Nieuwe school, nieuw jasje!
“De ingang, hij lijkt enorm groot. De nieuwe vreemde school met allemaal vreemde mensen. Wat zullen ze van me vinden? Ben ik raar, raar vanwege mijn bril? Lachen ze me uit? Vanwege mijn haar? De kleren die ik draag, zijn die wel van de tijd? Word ik wel opgenomen in de klas? Of op school? Wat zal men van mijn muzieksmaak vinden? En mijn laptop, is die goed genoeg? Stel dat er een bekende op school zit die ik liever niet ken? Wat dan?! Wat als mijn angst uitkomt? Mag ik dan bij jou zijn? Maar wat als ik meteen een klik heb? Wie worden dan mijn grote vrienden en vriendinnen? Met wie ga ik lachen, gieren, brullen, maar soms ook verdriet delen? Wat als alles goed aan me is? Krijg ik dan verkering met de knapste van de klas? Mag ik dan ook bij jou zijn?
Ik vind het zo spannend dat ik bibberend voor de deur sta, maar toch moet hij open! Ik zet mijn eerste stap binnen en daar staan ze… Iedereen met elkaar pratend, zoekend, en kennis met elkaar maken. Mag ik erbij of ga ik eerst zoeken waar ik moet zijn? Zal ik aan de conciërge vragen waar lokaal 6.3 zich bevindt? Moet eigenlijk niet zo moeilijk zijn, maar misschien is het wel raar als ik nu alvast ga zoeken. Wat maakt het uit, ik moet mijn zelfstandigheid en zelfvertrouwen laten zien, ookal ligt dat nu even op een iets lager pitje. Ik pak de lift en ga naar de zesde etage. Daar aangekomen is het stil… Op een paar computers in de open ruimte na, onbeheerd. Ik loop door de lange gang en voilà! Lokaal 6.3…
Nu de terugweg naar beneden! Kijken of ik een begin kan maken aan nieuwe contacten. Tóch heb ik een klein beetje heimwee naar de oude school, de oude klas en schoolgenoten. Wat mis ik ze nu al? Ik pak mijn telefoon en maak een foto om het naar ze te sturen. De tijd tikt door, na rond te hebben gelopen door de grote aula gaat de zoemer! Tijd om aan te sluiten bij de nieuwe klas. Het misschien wel spannendste moment van deze dag… De lift gaat omhoog, en met wat andere leerlingen, waarschijnlijk ook nieuw omdat ze onderling twijfelen of ze wel goed zitten naar 6.3. Ik antwoord met ja, volg mij maar. Ze kijken me aan en vragen of ik er ook naartoe moet. Met het antwoord ‘ja’ stel ik me voor en de eerste contacten zijn gelegd.
De leraar, een wat oudere man die bijna gepensioneerd is, tenminste daar lijkt het op loopt langs ons heen en doet de deur open. Met z ‘n allen lopen we achter hem aan en zoeken een plaatsje. Ik ga maar bij de meiden zitten die ik in de lift heb getroffen en me aan hun heb voorgesteld. Samen zitten we bij elkaar en er komen alvast wat gesprekken bij elkaar. Dan, op dat moment klinkt er door de hele klas ‘stilte!’. De leraar, die wat chagrijnig overkomt begint zich voor te stellen en daarna is het onze beurt. Een voor een stellen we ons voor. Nu ben ik aan de beurt en ik begin mezelf maar te presenteren. Na de tijd is de klas muisstil en begint de volgende zich voor te stellen. Zal ik nu in goede smaak zijn gevallen of niet?! Please! Help me van die spanning af…
Dan komt Simon, achteraf altijd het latertje van de klas. Hij loopt naar de enige lege stoel, namelijk die achter mij en kijkt me vrolijk aan. Hij stelt zich gauw voor aan ons en met name naar mij doet hij erg enthousiast. De chagrijnige leraar spreekt Simon aan en hij begint zich nu voor te stellen aan de hele klas. Nadat hij zich ook heeft gepresenteerd begint de wiskundeles. Ik pak mijn boeken en schrift en luister naar de instructies van meester chagrijn. Even later tikt Simon me aan en hij complimenteert me om mijn stoere bril. Hoe dankbaar ik hem ben wil je niet weten. Hij is vast diegene die de oudste is in de klas, en ben ik nu al populair bij hem? Zijn glimlach laat al wel genoeg zien heb ik het idee. Ik voel me op één of andere manier veilig bij hem!
De les Engels breekt aan en al in het Engels pratend stelt de lerares zich voor. Gelukkig! Zij is vriendelijker. Eindelijk een wat vrolijkere sfeer vanuit de leraar. Alhoewel, tijdens de wiskundeles hadden wij het al wel gezellig gemaakt. Vooral met Simon erbij… De rest van de dag verloopt steeds makkelijker. Er lijkt niemand de pik op me te krijgen, en volgens mij heb ik hun interesse wel gewekt door gewoon te zijn wie ik ben! Ik met mijn stoere bril, gave schoenen en coole laptop. Weet ik veel dat die snel is? Ik heb het ding gekocht om mee te werken en voor de rest boeit het me niet! Ach… zo slecht is die eerste dag niet geweest, nu op naar bed en op naar de tweede dag! Ik ben over de drempel heen en ik heb zin in school! En stiekem ook wel een beetje zin om Simon weer te zien…”
