De gouden envelop!

Op een zondagmorgen gebeurde het… er lag een brief op de deurmat! Een gouden envelop zonder duidelijke afzender. Het ziet er héél uitnodigend uit om hem open te maken, dus even zoeken naar de briefopener. Eenmaal geopend komt er een persoonlijke brief tevoorschijn, mét een gouden randje! Dat moet wel heel bijzonder zijn… Het begint met ‘Lieve’…

“Misschien vraag je je af, waarom deze brief? Ik heb hem speciaal aan jou geschreven om je te bedanken! Want ik ben blij dat je me hebt geholpen, hoe groot de problemen ook waren… Ik wil graag dingen met je rechtzetten! Hoe eenzaam ik ook was, hoe schuldig ik ook was, hoe groot de schulden ook waren, je stond altijd voor me klaar! Ookal stortte ik m ‘n verdriet op jou, je pakte me vast en liet me m ‘n gang gaan! Jij, een bijzonder mens, hebt een hart van goud, vandaar ook de gouden envelop! Ik ben niet perfect, maar dat is niemand! De één maakt meer fouten dan de ander, de ánder maakt meer verkeerde beslissingen… Ik ben gewoon beide, is dat niet bijzonder?

Ik moet het soms behoorlijk leren om stil te zijn daar waar anderen wijs hun mond houden! Ik weet het, geduld heb ik niet… Ik beuk er meteen op in en zonder het meteen in de gaten te hebben heb ik weer wat mensen om me heen staan die me aankijken van ‘hoe kun je dat nou maken?!” Dát ben ik! Ik kan niet voor me laten beslissen, me niet in een hoekje laten zetten door een stel onnozele mensen die denken wat het beste voor ons is! Goed, dat ik toen heb geschreeuwd als een mager varken was niet op z ‘n plaats! Maar ik was pisnijdig! Ze zorgden ervoor dat ik mijn kookpunt bereikte. Jámmer voor hun, maar voor mij uiteindelijk een opluchting omdat ik heb kunnen zeggen én uiten waar ik mee zat! Jij was diegene die me weer rustig kreeg! Nét zoals de plek waar het escaleerde.

Dat éne moment dat ik een honkbalknuppel pakte toen ik werd tegengehouden door die mannen bij het station. Ze gingen voor me staan en aan de zijkant. Ik voelde me ongemakkelijk en bedreigd, dus begon ik erop los te beuken! Het voelde voor mij fijn om op deze manier de weg weer vrij te maken, maar een paar meter verder stond de politie voor me en ben ik hardhandig naar de grond gewerkt en afgevoerd naar het politiebureau. Eenmaal in de cel ben ik ondervraagd en achteraf zou het gaan om een ‘grap’! Werkelijk?! Dus dat mag allemaal? Ik noem het gijzelen van kwetsbaarheid! Maar, jij was tóch weer diegene die me oppikte toen het weer ochtend werd! Gelukkig begreep jij me wel! Behalve dat het zo hardhandig moest… Maar dat ben ik! Ik laat niet over me heen lopen!

En toen, ik mijn relatie verbrak omdat het niet allemaal ging zoals ik dat wilde. We waren allebei smoorverliefd en al twee jaar samen. Ik kon me niet aan de ander overlaten. Om ook eens een hand vast te pakken en me te laten leiden door de wederhelft. Ik wilde alles zelf onder controle hebben! Het verdriet werd groot, groter, grootst! Uiteindelijk was ik welkom bij jou en samen hebben we er over gepraat. Door jouw tijd voor ons te hebben vrijgemaakt zijn wij weer bij elkaar! Ook dát heb je goed gedaan en nogmaals erg bedankt ervoor! Door jou ben ik ondanks de moeilijke tijd die ik had weer naar de vogeltjes gaan luisteren en heb ik het daglicht weer écht mogen ervaren, zónder dat depressieve gordijn over me heen! Ik ben blij met jou, als vriend, eigenlijk als een soort broer!

Liefs,

De klungel!