Het schijnen van… jou!
Ik… wat voel ik me klote op het moment! Is het de herfst of komt het gewoon omdat ik iets mis? Iets mis in mijn leven? Elke dag opstaan en slapen, het gaat, maar altijd met die depressie. Die vervelende depressie die mijn energie opzuigt en waar dát naartoe gaat? Ik heb geen idee! Ondanks alles voel ik me belabberd en leeg… Maar toch, elke keer als ik jou zie bloei ik op! Elke keer als ik je in je ogen kijk, als ik je stem hoor, als ik je zie lachen en als ik je verschijning zie dan begin ik weer warmte te voelen! Warmte van verliefdheid. En wat gaat m ‘n hart toch tekeer! Want elke keer als ik dichterbij kom loopt het zweet over m ‘n rug…
Wat moet ik zeggen? Wat is de beste openingszin? Gewoon mezelf denk ik maar… Ik ben mezelf zoals ik mag zijn, ook naar jou! Want je bent toch ook een mens met hetzelfde bloed als mij? Jij bent het licht in mijn leven, en daar ben ik blij mee! Superblij! Maar wanneer ga je mijn vraag beantwoorden? De vraag die ik naar je probeer uit te stralen? Uitstralen in subtiele en gewaagde opmerkingen of lichaamshouding? Mijn gestotter soms of die beweging die ik even niet onder controle heb? Die interesse die we samen hebben, want ookal gaat het om een muziekgroep of film? Daar vinden we elkaar elke keer in! Maar ik durf je niet mee te vragen…
Je spookt door m ‘n hoofd, de gevoelens die ik bij je heb worden meer en meer, maar ik ben ook bang… Bang om te worden teleurgesteld, of om pijn te moeten voelen omdat je me niet meer wilt zien, niets meer met me te maken wilt hebben, je me misschien zelfs wel ontvriendt uit social media! Wat dan? Dan heb ik wéér een klap te doorstaan, wéér een bevestiging ‘ik ben maar niets’ of toch een verlossing? Een verlossing van ‘nu weet ik het!’… En die andere kant? Jah… de andere kant van het verhaal… Het ‘ja antwoord’… Het moment dat ik een gat in de lucht spring en het licht meer gaat schijnen… meer en meer en meer…
Dat moment dat ik naast je mag lopen, met je mag praten, je beter mag leren kennen, misschien wel bijna helemaal, óf helemaal! Met je mag lachen, met je mag huilen, met je mag eten, met je naar je favoriete muziek mag luisteren of die prachtige film mag kijken. Met kaarsjes die branden uit liefde en romantiek, genegenheid en het ‘welkom’ gevoel… De arm om je heen of de jouwe om mij, met de hoop dat je er de eerste keer niet achter komt dat ik best wel wat zenuwachtig ben… Die eerste knuffel of zoen, of gewoon een keer gezellig bij elkaar met alsnog het antwoord… Het antwoord van leuk voor één keer, maar we blijven vrienden. Relatie, vrienden of niets… dit moment vind ik je bijzonder! Mag ik je als je antwoordt met ja dit gedicht meegeven?
