Nog zo kwetsbaar…

Beste lezer, dit keer een gedicht genaamd ‘talentje’. Een kind is nog zó kwetsbaar, maar aan de andere kant nog nuchter in het leven. Het zegt wat het denkt en kent nog geen gevaren, dus ook nog geen zorgen. Af en toe een val met de fiets en een traan, kusje erop en het kind fietst lekker verder, mét of zonder pleistertje. Vriendjes die het leuk vinden om te spelen, gewoon omdat het kan! Pa of ma die roept ‘etenstijd’ en de heerlijke maaltijd staat al klaar op tafel, en natuurlijk… het toetje! Heerlijk swingen op de muziek, waar ie ook is, zónder te denken ‘ben ik niet raar?’. Want op zo ‘n jonge leeftijd… je komt nog maar net om de hoek kijken, onervaren!

Een aai over de kop van pa of ma, of een knuffeltje omdat ze van je houden! Zo jong, zo mooi, zo kijkend naar de toekomst, élke dag opnieuw! Ouders die denken, wat zal ie later gaan doen? Boer of advocaat, ontwerper of reisleider? Wordt het een carrière-mens of een échte levensgenieter die werk niet op zijn of haar eerste plaats zet in het leven maar gewoon werkt omdat het moet vanwege het inkomen! Maar er zijn natuurlijk ook andere dingen, hoe gaat de wereld zich ontwikkelen? Waarin raken ze gedupeerd? Maar wat als je kind bent… wat maakt het dan nog uit?! Wacht op de handvaten voor het leven, maar geniet eerst lekker van je ‘kind zijn’! Welkom in de wereld die nieuw voor je is, welkom in het avontuur… het avontuur van het leven!