Uit elkaar gerukt!!!

Hermien en Bart, 29 en 34 jaar, gemaakt voor elkaar! Alleen is er een groot probleem… De ouders van Hermien accepteren Bart niet omdat hij Katholiek is en niet Gereformeerd. Hermien en Bart leren elkaar kennen op een zonnige dag op Kreta. Ze waren allebei aan het genieten van een welverdiende vakantie en kwamen elkaar tegen tijdens een strandfeestje. De DJ draait een rustig stukje lounge-muziek en tijdens de dans komen ze met elkaar aan de praat. Ze blijken heel veel dingen met elkaar gemeen te hebben en vervolgens wordt er feest gevierd tot diep in de nacht. Het (toekomstig) stelletje is niet uit elkaar te krijgen en de rest van de vakantie brengen ze samen door, samen met de vrienden van hun beiden. Naast een geboren liefde zijn er ook heel veel vruchtbare vriendschappen ontstaan. Iedereen kan met elkaar lezen en schrijven. Het blijkt dat iedereen Christelijk is en veel hetzelfde denken als dat ze op sociaal gebied hetzelfde zijn. Op de late zomeravond wordt een kampvuur aangestoken door de organisatie en komen óók Hermien en Bart met de grote nieuwe vriendengroep bij elkaar.

Hermien en Bart zitten naast elkaar, met een arm om elkaar heen en genieten van het prachtige uitzicht en de zonsondergang. Samen met de groep laten ze weten dat ze samen wat hebben, ookal is dit snel! Waarom zou je het niet proberen als je na zoveel praten en ontdekken binnen een week zo enorm veel van elkaar begrijpt. De traan en lach die overgaat in één. Ze lijken voor elkaar gemaakt, en zo voelt het ook. Komende nacht gaan ze bij elkaar slapen en de rest van de vakantie zijn ze grotendeels samen. De vrienden worden uiteraard niet buitengesloten… Ze gaan samen Kreta verkennen en gaan naar de mooiste plekjes op het eiland. De mooiste foto ‘s worden gemaakt en al deze foto ‘s laten een dolgelukkige Hermien en Bart zien. Ze besluiten één avond samen door te brengen aan een strand iets verderop. Een plek waar ze samen zijn op een iets afgelegen gebied. Daar komt ter sprake dat haar ouders streng gelovig zijn en dat dat een probleem kan worden. Hoezo? vraagt Bart. Mijn ouders willen dat ik met iemand ga die ook Gereformeerd is, en jij bent Katholiek… zegt Hermien

Dat is toch helemaal geen probleem? zegt Bart. We zijn twee volwassen mensen en kunnen toch zelf bepalen hoe we gelukkig worden in ons leven? Tjah… zegt Hermien, was het bij ons maar zo makkelijk. Ze laat tenslotte wat tranen vallen van zorg. De angst dat ik je nooit meer zie, die is zo groot, zegt Hermien. Lieve schat, wij zijn samen voor elkaar gemaakt! Kijk eens hoe we elkaar’s aanvulling zijn. We hebben over de meest intense dingen gepraat en hebben elkaar getroost en hebben veel gelachen om dezelfde soort grappen en humor, zegt Bart. Ik wil voor je zorgen en ik wil je de gelukkigste vrouw maken die er is! Het geloof is voor ons belangrijk, maar voor mij is gelukkig zijn ook belangrijk! zegt Bart. Hermien slaat een arm om Bart heen en ze leunt tegen hem aan. Vertrouw op me! zegt Bart. De avond gaat snel voorbij, en de nacht nadert. De volgende dag gaan ze naar de kerkdienst die al vroeg begint na een nacht met weinig nachtrust. Ze hebben nog lang nagepraat. Tijdens deze kerkdienst wordt gepreekt over ‘zijn wie je mag zijn’. Bart begint hierover te praten en probeert Hermien hiermee gerust te stellen. Zie je nou dat de kerk hier ervoor toestemt dat we bij elkaar mogen zijn?

Het is een andere kerk dan bij ons, en mijn familie is ouderwets. Ik heb al wat oudere ouders en mijn broertje leeft op dezelfde manier. Ze zullen er alles aan doen om ons uit elkaar te trekken, hoe gemeen ook, zegt Hermien. Ik heb het bij mijn broertje meegemaakt en hij kan zijn ex-vriendin nog steeds niet loslaten. We laten ons niet zomaar uit elkaar trekken, zegt Bart nogmaals… De volgende dag gaan Hermien, Bart en de grote vriendengroep na twee weken weer naar huis. Ze kunnen terug kijken op een prachtige vakantie waarbij veel nieuwe vriendschappen zijn gemaakt, en Bart en Hermien, die elkaar hebben gevonden en dolgelukkig met elkaar zijn. Bart en Hermien wonen op ongeveer een half uur afstand van elkaar. Hermien stelt eerst voor om kennis te maken met Bart ‘s ouders. Ze wil eerst met haar eigen ouders praten, dát laatste in protest bij Bart. Hij wil dat ze er samen over praten zodat Hermien er niet alleen voor staat als haar ouders haar de les gaan lezen.

Het is een regenachtige zaterdagavond, maar het moment is daar… Bart en Hermien gaan naar Bart ‘s ouders. Hermien wordt openlijk verwelkomd en meteen opgenomen binnen de familie. Het gesprek gaat bijna helemaal niet over geloof, alleen heeft Hermien in het begin gevraagd of het bezwaarlijk is dat Hermien Gereformeerd is binnen een Katholiek gezin. Iedereen keek haar aan, en vaders zei ‘wil je dat nooit meer vragen?’. Jij bent diegene die Bart ‘s ogen doet glinsteren en zijn hart aanvult! Je bent van harte welkom in dit gezin en ik hoop dat jullie ontzettend gelukkig worden samen! Moeders is het met pa eens, en de beide broers en zusje ook. Bart is de oudste van de kinderen. De avond duurt lang, en ze laten de prachtige vakantiefoto ‘s zien met hun tweeën maar ook met de prachtige vriendengroep die met heel veel mooie mensen is uitgebreid. Iedereen kijkt trots en dankbaar… Ze zien dat Bart en Hermien dolgelukkig met elkaar zijn. Heel stiekem zien beide ouders, maar ook de broers en het zusje Hermien al als hun ‘familie’.

De nacht duurt nog lang en de sfeer is steeds gezelliger geworden. Het gezin waar Bart is opgegroeid woont in een leuke boerderij met dieren, waaronder koeien, varkens en ze produceren zelf kaas en andere melkproducten. Ma is specialist in honing, zij oefent haar vak uit als imker. Een hard werkende familie, goed draaiend bedrijf en vooral veel vreugde en liefde in de sfeer. Het Christendom staat er wel centraal en dat kun je in het winkeltje bij de boerderij wel terugvinden. Bart laat Hermien de boerderij zien en ze wordt heel enthousiast over alles. Ik zie me hier al meehelpen op de boerderij. Bart pakt haar vast en zegt ‘je bent altijd welkom!’. Uiteindelijk eindigt de gezellige avond en nacht op een romantisch plekje in de grote stal… De maandag nadert en de werkweek is weer begonnen. Bart werkt op de boerderij, maar Hermien doet werk wat ze met tegenzin doet. Ze moet de zaak van haar vader overnemen, ze hebben namelijk bij huis een ontwerpkantoor voor meubels, maar dan gespecialiseerd voor de grote portemonnee.

Bart ontvangt van Hermien een bericht, ze vraagt of hij woensdagavond naar haar wil komen. Dan kan hij bij haar sfeertje proeven. Hermien woont op zichzelf in een mooi groot appartement in de grote stad. Natuurlijk wil ik dat! schrijft Bart. Hij ontvangt een foto van Hermien tijdens haar werk, maar ze ziet er anders uit qua uitstraling op haar gezicht. Het straalt verdriet uit, en dat nette pakje wat ze draagt staat haar absoluut niet… Ze schrijft onder de foto ‘ik mis de diertjes op je boerderij’. Bart antwoordt; kom dan vanavond hier! Zo gezegd, zo gedaan… Hermien kleedt zich thuis om en haast zich naar de boerderij. Ze wordt openlijk ontvangen en springt bij Bart in de armen. Na een heerlijk stevige knuffel lopen ze samen naar de koeien om ze te melken en vervolgens vraagt Hermien: staat me deze blauwe overall? jazeker! antwoordt Bart, dit is wie je wilt zijn! En je mag zijn! Na het melken van de koeien gaat het stel lekker op het weiland liggen, het is namelijk een heerlijke zomeravond en de sterren blinken na zonsondergang aan de hemel! Af en toe is er een vallende ster te zien, en samen doen ze ‘dezelfde wens’. Of ze bij elkaar mogen blijven…

Het is woensdagavond en Bart belt bij Hermien aan. Ze doet open en zoals altijd springen ze elkaar in de armen. Bart kijkt om zich heen en ziet een prachtige plek waar ze woont. Ze heeft het leuk ingericht en ook wel naar zijn smaak. Warm, liefdevol en met wat natuurschilderijen, onder andere een landschap met koeien. Dat stelt Bart gerust… het is haar eigen inrichting en niet die ze van haar ouders misschien had moeten nemen. Hermien laat Bart alles zien en na afloop kijkt Bart naar de familiefoto ‘s. Daar ziet hij niets geks aan, dat stelt hem ook gerust. Het lijken dezelfde mensen als mijn ouders, broertjes en zusje. Dezelfde uitstraling, en ook dezelfde uitstraling als Hermien. Ze zitten bij elkaar op de bank en het is net als op vakantie en bij Bart thuis. Ze hebben de grootste lol en de mooiste gesprekken. Een paar uur later gaan ze samen een film kijken en valt Hermien in slaap op Bart ‘s schoot. Bart zet de televisie uit en maakt haar subtiel wakker. Schat… het is twee uur in de nacht geweest en ik moet gaan. Wat?! zegt ze… sorry ik ben zo in slaap gevallen, dát vind ik echt erg! Maak je niet druk, zegt Bart. Ik heb een enorm fijne avond gehad en voel me echt thuis hier.

Hermien knuffelt Bart stevig en vraagt of Bart even met haar meewil naar haar slaapkamer. Ze liggen samen naast elkaar en uiteindelijk belanden ze in elkaars armen. De romantiek spat ervan af en de nacht duurt nog lang. Bart gaat vanuit Hermien naar de boerderij en iedereen komt lachend bij hem… Was het gezellig bij je vrouw? Jazeker zegt Bart met een glimlach… Het was erg gezellig en enorm romantisch!!! Meer hoeven we niet te weten zeggen Bart ‘s ouders en lopen lachend verder. Verder is de dag net zo ‘n dag als alle andere. ‘s Avonds krijgt Bart een berichtje van Hermien. Of hij zaterdag mee wil naar haar ouders. Bart kan, en hij bevestigt dit naar Hermien. Vele selfies volgen van beide kanten en Bart heeft al wat foto ‘s in lijstjes gedaan en opgehangen op zijn slaapkamer, en natuurlijk ook in de kamer. Er hangt op Bart ‘s kamer een hart met allemaal foto ‘s van hun samen. Er vindt een gesprek plaats van vader op zoon… Pa maakt zich toch een beetje zorgen over de schoonfamilie. Is Bart er tegen opgewassen? Dat weet ik niet, pa… zegt Bart, maar ik wil er alles op alles aan doen om het tussen ons te laten slagen en samen oud te worden. We hebben allebei een volwassen leeftijd en zijn allebei goed gebekt, als Hermien dat niet kan, dan is het mijn taak dit te doen naar haar ouders, en eventueel haar familie. Vaders slaat een arm om hem heen en geeft Bart een knuffel. Ik hoop dat het goed komt jongen, écht, ik zie dat jullie voor elkaar zijn bestemd. God heeft jullie bij elkaar uitgezocht!!!

Ze besluiten als gezin samen te gaan bidden, met de vraag of Bart en Hermien ondersteuning kunnen krijgen als het tegenzit bij Hermien ‘s familie. De zaterdag breekt aan. Bart is erg zenuwachtig, want het is altijd spannend als je voor het eerst je schoonfamilie ziet. Daar komt bij dat de spanning groter is omdat haar ouders hem misschien niet zullen accepteren. Wonderen bestaan… ik hoop op het beste denkt Bart bij zichzelf. Hermien is van tevoren even op de boerderij geweest en van daaruit rijden ze naar haar ouders. Ze zijn allemaal thuis. Samen rijden ze naar een prachtige boerderij helemaal in ‘the middle of nowhere’. Hermien en Bart lopen via de achterkant naar binnen en Bart stelt zich voor. De vader en moeder van Hermien verwelkomen hem openlijk en het lijkt net zo te gaan als bij Bart thuis. Dát is een enorme opluchting voor hem. Het gesprek verloopt goed, en er worden grapjes gemaakt. Voor dat ze gaan eten gaan ze samen bidden. Aan het einde slaat Bart een kruis en dat viel bij vaders in het verkeerde keelgat. Hij liep kwaad weg… Maak je niet druk Bart, het is voor hem even wennen, zegt moeders. Bart biedt zijn excuses aan bij iedereen die nog aan tafel zit. Ze reageren dat het niet erg is. Het broertje van Hermien blijft stil… Toch doet hij later gezellig mee binnen de gezellige avond die volgt na het eten.

Er wordt veel aan Bart gevraagd en andersom vraagt Bart ook dingen aan hun. Ze laten elkaar foto ‘s zien van wat iedereen bezig houdt. Bart zit met de vader van Hermien. Hij zit al een hele tijd boven, maar komt uiteindelijk toch naar beneden. Hij loopt naar Bart en wil hem een hand geven. Sorry jongen… ik ben nogal rottig naar je geweest. Kunnen we dit snel vergeten? Bart knikt en antwoord dat het goed is. Vaders sluit zich aan en net zoals op de boerderij bij Bart wordt het erg laat. Er is ‘na dat ene’ geen enkel verkeerd woord meer gevallen. Tóch blijft het wel bij Bart in zijn achterhoofd, hij voelt dat het hier ondanks alles niet bij blijft. Hermien begint er ook nog even met Bart over na de tijd. Het viel me reuze mee, zegt ze. Ik hoop écht dat onze wens is aangehoord en dat we bij elkaar mogen blijven. Huilend van vreugde kruipt Hermien tegen Bart aan. De zondag nadert en beiden gaan naar hun eigen kerk. Bart en Hermien zien elkaar de rest van de middag niet. ‘s Avonds belt Bart op naar Hermien. Ze willen samen gaan zwemmen en het is nog steeds heerlijk warm en prachtig weer. Bij de recreatieplas in de buurt lopen de twee hand in hand langs het water en spetteren elkaar nat. Bart beurt Hermien op en gooit haar in het water. Bart blijft ook niet droog… Samen genieten ze opnieuw van de prachtige zonsondergang en de sterren die blinken in de lucht.

Het is weer maandag en een nieuwe werkweek nadert. Bart en Hermien kunnen terug kijken op een weekend van verlichting, maar zoals elk weekend ook op een prachtig weekend met hun samen. Bij Hermien op het werk komt een collega die Hermien uithoort over haar ‘nieuwe vlam’. Ze wil alles van Bart weten en er vindt een leuk gesprek plaats tussen de beide collega ‘s. Hermien begint stiekem te praten over de angst waar ze mee zit. Welke angst vraagt de collega? Nou, Bart is Katholiek, en ik Gereformeerd, dat is normaal gesproken bij ons thuis een groot probleem. Anders gezegd en échte ‘no go’. José, Hermien ‘s collega schudt met haar hoofd… Meissie toch zegt ze, denk aan je geluk, aan je toekomst… Wat wil jij? Wil jij die prachtige vent laten schieten om jullie godsdienst? Denk je dat het een leuk leven is om alleen maar keihard te werken en voor de rest van je leven alleen te blijven omdat je niemand wilt toelaten dan alleen Bart? Hermien blijft stil en klopt José op haar schouders… je hebt gelijk! Ik wil niet hetzelfde als mijn broertje, hij is nog steeds kapot van zijn relatiebreuk, ookal laat hij dat niet merken naar ons. Als hij erover begint wordt het meteen afgekapt door mijn vader, zegt Hermien.

Hermien krijgt telefoon van haar vader, ze zijn uitgenodigd om te komen eten, bij hun thuis. Het is het weekend erop en samen gaan ze met toch goede moed naar het oudershuis van Hermien. Ze worden openlijk ontvangen en vader neem Bart mee naar boven. Hij laat hem zijn ontwerpen zien en tenslotte lopen ze door de werkplaats. Ze praten samen van man tot man over het werk en tenslotte komen ze weer bij het onderwerp, namelijk het geloof. Jan, de vader van Hermien wil Bart graag wat foto ‘s laten zien van hun kerk. Hoe ze zijn grootgebracht samen met de kerk en vertelt ook dat de zaak al sinds het begin af aan al in handen is van Gereformeerde familie. Er volgt een beetje een snotterig antwoord ‘niemand komt daartussen om dat te verpesten Bart!’. Vergeet dat niet… Bart antwoordt: maak je geen zorgen! ‘Ik heb liever dat je ‘U’ tegen me zegt’, is het antwoord van Jan. Dat maakt Bart behoorlijk aan het schrikken en loopt uiteindelijk naar beneden naar het eten, want dat ruikt vanuit de keuken overheerlijk. Jan sluit zich later aan bij de eettafel en de maaltijd wordt geplunderd. Bart probeert de opmerking van Jan te vergeten, maar dat lukt niet…

De volgende dag breekt aan en na een korte nachtrust staan Bart en Hermien naast het bed om een eind te gaan wandelen in het bos. Tijdens deze wandeling begint Hermien te praten over de problematiek met hun godsdienst. Ze vertelt dat haar vader erg veel moeite heeft om te wennen aan ‘mijn vriend’ die ‘anders’ is. Haar broertje is nog steeds ‘innerlijk erg verdrietig’, en hij zij tegen me dat mij hetzelfde zal overkomen… Niet echt positief, maar mijn broertje mag je wel, heel erg zelfs! zegt Hermien. Hij is blij dat er eindelijk weer iemand is ‘van een ander geloof’ en iemand die ‘nuchter’ in het leven staat en waar niet alleen de kerk het belangrijkst is. Dat klopt, zegt Bart, het leven draait niet alleen maar om de kerk… Waarom zou God ons op de wereld zetten om elkaar niet te accepteren? Dát doen we zelf… Kon ik maar bij jou blijven, zegt Hermien… Dát doet me goed, zegt Bart… Waarom kom je niet mee? Ik ben bang dat mijn vader me dan niet meer wil zien, en de rest van het gezin zit onder de vleugels van hem, dus dan weet je wel hoe laat het is… Dan ben ik iedereen kwijt!

Wat heftig! zegt Bart, hij slaat een arm om haar heen en hij ziet tranen over haar heen rollen. We gaan er een mooie dag van maken, Hermien! Vanmiddag gaan we bowlen en daarna lekker uit eten. Ze knuffelt Bart en gaan in de middag gezellig bowlen. Ze hebben zoals altijd de grootste lol, en na de tijd blijkt dat Hermien de beste speelster was die ver boven Bart stond. Ze gaan uit eten in een heel luxe restaurant, een tentje gespecialiseerd in vis. De sfeer is erg romantisch en Hermien zegt tegen Bart, ik kies voor jou! Mijn vader kan me wat… als hij denkt dat hij over mij de baas kan spelen heeft ie het mooi mis! Ik laat me mijn leven niet door hem bepalen, en zéker niet de rest van mijn leven. Dat ga ik hem morgen zeggen… dan maar ruzie, en dan maar niet meer welkom zijn in het ergste geval. Ik wil dit niet meer!!! Even later komt de visschotel en de avond duurt nog lang. Ze gaan samen naar Bart ‘s huis waar ze de nacht doorbrengen. ‘s Ochtends vroeg blijkt dat Hermien weg is, ze heeft een briefje achtergelaten… Ik ben naar mijn ouders om te praten… Liefs mij!

De dag breekt aan, en vreemd genoeg heeft Bart nog geen appje of telefoontje gekregen. Het is stil op de telefoon. Hij loopt naar beneden en vraagt aan zijn ouders of hun iets hebben gehoord. Nee, wij hebben niets van haar vernomen, zelfs niet dat ze vanmorgen vroeg wegging, zei Bart ‘s moeder. Het is middag, en Bart heeft nog steeds niets van Hermien vernomen. ‘Ik heb hier geen goed gevoel bij… het is niets voor haar om niets te laten horen!’. Zal ik ernaartoe gaan? vraagt Bart aan zijn ouders. Wacht daar maar even mee, zeggen pa en ma. Ik denk dat de sfeer er nu niet prettig is en ze zal je straks hard nodig kunnen hebben. Denk eraan dat ze behoorlijk van streek kan zijn. ‘Arme meid’, zegt Bart. Het is eind van de middag en het is nog steeds stil. Bart krijgt een steeds vreemder gevoel, hij vertrouwt het voor geen meter!

Even later gaat de bel! Bart loopt naar de deur en doet open. Het is Hermien! Kom binnen, zegt Bart, maar Hermien blijft bij de deuropening staan. Bart, ik moet het met je uitmaken… zegt Hermien. Maar, hoezo dan? zegt Bart en hij schrikt. Je weet toch dat ik een andere godsdienst heb dan jou? Jah, zegt Bart, maar we hebben daar toch over gepraat? Ik kan niet meer met je verder is het antwoord van Hermien. Er komt een grijze wolk boven Bart te hangen. Hij zakt in elkaar en staat huilend tegenover Hermien. Wat is dit nou? Hermien zegt dat ze niet verder met hem kan omdat ze anders niet meer bij de familie hoort. Ik moet stoppen van mijn vader, hij staat erop! Gooi je zoiets moois wat we hebben zo maar weg, Hermien? vraagt Bart. Hermien antwoordt ‘we hádden iets moois samen Bart!’. Ik wil je bedanken voor alles en heb een hele fijne tijd met je gehad. Hermien geeft haar ketting terug aan Bart en loopt huilend weg. Ze staat nog even bij het pad, en stapt weer in de auto.

Bart ’s ouders komen bij Bart staan om hem te troosten. Ook hun zijn erdoor geschrokken en geëmotioneerd. Het hele gezin is verbaasd, waarom zó! Zo ineens terwijl ze het zo goed hadden. Voor iedereen zakt de wereld onder hun voeten weg. Dít verdient Bart niet! De ouders van Bart maken zich naar de ouders van Hermien, maar de deur blijft dicht. ‘Ik weet dat jullie thuis zijn!’!. Bart loopt ondertussen huilend naar zijn slaapkamer om daar te ‘breken’ en vervolgens ziet hij de foto van hun beiden. Hij draait het om! Ik kan Hermien even niet zien… Waarom, heer! Waarom?! Wat heb ik verkeerd gedaan… zeg het me, zegt Bart biddend op zijn bed. Hij is de rest van de avond boven. Hij probeert Hermien telefonisch te bereiken, maar er wordt niet opgenomen. Ook online is ze nergens meer te vinden. Het is opeens stil… heel stil op zijn telefoon. Geen appjes meer, geen selfies meer, helemaal niets meer van Hermien.

Even later loopt Bart in zijn ééntje door de stal tussen de koetjes, daar vind hij zijn troost. De rest van de nacht ligt hij te huilen bij de dieren, ook een prachtige plek waar ze samen hebben gewerkt met de grootste lol en mooiste gesprekken. Hij ruimt wat op en loopt naar het winkeltje om daar een foto van Hermien weg te halen. Ze is er niet meer… niet meer hier, niet meer bij mij! Ik begrijp het niet… waarom ben je ineens omgedraaid naar je vader??? is een laatste appje wat Bart stuurt. Ook daar hoort hij niets meer op terug. Bart gaat slapen, sinds lange tijd weer alleen en zonder lieve berichtjes. Behalve van zijn ouders… ‘Wij zijn er voor je! Vergeet dat nooit… Bart antwoordt ‘ik weet het, en morgen voel ik me wel weer iets beter en praten we erover, oke?’. Er wordt ‘ja’ geantwoord en vervolgens komt vader de slaapkamer binnen. De hele nacht praten ze, neem jezelf niets kwalijk, het is jouw schuld niet. Haar vader is hier schuld aan!

Ik ga er morgen naartoe… zegt Bart. Dan zullen we eens kijken of Hermien bij mij wil zijn of bij haar vader. Hij heeft me écht enorm kwaad gemaakt, en tévens heel erg beschadigd. De volgende dag breekt aan, en nadat Bart langs de koetjes is geweest gaat hij naar Hermien ’s vader. Tenminste, hij hoopt dat er iemand thuis is. Bart staat stemverheffend voor de deur. Jan!!! Ik weet dat je er bent, als je écht een vader bent kom je hier en praat je met me. Je kunt me Hermien niet van me afnemen… dat récht heb je niet! Ze is volwassen en je maakt haar diep ongelukkig… Jan komt van achter het huis aangestormd en jaagt Bart weg. Bart laat niet met zich sollen en gaat in de aanval om zich te verdedigen. Even later komt Hermien ertussen. Zij haalt ze uit elkaar en Hermien stuurt Bart naar huis. Vertrek!!! Ik wil je nooit meer zien!!! Wat denk je, dat je mijn vader zomaar kunt aanvallen??? Sodemieter op!

Jan staat op en zegt ‘je was toch nooit goed geworden voor mijn dochter… ga lekker naar je eigen gekkenhuis maar laat ons met rust. Hermien en haar vader lopen kwaad weg, net zoals Bart. Hij komt thuis, met een bloedneus en veel verdriet. Hij wordt verzorgd door moeders en samen schuiven ze aan om te lunchen. Er staat een lekkere pan boerenkool met spareribs op tafel! Bart heeft enorme trek, ondanks dat hij diep in verdriet zit eet hij voor twee. ‘je hoeft voortaan geen rekening meer te houden met Hermien, ma’ zegt Bart voor de grap, maar eigenlijk meent hij het niet. Iedereen grinnikt een beetje. Wat kan het leven toch hard zijn Nou, zegt Bart, ik heb niet willen geloven dat het zo ’n enorm probleem zou zijn, ik heb het met Hermien erover gehad en dacht het voor elkaar te hebben. Ik geloofde dat God het voor ons zou oplossen, maar niet dus!!! Ergens heb ik iets over het hoofd gezien, en dat is hun vader. Ik had Hermien nooit alleen met haar vader moeten laten praten over dit allemaal.

Maar jongen, dit doet God niet, zegt moeders. Dit is iets wat Hermien zichzelf aandoet, omdat ze niet van haar vader kan winnen. Ze is volwassen, maar niet naar haar vader, en dát is waarmee Hermien wordt geconfronteerd. Het is een confrontatie voor haar, maar door haar toedoen ook naar jou. Jullie zijn voor elkaar gemaakt, alleen moet Hermien sterk genoeg zijn tegen haar vader. Dát kan ze wel doen, maar dan moet ze haar hele familie achterlaten. En dát doet ze nooit! zegt Bart. Wacht af, Bart, wachten kan lang duren maar het zal zich lonen. Bart gaat naar René om over de situatie te praten. René en Bart zijn sinds kinds af aan al hele goede vrienden. René nodigt Bart uit om mee te gaan met wat vrienden om eens lekker ouderwets te dansen en te swingen in de kroeg in het dichtst bij zijnde dorp. Bart twijfelt, maar hij besluit om niet mee te gaan. René begrijpt het volkomen en blijft bij Bart. Samen hebben ze het erover en ook René zegt dat Hermien eerst voor zichzelf moet kiezen en sterk moet worden naar haar vader.

Samen besluiten ze een eind te gaan wandelen, en tijdens de wandeling vertelt Bart dat hij Jan, de vader van Hermien een klap heeft gegeven. Pfff… dát is wel moedig van je!!! Jah, zegt Bart, maar Hermien wil me nooit meer zien. Jan ging over de rooie en ik later ook. Hij heeft me echt expres pijn gedaan door Hermien van me af te nemen. Het begint fris te worden en de vrienden gaan weer naar binnen. Eenmaal thuis heeft Bart een berichtje van Hermien. Hij opent snel het bericht. ‘ik moest doorgeven dat het mijn vader spijt van die klap’. dát is het enige wat Hermien schrijft. Hij laat het René lezen en hij slaat een arm om Bart heen. Niets persoonlijks van Hermien zegt hij. René zegt: zou je met deze vrouw verder willen als ze zo is?! Bart kijkt René aan en zegt verder niets. Samen kijken ze nog naar een film en vervolgens gaat Bart weer naar huis. De mooie herinneringen spoken door Barts hoofd. Bij elk ding wat hij ziet bij de boerderij en onderweg ernaartoe is er wel iets wat hem aan Hermien doet denken. Hij gaat snel naar bed, maar kan niet in slaap komen. Hij is nog te verdrietig en heeft nog steeds erge pijn. Emotionele pijn.

De volgende dag gaan ze samen naar de kerk. Tijdens de dienst wordt het onderwerp ‘er zijn wie je bent’ ter sprake gesteld en Bart luistert aandachtig. Hij besluit het op te nemen en naar Hermien te sturen. De preek ging over blijf bij jezelf. Je bent door God gemaakt om jezelf te laten zien en dát te uiten wat je in je hebt. Met alles! Volg je hart, en kies voor je eigen liefde, ookal is het van een ander geloof. Nadat het bericht is verzonden, ziet hij dat er twee blauwe vinkjes verschijnen. Hermien heeft het bekeken. Maar tevergeefs… geen reactie. Hij geeft na een tijd de moed op. Bart ’s leven gaat verder, hij heeft veel steun aan zijn gezin waar hij is opgegroeid en zijn vrienden. Iedereen vindt het erg en spreekt er schande van! Zij geven ook aan dat Hermien de moeite niet waard is om stil te staan in het leven. Dit is natuurlijk ook zo, maar voor Bart was Hermien de liefde van zijn leven.

Bart begint weer helemaal op te bloeien, tóch blijft Hermien aan hem knagen, maar hij probeert dat gevoel weg te drukken. ‘Ik heb er niets meer aan!’ Bart heeft een heel goed gesprek gehad met zijn predikant, en samen gebeden om stabiliteit in zijn leven. Dat hij alles weer mag blijven oppakken en ook is er gevraagd om emotionele steun daar waar nodig. Ruim een jaar later gaat Bart op vakantie, hij gaat samen met zijn vrienden naar een lekker warm Spanje en samen met een groepsreis hebben ze daar een leuke week. Het doet hem terugdenken aan de mooie vakantie met Hermien, maar hij zet zich er al snel overheen. Er zijn ook veel leuke vrouwen bij, maar tóch blijft Bart bij één iemand hangen als het om de liefde gaat, en dat is Hermien. Er is één iemand die meer contact met hem zoekt, zij heet Lisanne en stiekem heeft ze een oogje op Bart. Ze raken samen aan de praat, het gesprek gaat over ‘koetjes en kalfjes’. Een tijdje later komen vanzelf ‘de relatieproblemen’ die zowel Lisanne als Bart hadden aan bod.

Lisanne komt met een verhaal dat exact hetzelfde is als dat van Bart. Die jongen heeft ook voor zijn geloof en zijn familie gekozen. En om het helemaal bont te maken woont Jasper niet heel ver bij jou vandaan, zegt Lisanne. Oh? En mag ik vragen waar dan? Ze legt het Bart uit en dan komt Bart tot zijn grote verbazing dat het gaat om het broertje van Hermien. Lisanne vertelt dat Jasper tot op de dag van vandaag nog steeds erg verdrietig is en zelfs depressief. Stiekem hebben we nog weleens via de telefoon of app contact met elkaar, maar nog niet zo heel lang. Het moet allemaal heel stiekem gebeuren, en meestal is Jasper dan ergens een eindje wandelen of zit hij in het bos. Bart vertelt dat hij met Jasper ’s zus is geweest, en samen kijken ze elkaar aan… ‘Wat is de wereld toch klein’ en ze wisselen samen elkaar ’s ervaringen uit. Ze kunnen elkaar hier goed in ondersteunen. Lisanne heeft het geluk dat ze weer met Jasper contact heeft, maar dat Hermien dan niets meer laat horen… Tijdens de vakantie worden ze hele goede vrienden en wisselen ze elkaar ’s gegevens uit.

Na de vakantie begint Bart ’s dagelijks ritme weer en ziet dat hij bijna geen boodschappen in huis heeft, dus dát naar de winkel! Onderweg ziet hij een bekende auto, dat erg op die van Hermien lijkt. Eenmaal in de supermarkt ziet Bart Hermien ’s vader. Hij kijkt hem aan, maar er is geen enkele reden om elkaar goedendag te zeggen. Het doet Bart innerlijk wel iets, het is meer boosheid naar hem toe dan verdriet. Op een dag krijgt Bart een heel vreemd gevoel, zó opeens! Op zijn werk vertelt hij dit tegen zijn beste collega. Het gevoel kan ik niet beschrijven, maar het heeft met Hermien te maken… het heeft me achteraf veel meer gedaan dan dat ik zelf dacht. Ik denk dat je eens met iemand moet gaan praten, zegt de collega en Bart volgt zijn advies op. De volgende dag kan hij al terecht bij zijn psycholoog en bouwt hier al een hele goede band mee op. Tijdens de gesprekken komt eruit dat Bart tóch elke keer wordt tegengehouden door de gevoelens die hij heeft richting Hermien. Brekend in tranen vertelt hij eindelijk dat hij haar graag ten huwelijk wilde vragen, maar nét een dag ervoor verbrak ze het contact.

Terwijl de tissues steeds schaarster worden probeert de psycholoog bij Bart verder door te prikken, en dit lukt! Vraag om hulp door je handen te vouwen is het advies, en samen gaan ze bidden. De psycholoog is namelijk ook Christelijk. Samen vouwen ze de handen en vragen om hulp, namelijk bij het vinden van Hermien en een antwoord op de vraag… ‘Wát was nou de reden om zo ineens niets meer van je te laten horen?’ Er gaan wat jaren overheen en Bart heeft inmiddels de boerderij overgenomen. Na een flinke verbouwing die nodig was heeft Bart een officiële opening georganiseerd. Iedereen is uitgenodigd en de sfeer is behoorlijk gezellig. Maar Bart, zegt een dorpsgenoot, ‘je hebt alles zo goed en leuk voor elkaar, maar één ding ontbreekt…’ En dat is glimlacht Bart. Nou, denk eens na… de liefde natuurlijk!!! Nou, ik heb liefde voor mijn werk, mijn dieren en mijn familie. Daar past voor mij geen andere liefde bij… De man loopt verder en vraagt aan Bart: ‘je bent er nog steeds niet helemaal overheen he?’ Het is moeilijk, zegt Bart, maar ik heb ervoor gekozen om voorlopig alleen te blijven en voor dat wat me lief is, namelijk alles hier, te kiezen en dáár mijn energie in te steken.

Groot gelijk heb je, jongen! Liefde kan mooi zijn, maar het kan ook voor veel verdriet zorgen, en uiteindelijk kun je er aan onderdoor gaan als je pech hebt. Dat klopt, zegt Bart, maar soms is het leven wreed. Een tijdje later komt de vader van Hermien binnen om eens een kijkje te nemen. Zoals Bart zijn plicht is moet hij hem vriendelijk ontvangen. Hermien ’s vader vraagt of hij met Bart mag praten, maar Bart heeft ‘helaas geen tijd’. Er is één ding wat ik je wil zeggen, zegt Bart tegen Jan, je bent de vader van Hermien, maar heb je enig idee wat je Hermien hebt aangedaan? Ik heb het je het bij deze vergeven, maar vergeten doe ik het niet! En, sorry voor die klap die ik je toen gaf! Zegt Bart. Jan vertelt dat Hermien niet meer thuis komt, en met de noorderzon is vertrokken. Niemand weet waarheen! Jan laat duidelijk merken dat hij er moeite mee heeft… Bart loopt naar de winkel want iemand roept hem. Jan, als je écht meer om je dochter geeft dan je geloof, dan wéét je wat je te doen staat!, is het laatste dat Bart tegen hem zegt.

Naar mate de jaren duren, naar mate Bart steeds meer de liefde tóch begint te missen. Ondertussen is ook iedereen om hem heen voorzien van een partner en kinderen, dus hebben ze voor Bart ook minder tijd. Bart ’s leven bestaat tegenwoordig uit werken en af en toe op vakantie of veel tijd aan zijn hobby ‘s. Het wordt lente, Bart maakt een wandeling door het prachtige weiland met de bloeiende bloemetjes in het gras. In de verte ziet Bart een vrouw staan, lijkend op Hermien. Hij loopt ernaartoe en tot zijn teleurstelling is het niet Hermien. Hij begroet haar en loopt verder. Opeens krijgt hij een heel fel licht te zien, en het lijkt alsof daar een persoon in staat, maar dan heel vaag… Een soort silhouet. Hoe dichterbij het komt, hoe meer het op een vrouw begint te lijken. Bart, die steeds verbaasder wordt ziet dat het om een engel gaat, en hij krijgt een boodschap: “Bart, wat doe je jezelf toch aan! Ga verder met je leven want Hermien is er niet meer… Ze gaat naast hem zitten en houdt haar hand op zijn schouder. Verspil je leven niet aan je verdriet, maar ga je liefdesreis beginnen! Kijk vooruit en volg je hart en je gezonde verstand!

De Engel verdwijnt, samen met het licht. De vrouw die hij begroette stond bij hem en bood hulp. Bart is flauwgevallen, maar niet zomaar, het had te maken met de boodschap. Hij vertelt aan haar wat hij heeft meegemaakt toen hij weer goed bij kennis was. Hij schrok van de boodschap dat Hermien ‘er niet meer is’, en toen schoot hij in tranen uit! Nadat Bart is opgestaan lopen ze samen een stukje door het weiland, en komen aan de praat. Alexandra, zoals de vrouw heet, vertelt dat zij ook weleens zo ‘n ‘boodschap’ heeft gehad. Ze weet precies wat er is gebeurd, want ze zag ook een engel. Alexandra vertelt dat zij heeft gehoord, en zélfs gezien dat er een jongeman op haar pad zal komen en dat was bij een boerderij. Hoe vreemd, maar mooi kan het zijn?! De man leek precies op Bart…

Wonderen bestaan, en ik stel geen eis aan geloof! Je bent wie je bent, zegt Alexandra. Mijn ouders zijn zelfs atheïst, alleen ik ben gelovig, en toevallig hetzelfde geloof als jij! met een glimlach. Zij accepteren dat ik wél gelovig ben en ze zijn zélfs een luisterend oor. Wauw!!! zegt Bart, dat is fantastisch. Bart vraagt later of Alexandra zin heeft om ergens te gaan eten. Alexandra loopt met hem mee. Natuurlijk is ze wel wat zenuwachtig, maar ze vertrouwt hem. Met een lekker bord patat met frikandel, lekker romantisch, beginnen ze aan een fantastische avond en de nacht breekt ondertussen aan. Ze besluiten om elkaars nummers uit te wisselen en samen spreken ze vaker af. Een paar weken later maken ze kennis met elkaar ’s ouders en dat was meteen aan beide kanten van de familie een klik. Nét zoals bij Bart en Alexandra, met een schepje meer……

Alexandra, beloof ons alsjeblieft één ding… zeggen Bart ’s ouders, beloof ons alsjeblieft dat jij bij Bart een lichtpuntje kunt creëren en maak hem gelukkig! Wij vertrouwen op je en rekenen op je. Hij komt van heel ver, en heeft erg veel verdriet om het verdwijnen van Hermien. “Ik beloof het en ik zal ervoor zorgen dat hij niks tekort komt” en ik vertrouw Bart ook! Met een schouderklop op Alexandra ’s schouder lopen beide ouders naar de winkel om Bart te helpen. Zo nu en dan komt de vader van Hermien nog weleens in de winkel, en Bart zit met een ‘ding’ dat de hele tijd aan hem trekt… Moet hij het aan hem vertellen? Over de boodschap die hij kreeg? Misschien weet hij het al, en ik denk dat hij me uitlacht of nog erger… Tóch besluit Bart een brief te schrijven en doet het bij Hermien ’s ouders door de bus.

Kort erna komt Jan bij Bart in de winkel maar hij zegt er niets over. Bart wil verder met zijn leven en houdt Hermien in een plekje in zijn hart. Alexandra is nu diegene waar hij mee verdergaat en samen hebben ze besloten om een foto van Hermien in de gang te hangen. De volgende dag in de winkel: Bart heeft een nieuw schilderij getekend: het zijn Bart en Alexandra en deze heeft een plekje gekregen op de oude plaats waar Bart en Hermien eerder stonden. Samen kijken ze ernaar en geven elkaar een enorme knuffel. Ik hou van je, is het wat er in de winkel klinkt naar Alexandra, en Bart gaat op zijn knieën. Er klinkt keihard ‘JA!!!’ Een jaar later trouwden ze. Ze hebben een nieuw huis bij de boerderij gebouwd en kregen twee kinderen. Niels en Hermelijn. Zij zijn nu samen eigenaar van de boerderij en de ouders… die helpen met veel geluk nog steeds mee in de winkel en op de boerderij. Samen met de ouders van Alexandra.

De kids, zij hebben ook het boer / boerin zijn door en samen worden ze een grote groep gelukkige mensen. Een compleet gezin! Op een dag zitten ze allemaal bij elkaar om het kerstfeest te vieren en opeens klinkt het geluid van de brievenbus. Er zit een kaart in. Bart loopt naar de brievenbus en pakt de kaart eruit. Het is een kaart van Hermien… “Heel veel succes in je verdere leven! Ik hoop dat je je geluk hebt teruggevonden en ik weet zeker dat je een lieve ‘meid’ zult opzoeken. Het is je gegund!” Doe iedereen de groeten! Weet dat ik je nog steeds in mijn gedachten heb! Vriendelijke groet, Hermien… Hmmm… denkt Bart, er staat maar één naam op en geen adres. Hij besluit om de boodschap over te brengen naar iedereen. Zij kijken verbaasd en vragen ‘Wat doet dit met je Bart?’ Hij zegt ‘ik vind het fijn dat ze er nog is, maar ik heb nu Alexandra en twee prachtige kinderen, ouders en schoonouders’. Hij besluit om de kaart weg te gooien.

Bart ’s broers en zusje zijn allemaal al een tijdje op zichzelf, en net als Bart dolgelukkig. Drie keer raden… ze hebben een boerderij en kwekerij opgericht, en de jongste, het zusje? Die is naar het buitenland om in arme landen hulp te bieden bij mensen die hun hulp ontzettend hard nodig hebben.

De week erop geeft Bart de kaart aan Jan en deze schiet in tranen! Mijn dochter is er nog… Ik wil haar zoeken en haar om vergiffenis vragen. Dankje jongen, dankje! Ik ben je veel verschuldigd. Neej, Jan! Het is gebeurd en we hebben het afgesloten, zand erover! Hier… neem dit stuk kaas van me aan en geniet ervan! Hij drukt het in Jan ’s handen. Jan heeft besloten om de zoektocht naar Hermien te beginnen, maar tevergeefs. Er staat geen Hermien meer in het dossier, waar hij ook informeert. Ze heeft een andere naam gekozen en heeft alles achtergelaten. Alleen heet ze symbolisch nog ‘Hermien’ voor Bart… Er heerst bij het gezin van Hermien, of Yvette zoals ze tegenwoordig heet, een groot verdriet… Bij het gezin van Bart is een nieuwtje. Ze gaan het bedrijf verder uitbreiden en Alexandra laat een zwangerschapstest zien aan Bart… “We krijgen gezinsuitbreiding!!!” Bart en Alexandra krijgen een meisje erbij en noemen haar…

Hermien