Bult op z ‘n kop!
Auw!!! Met een schreeuw staat ‘ie’ weer op! Dat was een behoorlijke val naar beneden… Het afstapje dat hij niet heeft gezien, maar waarom niet? Richting het park ziet Joel Joelle staan, het scheelt qua naam enkel één letter én een paar meter van haar vandaan of hij had haar meegetrokken… Overladen met vlinders in de herfst miste hij de laatste tree van de trap… Dat kwam hard aan, ook de schrik bij Joelle. Gaat het? Klinkt vanuit Joelle en Joel antwoordt met een zogenaamd ja! Tóch barst hij van de hoofdpijn en een schram op zijn arm. Joel legt, enig zich voor schut gezet door de situatie uit wat er is gebeurd.
Samen lopen ze naar de vijver terwijl Joelle een doekje pakt voor Joel om zijn handen schoon te kunnen maken en ze kletsen samen nog even wat. Overvallen van vlinders in zijn buik komt er in de verte een jongvolwassen man aangelopen en hij haast zich even later naar Joelle. ‘Dit is Bram, mijn vriend’ zegt Joelle en er volgt een kus op haar wang. Diep in Joel ‘s hart baalt hij enorm, maar uit fatsoen blijft hij nog even bij het stel staan en uiteindelijk loopt Joel verder na een bedankje en een warm gebakken vis dat hij gaf aan Joelle en Bram als bedankje voor het ‘oprapen bij de trap’ bij de vistent even verderop.
Joel kan Joelle niet uit zijn gedachten krijgen! Wát een mooie lieve vrouw en wat een mooie stem…… De dag verloopt verder en eenmaal thuis gooit hij zijn kapotte broek weg en trekt hij een nieuwe aan. De hele dag spookt Joelle door zijn hoofd, maar het is onmogelijk om haar verder te leren kennen, hij weet niet waar ze woont en ze is al bezet… Wat moet ik ermee? Sinds kort woont Joel in de grote voor hem onbekende stad, oorspronkelijk komt hij uit een boerendorp niet heel ver van de stad. Bijna elke avond klinkt er geruzie, soms hard geruzie op het adres naast hem, daar begint hij zich stierlijk aan te irriteren!
Hij kent de buren niet, en als het zover is zet hij de muziek maar wat harder. Het duurt vaak niet lang, want ‘de mannelijke stem’ loopt bijna altijd naar de voordeur van het appartement en verlaat kwaad het pand. De rust is weergekeerd! Hij heeft een briefje door de brievenbus gedaan met de vraag of het wat zachter mag, maar daar is geen antwoord op gekomen. Hij heeft ze ook nog nooit gezien! Joel is sportinstructeur bij een sportschool en is sinds kort weer vrijgezel. Na een niet succesvolle relatie heeft hij het er helemaal mee gehad, tot vandaag… Tot het moment dat hij Joelle zag, dáár is iets gaan fonkelen in zijn hart.
De avond verandert in de nacht en Joel gaat slapen, maar de buren denken er weer anders over. Een hoop geruzie klinkt, en er lijkt dit keer een gevecht te ontstaan met een rake klap. Er klinkt een hoop lawaai en de mannelijke persoon verlaat opnieuw weer het pand. Een hoop gescheld en andere agressie gaat opnieuw over in nachtelijke rust… Eindelijk! Al vroeg in de ochtend komt de mannelijke stem weer terug en er ontstaat opnieuw ruzie. Er wordt hevig gescholden en de beledigingen klinken niet mis! Het zijn beledigingen naar haar… Een goed half uur later klinkt er een ongelooflijk hard lawaai van spullen die uit het raam gegooid worden lijkt het wel…
Joel gaat toch eens kijken wat daar buiten gebeurt, hij steekt zijn hoofd door het raam en is stomverbaasd. Alle spullen van de buurman liggen buiten op de stoep, waaronder een LCD TV die nu in gruzelementen op de grond ligt. Enkele tassen en een tafel ligt ernaast, ook in diverse soorten stukken! Pittige tante hiernaast denkt Joel, maar hij kan niet zien wie er woont, omdat het raam enkele meters bij hem vandaan zit. Er klinkt nog steeds een hoop lawaai, maar dit keer bij de voordeur. De hele gang ligt bezaaid met spullen van de buurman. Dat ziet er behoorlijk definitief uit als een relatiebreuk, en begrijpelijk als er inderdaad klappen zijn gevallen. Wát een eikel! denkt Joel bij zichzelf.
Joel is vandaag een dagje vrij, hij is van plan om op deze mooie zonnige dag naar het strand te gaan en even alles om zich heen te laten waaien. Het lijkt wel lente op deze Novemberdag! Eenmaal gedouched en aangekleed klinkt er opnieuw geruzie, de buurman is woest als hij zijn spullen op de stoep ziet liggen en verspreid in de gang. Er klinken nu twee vrouwenstemmen, dat zal om enige veiligheid te waarborgen vanwege de eventueel losse handen van de buurman… Er gaat een tijdje overheen en alles is weer netjes opgeruimd. De rust is weergekeerd, en hopelijk nu voor altijd! Joel pakt zijn spullen en loopt naar buiten. Heerlijk dagje strand…
Het is lente in de ogen van de maand November, dat klinkt als een bekend lied, maar oh wat heerlijk is het! Het zonnetje op de nog wat gevoelige bult van Joel en even die heerlijke dag rust. Halverwege de strandwandeling ziet hij een vrouw zitten, voorover gebogen alsof ze zit te huilen. Joel komt dichterbij en kijkt haar kant op, het is Joelle. Wat moet ik nu doen? is wat Joel zich bedenkt en hij loopt er gewoon naartoe. Hij gaat naast haar zitten en vraagt wat er is… Joelle kijkt verbaasd op en vertelt wat er is gebeurd en ze vertelt dat haar relatie uit is, sinds vanmorgen… ‘Goh… wat rot voor je’ zegt Joel en hij legt een hand op Joelle ‘s schouder…
Joelle staat op en samen lopen ze even later langs het water. Ze praten samen over wat Joelle is overkomen en het blijkt dat haar ex-vriend Bram losse handjes had en nu eindelijk zij een punt achter de relatie had gezet. Samen met hulp van haar moeder heeft ze hem op straat gezet. Joel vertelt dat hij vanmorgen ook zoiets heeft meegemaakt bij de buren en dat hij TV ‘s en tafels door het raam zag vliegen! Joelle lacht en zegt ‘goh, ik heb Bram ‘s spullen ook naar buiten gegooid…’ Joel vertelt dat hij Bram nog had gezien bij hem in de straat. ‘Goh… waar woon je dan? vraagt Joelle’ Ik woon daar en daar legt Joel uit en Joelle kijkt stomverbaasd! ‘Wélk huisnummer?!’
“Binnen zeer kort het vervolg!”
