde stel, ook zij genieten van het prachtige strandweer en hoe romantisch is het… heerlijk samen genieten van één grote puntzak met patat! Natuurlijk zit de verliefde dame bij de heer op schoot en houdt hij de puntzak voor haar zodat ze er makkelijk bij kan… Met af en toe een kusje op de wang! De zakenman met zijn dikke auto wipt ook even langs bij de patatboer en nadat hij zijn patatzak in ontvangst heeft genomen gaat dat strakke pak uit en in zijn t-shirtje dat hij eronder droeg komt hij gezellig tussen de menigte zitten. Het is vijf uur geweest en even later komt zijn vriendin lekker bij hem zitten terwijl ze samen heerlijk de dag door nemen… Met de puntzak tussen hun beiden…
Het is 2020 en het straatbeeld is zichtbaar druk! Bijna iedereen loopt met zijn smartphone in zijn handen. Gespannen of haast mensenschuw kijken mensen voor zich uit, want de deadline moet gehaald worden of we weten niet hoe we ons moeten gedragen tussen die menigte… De enige aandacht naar elkaar is social media, en een lach of flirt… ga weg! Dat zit er niet in op straat, kom op zeg! Dat is raar… Daar op die plek in de stad, daar waar vroeger de wel bekende patatzaak zat leven herinneringen voort. Rijen mensen voor de bekende zak patat maar nu allemaal klagende of kwijlende mensen in de telefoonwinkel die er zit. Want we willen toch bijna allemaal zo snel mogelijk een nieuw toestel als ie alweer twee jaar oud is?! Goudmijntje voor de providers, terwijl een puntzak nog geen twee gulden kostte!!! Een nieuw abonnement met spiksplinternieuw toestel, dat zijn zo ‘n dertig puntzakken friet élke maand! Jawel mét die flinke schep mayo!
Het versoberde straatbeeld anno 2020, met de smartphone als belangrijkst middel om te overleven zou je soms denken! Niet naar elkaar kijkend maar alleen recht vooruit of naar beneden op dat schermpje haasten we ons naar de parkeergarage, bus, fiets of trein en haasten we ons naar huis. Kids komen bijna thuis en moeder de vrouw zal nu haar serie wel afgekeken hebben en aan de kook zijn geraakt voor het fornuis. Even later bij thuiskomst ziet het eten er heerlijk uit en is de vraag ‘waar heb je dat recept vandaan?’ Moeder de vrouw antwoordt ‘internet’! Daar staat alles op. Ene kant fornuis, andere kant beeldscherm en zo is de maaltijd gereed! De kids zitten achter hun tablet en af en toe klinkt er een lach, sóms een snauw als ze verloren hebben! Wie heeft de tafel gedekt vraagt moeder de vrouw en er klinkt van geen van de kids een ‘ik’! Al geïrriteerd loopt moeder naar de tafel en dekt ze deze zelf!
Met veel moeite gaan alle beeldschermen uit of opzij en begint men te eten. Wat hebben we elkaar vandaag te vertellen? De kids hebben weinig te vertellen, alleen dat ze op school meemogen met het zomerkamp en vader heeft heel veel te vertellen over zijn collega die is verhuisd naar een warm land om daar zijn leven weer opnieuw op te pakken! Het is een warme dag, en iedereen weet het al… morgen wordt het tropisch! Pfff… wat een hitte! Wat moeten we er in vredesnaam mee doen?! Gelukkig doen de schermen het altijd… Een heerlijk dagje aan het strand, en daar waar vroeger de bekende patatkraam stond is nu een oplaadpunt voor smartphones, want die vreten nogal accu zo de hele dag door! Gezellig, al die telefoons bij elkaar en de mensen… die zitten in de buurt aan het water en een enkeling springt erin! Oei… we zijn de bal vergeten!
Heerlijk in de zon al onze favoriete programma ‘s in de buurt, de series of film. We streamen er wat af met onze apparaten! Om de paar minuten even social media en kijken of er nog leuke reacties zijn of andere posts! Ja een ideale dag aan het strand in plaats van thuis op de bank of aan tafel met ons scherm! En de mensen om ons heen? Daar hebben we niet op gelet! De cliffhanger was belangrijker, en die nieuwe serie is toch niet helemaal wat ik verwachtte… Daar ginds, wat is dat daar ginds in de bosjes?! Een heel oud stuk papier dat daar al heel lang lijkt te liggen. Het lijkt wel een puntzak.. Met veel moeite pakt iemand het op en er staat notabene nog een tekst op met een hartje… Twee namen erbij! Het is in 1986 geschreven door twee ‘tortelduifjes’ want het jaar staat erbij geschreven! Hoe zal het ze nu gaan? Zijn ze gelukkig getrouwd of zullen ze elkaar 33 jaar later niet meer terug kennen?…
Een zakenman komt aangerend om even snel een hamburger uit de automaat te trekken en even later vervolgt hij zijn weg weer richting zijn afspraak. Lijkt geen pretje, net pak met die hitte maar toch moet het! Kinderen haasten zich naar het oplaadpunt om de telefoon op te laden of weer op te halen en vervolgen hun kijkgedrag aan het strand, tot in de late avond hebben ouders geen kind aan ze want die rol neemt het scherm wel over… De ouders glimlachen naar elkaar om de buurman iets verderop. Hij zit te swipen op zijn smartphone! Vrijgezel dat hij is verveelt hij zich in ieder geval niet en hij blijft ook niet eenzaam thuis zitten afwachten totdat het zijn tijd is… Maar serieus? Swipen om een leuk iemand te vinden? Vleeskeuring? De één gelooft erin, de ander niet! De zon gaat langzaam onder, wát een prachtig verschijnsel! Zonsondergang aan het strand……
