Jij, tussen de appels en peren!

Volop warmte, volop zweten, maar zweten niet zomaar! Vanmorgen in de winkel bij de appels en peren zag ik jou… Jij met je zwart krullend haar en ongeveer mijn leeftijd. Een voorzichtige glimlach toen ik langsliep en daarna keken we elkaar nogeens aan. Jammer van al die schappen tussen ons… Mijn ochtend kon niet meer stuk, maar jah… misschien zie je elkaar nooit meer. Als ik mijn ogen sluit dan zie ik je nog voor me, jij met je uitstraling! Telkens als ik je zag lopen hoopte ik op die vrolijke groet en dat praatje, maar dat is er niet van gekomen.

Buiten, luisterend naar een auto die niet wilde starten, hoopte ik dat jij het was! Ookal was mijn telefoonaccu nog 20%, ik zou al die 20% aan jou besteden om je weer op gang te helpen. Ookal zal de wegenwacht moeten komen, dan had ik kunnen wachten en dat praatje met je kunnen aangaan. Samen in de hitte elkaar leren kennen, misschien oppervlakkig, misschien rijp voor een tweede keer! Wél of geen toevoeging in het telefoonboek van de telefoon, wél of geen Facebookvriendin erbij? Hoe dan ook, dát moment had ik graag met je doorgemaakt. Want Wauw!!!

Vaker naar de supermarkt waar je was? Vaker naar de appels en peren? Ach, het is dat stadje verderop dan waar ik vandaan kom, zal ik eens ‘gek doen?!’ Misschien is dit wel ‘gekkenwerk’! Wie weet kom je hier helemaal niet vandaan. Dan is het shoppen tot ik een ons weeg. Een leuke herinnering van de dag, óf van de ochtend, misschien voor herhaling vatbaar als we elkaar weer zien. Bij die plek die misschien heel bijzonder kan zijn… Tussen de appels en peren! Jij, die al langzaam in mijn gedachte wegdrijft, omdat de kans 10% is om je nogeens weer te zien, én je daadwerkelijk te spreken! 90% van hoop? Domme hoop? Gekke hoop met een glimlach…? Overdrijven is misschien ook een vak!