Al wachtend sta ik daar… op het station.
Al wachtend sta ik daar… op het station waar het muis en muis en muis stil is! De trein met jou erin, jou die ik al tijdenlang niet heb gezien, geroken, gehoord, gevoeld en geknuffeld. Komt er eindelijk een einde aan die stilte? Is dit moment op het station dan eindelijk de laatste keer? Smoorverliefd dat we zijn sturen we elkaar dagelijks berichtjes en spraken we elkaar vaak genoeg per telefoon, maar wat is er nu mooier dan in real time? Eindelijk vanaf dat moment dat die trein hierkomt… Wat wáren we toch een gelukkig stel, zo gelukkig dat het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen! De warmte en liefde die je me gaf… ongelofelijk!
Ik voelde me weer een ander mens, en wat was ik gelukkig! Ik huilde van geluk, nét als jij… Weet je nog dat moment van de eerste kus? De eerste knuffel? Dat moment dat ik je in mijn armen had en de dag en nacht nog héél lang en gelukkig duurde? Het is al weer een tijd geleden en ik kan niet meer wachten! Wat wil ik je toch zo graag in mijn armen ontvangen! Daar komt de trein… Mijn hart klopt en bonkt, en zodra de trein stopt kan ik niet meer wachten… Ik ren ernaartoe! Groepen mensen komen naar buiten, en ik sta daar… Te wachten totdat ik je mooie verschijning tegenkom!
Men komt van alle kanten uit de trein, is het niet de eerste deur maar de tweede, of de derde? Door de drukte zie ik je nog steeds niet verschijnen totdat het dan eindelijk rustig wordt bij de trein en iedereen een eigen weg in is geslagen, alleen of samen… Waar ben je nu?! Ik zie je niet, ik hoor je niet, ik ruik je niet en ik voel je niet… Het was toch deze trein? Waarom kan ik je nog steeds niet in mijn armen ontvangen? Ik sta nog even en een moment later rijdt de trein weer weg… Zonder ook maar enige rust in mijn hoofd kijk ik toe… waar ben je in hemelsnaam?
Ik kijk op mijn telefoon, en zie geen appjes of gemiste oproepen. Ik probeer je te bellen, maar geen gehoor… Er klinkt een voicemail en vervolgens spreek ik deze maar in. Waar ben je toch!? Je zou in deze trein zitten maar waar ik ook kijk, je bent nergens te vinden! Het wordt weer stil op het station en ik ga nog maar even op het bankje zitten. Wat moet ik nu? Je telefoon staat uit en ik begin een beetje mijn hoop te verliezen. Na een half uur zit ik nog steeds op het bankje, en ik probeer je nogeens te bellen… Maar helaas, geen gehoor!
Er komt wederom een trein, misschien zit je daarin? De trein stopt weer en de menigte stapt uit, behalve jij… Wat is er aan de hand, waarom ben je niet bij me? Ik loop overal langs maar tevergeefs… Lieve schat, waar hang je uit?! Waarom app je me niet? Waarom bel je me niet? Het begint pijpenstelen te regenen en kou kleunend stap ik in mijn auto. Ik ga maar weer naar huis… Wát een dag, wát een tegenvaller, wát een teleurstelling… Waarom hoor ik toch niets van je? Dit is echt zó niets voor jou!
Eerst maar eens een kop chocomelk met slagroom… Terwijl ik het kaneel erop doe schrik ik me te pleuris! Opeens, in alle stilte klinkt een stem! Ik draai me om en alsnog besef ik het niet… Ben jij het écht? Daar sta je, jij met je prachtige verschijning achter me en nu tegenover me! Stomverbaasd pak ik je vast en vervolgens knuffel ik je helemaal suf! Je bent het, eindelijk! Maar waarom niet op het station? Waarom opeens bij me thuis? Niet dat het een probleem is, maar waarom moet ik me op deze manier te pletter schrikken en sta je opeens achter me?
Stiekemerd die je bent! Met de auto ben je naar me toe gekomen, helemaal vanuit de andere kant van het land! Opeens sta je in mijn armen en knuffel ik je helemaal suf! Wat ben ik blij je te zien en wauw!!! Wat zie je er weer prachtig uit! Ik ben weer de gelukkigste van de wereld, want je bent er weer! Je staat weer naast me en we zijn weer één! Terwijl we samen een warme douche nemen stoomt de liefde er vanaf, oh… wat wil ik je graag dichtbij me hebben! Een droom leek even in een nachtmerrie te eindigen, maar wat is het toch als een prachtdroom verdergegaan!
De frisse douche heeft zijn vruchten afgeworpen en samen besluiten we een wandeling te gaan maken naar onze speciale plek daar in het bos. Daar waar we onze eerste kus hebben gedeeld met elkaar en we ons hart hebben gekrast in de boom met onze beginletters. Daar waar het helemaal is opgeklaard en de zon volop schijnt op ons! We staan erbij en kijken ernaar en vervolgens kijken we naar elkaar. We zetten een stapje dichterbij en voor we het weten staan we weer in elkaars armen. We staan er nog uren en we krijgen opnieuw niet genoeg van elkaar!
Zo verliefd we weer bij elkaar zijn, zo snel gaat de tijd… In de verte klinkt het geluid van een trein die naar het station gaat, maar het scheelt… We hebben de trein nog langer en langer niet nodig! Want de boodschap die je me geeft… die klinkt als muziek in de oren! Wát een verrassing dat je nu bij me in de buurt komt wonen! We elkaar kunnen zien wanneer we willen en ik écht nooit meer afscheid van je hoef te nemen zoals toen bij het station… Wát een drama, wát een verdriet… Alsof de wereld op dat moment voor me instortte! Wat ben ik blij…
Wat heb ik zin om met jou de lente in te gaan, heerlijk te genieten van de pracht hiervan, de vogeltjes en vooral de warmte! Lekker naast je in een weiland tussen de bloemetjes en heerlijk met dat kampvuur de avond over zien gaan in de nacht. Wát een zin heb ik, in een leven met jou! Terwijl we al knuffelend terug lopen naar huis bedenk ik me toch eens welk lied ik vanavond voor je ga spelen op mijn gitaar… Want wat houd ik ontzettend veel van je! Eenmaal thuis steek ik de kaarsen aan en overal klinkt het geluid van mijn nummer aan jou… Mijn gezang aan jou met je vrolijke en lieve blik, licht geëmotioneerd van blijdschap!
