Daar in de verte…
Het is pikdonker, ik loop over een smal weggetje langs verschillende weilanden. Er is alleen het geglinster van de sterren, verder alleen het geluid van de nachtdieren. Ik loop kilometers ver en alleen nog maar hetzelfde… totdat ik in de verte een lichtje zie. Hoe verder ik loop hoe dichterbij het komt. Het is een oudere man met een olielamp. Hij komt naar me toe en vraagt naar mijn naam. “Hoezo wilt u die weten?” is wat ik verbaasd vraag. Ik heb een boodschap, is wat hij antwoordt. Ik zeg mijn naam en hij bedankt. Hij vraagt of ik wil zitten, en vervolgens komt hij naast me zitten. “Als je doorloopt en het lichtje in de verte volgt, dan zal je jouw geluk vinden!” zegt de man. Ik begin wat te grijnzen en antwoord ‘maar ik ben gelukkig’. De man staat op en pakt me vast bij m ‘n hand… ‘écht waar? kijk eens heel diep in je hart!’.
Ik knipper een keer met m ‘n ogen en opeens was er niemand meer. Ik zie alleen het lichtje branden in de verte. Verbaasder dan verbaasd kijk ik om me heen. Er was hier toch écht een man die me aansprak… Ik besluit met mijn verbazing door te lopen en toch het licht te volgen. Hoe dichterbij ik kom hoe meer vallende sterren er voorbij razen. Een heel aparte beleving, maar toch voelt het goed en besluit ik nog steeds om op ‘het advies’ van de man in te gaan. Dichterbij komend zie ik een huis verschijnen. Er brandt licht en er zijn mensen binnen. Het aanlooppad naar de voordeur is verlicht met kaarsjes en om het huis ziet alles er ook keurig netjes uit. Ik besluit om het pad op te gaan en ik wordt meteen ontvangen. Ik zou niet weten wie het is, maar het voelt nog steeds goed. De vrouw stelt zich voor en laat me binnen.
Ik zie alleen maar vreugde om me heen en besluit om op de bank te gaan zitten. Iedereen kijkt me aan en stelt zich aan me voor. Het lijkt alsof iedereen me kent, het lijkt alsof ik al vaker hier ben geweest, maar waar komt die gedachte toch vandaan?! Is dit een droom? is wat ik vraag en het antwoord luidt: nee, dit is je wens die je diep in je hart bij je draagt… Kijk eens diep in je hart, denk aan liefde, wat voel je dan? vraagt iemand van de mensen om me heen. Nou, ik heb ouders die van me houden, broers en zussen, vrienden en familie, maar er is verder geen liefde in mijn leven… Precies! is het antwoord dat ik krijg… Er komt iemand het drinken brengen, en dat is een verschijning! Een prachtige vrouw, waar ik opeens smoorverliefd op word! Ik ken haar niet, maar het voelt zo compleet. Ik stel me aan haar voor en ze antwoordt met de naam Brigitte…
Ze komt naast me zitten en begint met me te praten. Ook Brigitte is hier naartoe geleid door een man met een olielamp blijkt even later en ik geef aan dat datzelfde mij ook is overkomen. Samen lachen we erom en na een paar koppen thee heb ik wel zin in een wijntje, net zoals Brigitte. We komen leuk aan de praat en vervolgens komt er een moment dat we samen een eindje gaan wandelen. We wandelen een stuk en vervolgens komen we achter het huis weer uit. Daar staat een paviljoen met twee stoelen en een aantal brandende kaarsen met twee flessen wijn en twee glazen. De tafel is volgestrooid met kleine papieren hartjes… We gaan zitten en trekken een fles wijn open. Ik schenk bij Brigitte de wijn in en vervolgens bij mezelf. Wat heeft ‘de man met de olielamp’ tegen jou gezegd? Vroeg ik aan Brigitte…
Brigitte antwoordt: ‘ik zou ergens mee zitten, diep in mijn hart!’. Ik gaf nog aan dat er niets was, maar tóch zei de man dat er écht wel wat aan de hand was. Dát werd ook tegen mij gezegd, is wat ik antwoordde. Brigitte vertelt dat het met liefde te maken heeft. “Ik wilde het toch niet aan een wildvreemde vertellen dat me dat dwarszat”? Ik had hetzelfde, antwoordde ik, maar hij trapte er niet in! Opeens was hij weg, vertelt Brigitte. Ze vertelt dat ze liefde mist, en dat de man zei dat ze het licht moest volgen dat uiteindelijk bij dit huis uitkwam. Samen zitten ze zéér geïnteresseerd tegenover elkaar en kijken elkaar diep in de ogen met beiden een glimlach op hun gezicht. Een moment later pakt Brigitte mijn hand en geeft me een kus op mijn voorhoofd… Ik sta op en houd haar beide handen vast zodat zij ook opstaat. Vervolgens geven we elkaar een enorme knuffel en drie keer raden… de nacht duurt nog lang en liefdevol…… En die man met de lamp, je zou haast denken dat het iemand is van boven, net zoals al die anderen in het huis, maar wat maakt het uit… Wens vervuld!
