Henk, zo verliefd dat ie is…

Henk, zo verliefd dat ie is, kijkt elke dag Inge aan en wordt kortademig en hij begint te blozen. Hij probeert een gesprek aan te gaan, maar vervolgens loopt het pad dood! Gesprekken over koetjes, kalfjes en af en toe een balletje opgooien over de liefde, want hij wil weten of Inge nog steeds beschikbaar is. Zo lief en spontaan dat ze is, en zo knap en stoer, daar wil toch iedereen mee uitgaan? Waarom zal ik de persoon voor haar zijn?! Een ander heeft toch veel meer te bieden? Vervolgens loopt hij verder met hangende schouders, maar ach… dat went na ruim een jaar!

Lente, zomer herfst en winter, hoe je de seizoenen ook door elkaar draait, voor Henk is het altijd lente als hij Inge ziet. Maar telkens gaat het over in de herfst en winter, want hij durft niet! Nog steeds is hij onzeker en bang voor eventuele consequenties. “Wat zal ze wel niet van me denken als ik haar laat weten dat ik haar leuk vind, nouja meer dan leuk! Mijn hart bonkt als een gek als ik haar zie!” Inge is jarig, dus dat betekent drie zoenen op de wang! Henk bedenkt zich geen moment en loopt naar haar toe om haar te feliciteren. Drie zoenen volgen en vervolgens smult Henk Inge ‘s appelflap op, natuurlijk met héél veel geduld!

Geheel onverwacht komt Inge bij Henk staan en begint met hem te praten. Ze is op recht geïnteresseerd in Henk ‘s zelfgemaakte liedje dat hij heeft opgenomen met zijn telefoon. Henk, een hobbyist zanger met de zuiverst bedenkbare stem, vertelt aan Inge dat hij al jaren zingt en af en toe komt zingen bij de plaatselijke kroeg in het dorp waar hij woont. Hij is er razend populair, vooral vanwege zijn pakkende songteksten! Inge vraagt aan Henk wanneer hij weer moet optreden, al blozend antwoordt Henk ‘aanstaande zaterdag’. Een schouderklopje met een compliment volgt en beiden vervolgen ze hun pad weer… Henk ‘s dag kan niet meer stuk!

De zaterdag breekt aan, en Henk bereidt zich voor met de soundcheck. Vrienden, familie en vele dorpsgenoten hebben zich verzameld bij de kroeg. Henk is nummer dertig op de playlist, want iedereen mag zich aanmelden om een lied te komen zingen. Eén voorwaarde: het moet zelf bedacht zijn! Af en toe kijkt Henk om zich heen, hij is wat zenuwachtig, want er komt een veel groter publiek dan anders. Zodra de soundcheck klaar is neemt Henk plaats aan een tafel bij zijn familie en vrienden en luistert aandachtig naar de voorgangers. Nummer dertig is aan de beurt. Op verzoek van Henk wordt het licht gedoofd zodat er alleen een spot op hem is gericht.

Het wordt muisstil in de kroeg, en met één spotje gaat Henk met zijn gitaar voor de microfoon zitten en begint te zingen. Het lied, met als titel ‘ik zoals ik ben’ klinkt bruisend door de menigte. Na afloop van zijn topper klinkt er een luid applaus en het enthousiasme dreunt overal doorheen. Compliment na compliment, schouderklop na schouderklop en zelfs door een enkeling een knuffel! Het lied heeft emoties opgeroepen, zo danig dat menig traan niet kan worden tegengehouden. Henk, die zelf met een voldaan gevoel zijn gitaar wil wegzetten wordt weer teruggeroepen. Er is iemand die een duet met hem wil zingen…

Verbaasd komt Henk met zijn gitaar terug en begint opnieuw aan zijn lied. Het is een verrassing wie met Henk gaat zingen, dat is ook wat werd aangekondigd. Het licht wordt weer gedimd en terwijl Henk speelt en zingt begint er een vrouwelijke stem  waarvan Henk nog even niet kan plaatsen wie met hem meezingt. Het licht is immers bijna uit! Zij, die vanuit de kroeg naar het podium loopt komt steeds dichterbij en terwijl ze het podium oploopt valt Henk even stil… Het is Inge! Wauw! Wat moet ik zeggen denkt ie bij zichzelf… Hij stelt Inge voor en iedereen applaudisseert naar haar. Het is even stil, maar dan pakt Henk het op……

Henk gaat van zijn kruk en gaat naast Inge staan, daar staan ze samen, haast gezegd dat ze bij elkaar passen! Het gezang klinkt als een klok, en zuiver… wauw!!!!!!Zodra het duet ten einde is kondigt Henk een nieuw door hem geschreven nummer aan. Hij vraagt of Inge wil blijven staan, want hij heeft iemand nodig die het nummer uitbeeldt. Het is namelijk een nummer in combinatie met een stukje toneel. ‘Jij bent bijzonder’ is de titel van het nummer en hij begint voor de allereerste keer aan zijn nieuwe song. Henk gaat een paar meter bij Inge vandaan, want dat is de bedoeling van het nummer. Twee spots gaan aan, ééntje boven Inge en de ander boven Henk.

Het lied begint en vol met emoties kijkt en luistert iedereen naar het koppel. Henk loopt heel langzaam naar Inge en tijdens zijn song pakt Inge Henk ‘s hand vast. Er bonken nu twee harten en terwijl Henk zingt pakt Inge het gezang over met haar eigen tekst. Ze laat Henk weten hoe bijzonder ze hem vindt en vervolgens geeft ze hem een enorm stevige knuffel. Eigenlijk was het diep in Henk ‘s gedachten ook het goede einde voor dit nummer / toneelstuk, want het gaat om Inge! Samen lopen ze hand in hand van het toneel en gaan bij de ouders van Henk zitten met daarbij nog wat familie en vrienden. Inge wordt aan de hele tafel voorgesteld, en iedereen stelt zich razend enthousiast voor!

Henk vraagt Inge even mee te lopen naar buiten want hij wil haar wat vragen. Zo gelukkig dat hij is, zo verbaast is hij ook een klein beetje. Inge loopt met Henk mee en eindigen op dat moment samen op een bankje in het park tegenover het gezellige kroegje. Henk vraagt aan Inge waarom ze hem heeft opgezocht in de kroeg. Uiteraard met een compliment dat hij het superleuk vindt! Maar normaal waren ze toch alleen maar collega ‘s die over koetjes en kalfjes praatten? Dat was waar Henk verbaasd over was. En, de onzekerheid, maar daar gaf Inge een heel helder antwoord op……

“Ik krijg veel mensen bij me in de buurt die denken dat ze alles zijn of net zoals mij, maar jij bent anders! Jij durft tenminste gevoel te tonen en te zingen over wat er in je omgaat. Je durft te zingen over mij waar iedereen bij is, en dat noem ik lef hebben! Vervolgens moet ik je wat anders vertellen……” Henk was nog meer verbaasd dan net, want er komt iets dat hij heel graag wilde horen maar nooit meer had verwacht. Inge laat weten dat ze al heel lang verliefd op Hem is, maar het niet durfde te vertellen of te laten merken. “Ik was ook onzeker over mezelf en was ook bang voor eventuele consequenties” Vervolgens slaat Henk een arm om Inge heen en zij komt heel stevig tegen hem aanzitten.

“Je hoeft niet onzeker te zijn over jezelf, en als je me belooft om vaker met me te zingen dan wil ik je graag verwelkomen in mijn hart!” Glimlacht Henk naar Inge. Samen blijven ze nog even in het park en kletsen nog een tijdje heel romantisch door. In de kroeg beginnen mensen zich af te vragen waar Henk en Inge blijven, en Henk ‘s broer komt naar buiten om ze te roepen. Henk en Inge roepen dat ze er zo aankomen! Want… die eerste zoen moet speciaal zijn. Even later lopen ze samen hand in hand de kroeg binnen en komen met een nieuwtje… Iedereen is razend enthousiast en al zoenend staat het nieuwe stel tussen de menigte!

Wat Henk nooit van Inge wist is dat ze in het dorp waar zij woont ook weleens meedoet aan een talentenjacht in de daar plaatselijke kroeg, maar dat nooit vertelt omdat ze daar erg onzeker over is. Bij Henk voelde ze zich deze avond veilig, want ze kwam voor hem! De zondag breekt aan, en ‘s morgens spreken ze met elkaar af bij het grote muziekevenement in de stad… Het is een mooie zonnige zondag met een heerlijk warm temperatuurtje. Daar liggen ze… heerlijk omarmd bij het water. Met op de achtergrond in de verte de muziek in de stad dat is overgegaan op een ‘wat romantisch tintje’! Toeval? Nee want dat bestaat niet!

“Hoe een onzekerheid overgaat door één liedje… een liedje gefocust op een wonder!”