Romantiq, het beeld

Ken je dat beeld? Daar bij de fontein met in zijn handen een stenen hart? Weet je ook al dat deze er al honderd jaar staat? Er zit geen enkel barstje in en het heeft nog steeds dezelfde kleur als honderd jaar geleden. Typisch of heeft het óók met hetzelfde gerucht te maken? Wat is namelijk het geval? Er schijnt een jonge vrouw genaamd Romantiqus rond te zwerven over de hele wereld om te zoeken naar het beeld dat haar verloofde Romantiq is geweest voordat het werd betoverd. Samen, allebei dertig jaar, waren ze het gelukkigste stel van de wereld, ze hielden echt enorm veel van elkaar en ze wilden samen oud worden en kinderen krijgen. Toen ze elkaar vanaf het eerste moment leerden kennen was het al vanaf het eerste moment raak!

Trouwplannen waren er al gemaakt en naast de dingen die ze moesten doen, zoals werken, spatte de romantiek ervan af! Grasvelden, zeewater, de drukke straten van de stad, overal genoten ze volop van elkaar! Dolverliefd en voor elkaar gemaakt kwamen ze op een dag een vrouw tegen die een wat gemene blik had, maar met vol vertrouwen trapten ze beiden in de val door bij de fontein te gaan staan waar nu het beeld van de jongeman staat. Door allebei een stenen hart van de vrouw aan te nemen veranderden ze meteen allebei in een stenen beeld. Daar stonden ze naast elkaar, voor eeuwig! De betovering van de vrouw schijnt vijftig jaar later te zijn opgeheven. Maar hoe? Dat is bij niemand bekend!

Al kijkend naar het beeld sta ik te staren naar deze stenen jongen, die ooit dolverliefd moet zijn geweest en wreed is verstoord. En de vrouw, zij moet enorm veel verdriet hebben als het inderdaad allemaal waar zou zijn… Zij is volgens het gerucht ergens anders ontwaakt aan de andere kant van de wereld. Op een dag komt er een vrouw, van de leeftijd rond de dertig naar het beeld toegelopen en raakt het aan… Ik zie haar huilend het hart vastpakken en daar stort ze in van emotie… Het geeft me een wat onaangenaam gevoel, zal het gerucht dan toch waar zijn?! Heel stom, want dit soort sprookjes bestaan toch niet? Gebruik je verstand! Zou ik tegen mezelf zeggen…

Ligt het nu aan mij of legt ze iets in het water bij de fontein? Het water begint te borrelen. Volgens mij word ik gek! Ik knipper een paar keer met mijn ogen, maar toch borrelt het water. Ik geloof nog steeds niet wat me overkomt. Ik loop heel nieuwsgierig dichterbij naar de fontein en ik zie inderdaad dat de vrouw haar handen op het hart in de handen van het beeld heeft gelegd. Het water begint steeds harder te borrelen, en het beeld begint andere kleuren te krijgen en begint tenslotte te barsten. Er komt een man tevoorschijn, en inderdaad… ze zijn weer met elkaar herenigd! Dolgelukkig dat ze zijn vliegen ze elkaar in de armen en kunnen uit vreugde niet meer van elkaar loskomen, zo lijkt het. Terwijl ze omarmd bij de fontein staan komt er opnieuw een vrouw aangelopen… Ze loopt naar mij toe en overhandigt mij een stenen hart. Het wordt donker voor m ‘n ogen…

Ik word de volgende ochtend wakker en besef dat het een droom was! Het beeld bij de fontein bestaat wél echt en ik besef me dat ik me niet zoveel meer moet laten meeslepen in de fantasie van een gerucht! Kom nou… een beeld dat ooit heeft geleefd, en het vrouwelijke beeld is weg, wat een onzin! Ik ga naar mijn werk en loop zoals elke dag langs het beeld, daar staat het gewoon ‘mooi te wezen’. Even verderop rent een dolgelukkig stelletje hand in hand door de straat en staan uiteindelijk knuffelend bij het beeld en de fontein. Ik zie in de verte het water borrelen en even later stomen, maar dit keer pas ik… met een goed en gezond verstand wil ik aankomen op mijn werk en niet meer met sprookjes bezig zijn……