Een gevalletje ‘swipedate’
Daar kwam ik je tegen, op het scherm van mijn telefoon. Zojuist swipete ik naar de groene kant, waardoor ik je had goedgekeurd. Een moment later kreeg ik je dan eindelijk te zien, ik hoopte zo dat jij mij ook zou ‘goedkeuren’. Ik werd meteen op slag verliefd toen je mij je foto ‘s liet zien en die mooie uitspraken die je hebt… prachtig! We chatten nu enkele weken heel intensief met elkaar, en ik slaap ‘s nachts niet meer omdat ik zo erg graag met je wil afspreken. Zal ik het wel doen of niet? Dat ging door mijn gedachte, want ik had nog nooit via internet met iemand afgesproken! Na het vele chatten en foto ‘s uitwisselen, de vele mooie momenten, kwam ik nog ergens achter… we passen écht bij elkaar! Met jou wil ik wel oud worden…
Op een mooie zomeravond vraag ik je op date en je antwoord was vrijwel meteen ‘ja!’. Ik zag dat je een paar keer aan het typen was en daar kwam dan eindelijk het verlossende antwoord. Je wilde me graag zien en ik eindelijk jou! Elke dag als ik ging slapen, en ‘s morgen wakker wordt wilde ik eerst je foto of foto ‘s zien. Zo mooi ben je en zo smoorverliefd ben ik op je! Eigenlijk best gek, ik had je nog niet één keer gezien. Waar ben ik eigenlijk mee bezig? Maar goed, ik liet het op me afkomen, wat kon me overkomen. Je leek ook zó echt naar me over te komen. De dag van onze date kwam steeds dichterbij, ik kon niet meer wachten om je misschien die dag in de armen te vliegen als we inderdaad ‘zijn wie we ons voordeden op het internet’. Ik ga nu lekker slapen want morgen is het zover…
Eindelijk breekt de dag aan, na de vele leuke en lieve smilies op de telefoon konden we nu elkaar in het echt zien lachen en wie weet wat nog meer… ik, met mijn beste kleding uit de kast gepakt stap in de auto en rijd naar de afgesproken plek. Vijf uur, dat was de tijd die we hadden afgesproken bij de kerk! Ik kom iets voor vijven aan bij de kerk. De zon schijnt volop en de terrassen zitten propvol. Ik kijk al een beetje om me heen waar we kunnen zitten. Ondertussen is het vijf uur… nu kan het moment daar zijn!!! Je kunt elk moment aan komen lopen, misschien sta je al wel met je roos achter me! Ik kijk even achterom, maar helaas… Ik kijk even op mijn telefoon, ook daar geen nieuwe berichten, dus het kan niet anders als dat je onderweg bent.
Ik word nog zenuwachtiger, mijn hart gaat steeds sneller kloppen. Aan de andere kant word ik nog meer opgewonden want ik wil je zo graag ontmoeten! Als ik je nu in het echt kan zien zoals op de stralende foto ‘s! Jij, met je prachtige uiterlijk en je lieve gezicht! Het is vijf over vijf, en nog steeds ben je er nog niet. Ik wacht tot kwart over vijf en dan stuur ik je een berichtje of desnoods bel ik je op! De wijzer staat ondertussen op kwart over vijf. Tijd om even te vragen waar je bent! Ik stuur je een appje en al snel krijg ik je antwoord… ik kom eraan maar ik sta in de file! Doe rustigaan schrijf ik terug. Ik wacht nog wel even. Houd de spanning er nog even in zeg ik tegen mezelf. Het is half 6, maar nog steeds niemand! Ik zie in de verte plots iemand lopen. Hij lijkt op jou! Ik loop er vlug naartoe, maar eenmaal aan de andere kant van de kerk was het iemand anders. Had je tweelingbroer kunnen zijn!
Ik bel je op, maar geen gehoor… Wat ga ik nu doen? Het is ondertussen al kwart voor zes! Ik begin me steeds ongelukkiger te voelen. Een appje volgt… Er komen heel veel rozen voorbij op mijn scherm met heel veel ‘sorry ‘tjes’. “Ik ben nu in de stad en ben bijna bij de kerk”! Wat een opluchting… gelukkig is het geen fake! Tóch heb ik een beetje een raar gevoel bij dit allemaal gekregen. Vreemd dat hij niet aanpakt als ik hem bel, waarom kan hij me alleen maar een appje sturen? Vreemd! Ik wacht maar geduldig af. Het is ondertussen al half zeven! Maar dan gebeurt het… daar komt een bekend iemand aan gelopen… Maar wie heb je meegenomen? Oh… haha dat is je zonnestraal die altijd bij je is! Je komt steeds dichterbij me en uiteindelijk vliegen we bij elkaar in de armen! Huh? De eerste keer op die manier? Jah… het voelde meteen als goed en vertrouwd. Het is ook net zoals op de gesprekken op de telefoon! Laten we snel ergens gaan zitten!
Ik denk bij mezelf… dat is een absolute groene swipe! Ik zal het hem laten merken ook! Vrouwtje mannetje naast elkaar, nu niet alleen op het scherm maar ook in het écht. We besluiten om wat te gaan eten, maar we kunnen nauwelijks een vork in de mond krijgen wegens de intensieve maar zeer fijne gespreksstof die we samen hebben! Heb jij nog trek? Vraag ik, en Dave, mijn spetterdate, zegt ja! We lachen vervolgens enorm hard, maar iedereen om ons heen keek ons aan of het wat zachter mag. Maar natuurlijk, en sorry zeggen we beiden! We besluiten af te rekenen en we gaan naar buiten toe. Het was buiten al wat afgekoeld, dus de volgende keer maar, als Dave op tijd is, gaan we buiten op het terras zitten. We lopen samen naar een wat meer afgelegen plek waar we écht even samen zijn. Ik kan nog steeds mijn ogen niet van je af houden en jij bij mij ook niet! Daar ben ik wel achter. “Ik ga je een heel gewaagde vraag stellen”, en dat is vraagt Dave. Nou, mag ik je vraag beantwoorden? is mijn vraag en Dave knikt ja! Mag ik je vraag ook beantwoorden? vraagt Dave en ik antwoord met ja! Dave bedenkt zich geen moment en pakt me vast en kust me!
Ik weet niet wat hier gebeurt, maar het lijkt alsof we elkaar al jaren kennen! De avond duurt nog lang, we staan nog steeds al knuffelend en zoenend van elkaar te genieten. Uiteindelijk vallen we in elkaar ‘s armen in slaap, nouja na een uiterst pikante ‘inleiding’ voordat we écht gingen slapen. We waren beide ‘erg moe maar voldaan’ van de gezellige avond. De volgende dag word ik wakker, maar wacht even… waar is Dave? En ik lig gewoon in mijn eigen bed? Hoe kan dit??? Ik kijk op de telefoon en ik zie dat het al negen uur in de ochtend is. Ik zie een appje van Dave. “Hé slaapkop! Ben je wakker?” met een aantal smilies erachter. Dit meen je niet!!! Het was een droom… maar wel een heel vruchtbare, nadat ik even baalde verscheen er een glimlach op mijn gezicht, want als het deze dag nu net eens zou worden als in mijn droom… Maar één ding… ik hoop dat hij wel op tijd komt!
