De eenzame is niet meer…
Ooit zo jong, ooit zo volwassen, ooit zo getalenteerd, ooit zo aardig, en ooit zo carrière… Waar iedereen was, was hij niet, hij stond niet op de voorgrond, maar altijd achter! Zijn vrienden die zich terugtrokken tot hun gezin en de date? Die kwam er nooit… Ben, ‘de eenzame’ had helemaal niemand meer! ‘Niemand heeft tijd voor me’, iedereen staat met zijn rug voor me, voelde hij. Expres of ‘het niet anders kunnen’ is vaak zoals het gaat, dat snapte Bén ook. Zo eenzaam hij festivals afging, af en toe naar de kroeg ging of een wandeling maakte, hij keek om zich heen en af en toe klonk ‘hoi!’…
Jaren gaan voorbij totdat achter elkaar zijn ouders overlijden. Broers of zussen heeft Ben niet, dus uiteindelijk is hij nu écht eenzaam! Helemaal niemand meer om tegenaan te praten of eens een uitlaatklep te hebben… Ik besta vanaf nu niet meer! Wat nu?! Vanaf dát moment lijkt Ben de weg kwijt te raken en uiteindelijk belandt hij in de goot, zoals men dat noemt. De kroeg wordt zijn dagelijkse pitstop, tussen de middag en ’s avonds met wat ‘foute vrienden’! Samen drinken ze erop los en Ben? Na een flinke waarschuwing van zijn lichaam gaat hij lekker door, want wat maakt het hem uit… Hij hoeft zich tóch bij niemand te verantwoorden?!
Nog meer jaren gaan voorbij, en op zijn werk gaan de zaken goed… Wél, enkele collega ’s beginnen zich zorgen te maken om Ben. Hij houdt het zo veel mogelijk voor zichzelf, dacht hij, maar uitstraling druk je nooit weg voor het toneelspel! Hulp accepteert hij van niemand meer, want ondanks de zorgen wordt hij ook voor de gek gehouden, want hij heeft niets om over te praten op het werk. Behalve dat dát speciaalbier verrukkelijk was! De vrouw, waar is die? Is een veel gestelde vraag naar Ben, maar hij kan niemand krijgen is vaak het antwoord… Wat heeft hij iemand te bieden dan alleen maar drank? Zo ’n mooi leven dat hij had kunnen krijgen, áls hij als jonge vent niet had gekozen voor dag en nacht werken en geen tijd te maken voor leuke dingen… Spijt is wat hem overheerst!
Ben begon aan zijn eenzame pensioen, iedereen zwaaide hem uit nadat hij na het afscheidsfeest de auto in stapte en wegreed. Nu hoeft hij helemaal nergens meer naartoe te gaan… Tóch besloot hij om te stoppen met drinken, want hij wilde proberen om er toch nog eens wat van te maken in zijn leven. Vakantie? Maar waar naartoe? Hij had geld zat, dus een wereldreis? Maar in vredesnaam met wie? Dat zou een eenzame vakantie worden, en dat gebeurde ook. Hij stapte in het vliegtuig en ging de hele wereld rond. Hij genoot ondanks alles van de prachtige wereld waar hij was geboren. Maanden later kwam Ben thuis en zat hij weer in zijn oude vertrouwde eenzame stekkie. Hij knapte het huis eens op en ging de tuin in zijn geheel veranderen.
Allemaal in zijn eentje heeft hij een paar weken later er een topplek van gemaakt en iedereen complimenteerde Ben, maar vervolgens liepen ze door… Ondanks alles, zélfs tijdens zijn alcoholgebruik is Ben áltijd zuinig geweest op zijn huis en zijn eigendommen. Schoon was het er, in en om het huis! Je zou niet zien dat Ben een eenzame man was. Het was een tijdje later en de buren begonnen te merken dat Ben helemaal niet meer buiten kwam. De ramen waren altijd dicht en de gordijnen gesloten. Ze liepen eens een paar keer naar Ben ’s huis en belden aan, maar er was nooit meer iets te horen en de deur bleef dicht! De buren lichtten elkaar in over Ben… Waarom is het opeens zo stil in en om zijn huis?!
Een tijdje later belden ze de politie om te kijken of er wat met Ben aan de hand was. Er hing namelijk een ontzettende stank om het huis. Eenmaal de deur te hebben geforceerd vinden ze Ben in de slaapkamer… De schrik was enorm! Schuldgevoel begon te overheersen, en iedereen begon zich ernstig wat af te vragen… Waarom hebben wij nooit actiever contact opgenomen met Ben? Hopelijk zal Ben nu op een plek zijn waar hij niet eenzaam hoeft te zijn…… Een plek waar hij liefdevol wordt opgevangen en hij kleurrijk mag ervaren in plaats van het zwart wit grijs in zijn leven hier op aarde! Eén ding zal Ben zich hoogst waarschijnlijk beseffen… Zal hij zijn leven op aarde door eigen schuld hebben verwaarloosd? Of ligt het ook bij de maatschappij???
