Daar bij het kampvuur klinkt muziek…

Daar bij het kampvuur, dáár waar de warmte overheerst en me de schoenzolen wegsmelten omdat ik te dichtbij zit. De akoestische klank die er overheerst en ik mijn schoenen uitgooi en lekker op blote voeten verderga. Natuurlijk een domme actie en met de gedachte ‘volgende keer beter nadenken’ sta ik op en sluit ik me aan bij de dans. Een feest waarbij we allemaal een belangrijke rol spelen. De één speelt gitaar, de ander de beatring, de jambay en de zang die het compleet maakt. We vieren het leven, maar staan ook stil bij de dingen die er gebeuren. Terwijl we elkaar ‘s hand vastpakken wordt de melodie stil en zingen we verder, met z ‘n allen! Imagine, waar we mee beginnen brengt ons naar ons avontuur van emotie en vreugde…

De stembanden beginnen wat te verzakken, het mezzoforte gaat over in piano, en bij een enkeling mezzopiano. Stiekem komt er een jochie van tien aanlopen, hij pakt stiekem een gitaar waarop hij aansluitend op de zang begint te spelen, wel met de gevoelige snaar… Het jonge talent heeft gevoel voor muziek en terwijl even later de groep stil wordt van verbazing neemt Thomas, het jochie, de zang over. Een solo, die aanvoelt als een subtiele massage… Terwijl op de achtergrond het kampvuur doorknettert, worden we met z ‘n allen overvallen door kippenvel. Alles gaat vanzelf, zodra Thomas het laatste subtiele zinnetje heeft gezongen loopt hij naar de groep mensen toe en gaat in het midden staan waarbij hij zijn handen uitsteekt…

Thomas staat tussen ons, met z’n allen hand in hand vieren we de vreugde, maar soms ook de gevoelige kant voort. De avond duurt nog lang… Het vuur begint langzamerhand te doven en de gevoelige snaren beginnen slapjes te worden. Terwijl we uitgesprongen zijn klinkt er in de verte het gedonder van het dichterbij komend onweer, dát is de eindfinale! En wie er van ons allen heeft gewonnen? Thomas zou misschien een verwacht antwoord zijn, maar nee… We hebben met ons allen gewonnen! Thomas is niet langer het jochie, maar ons talent(je)!

“Muziek, het vertelt zoveel over vreugde en verdriet dat je er kippenvel van krijgt!”