Oeps, ongelukje!

Een verhaal over een jongen genaamd ‘Bram’ die op slag verliefd werd… Het zal me nooit overkomen dacht ik bij mezelf, maar helaas… ik werd op een kruising aangereden door een automobiliste die mij niet zag omdat ze met de telefoon bezig was. Eenmaal dat gezien maakte ik me al kwaad en maakte me uit de auto om de persoon behoorlijk wat op te noemen! Toen zij uitstapte remde me dat af, ik werd op slag overvallen door die mooie verschijning. Ze excuseerde zich in paniek en ik gaf aan dat we beiden even van de weg af moeten om dingen te regelen. Zo gezegd, zo gedaan.

Op het moment dat we de papieren voor de verzekering invulden ging mijn hart steeds meer tekeer. Natuurlijk zei ik niets… Behalve het uitwisselen van de gegevens die nodig waren voor de verzekering. Ze zat dicht naast me in mijn auto en ik had geprobeerd om haar na alle poespas te kalmeren. Gelukkig viel de schade nog mee, mijn bumper lag eraf en zij een deukje… gelukkig heeft ‘Sanne’ zelf geen ‘deukje’ opgelopen. We hadden elkaar ‘s nummer uitgewisseld als dat nodig mocht zijn. Er gingen een paar dagen overheen, toen besloot ik toch om haar de appen met de vraag of alles goed is gekomen. Ze antwoordde ‘zeker’ de auto is weer gemaakt, en de jouwe?

Met enthousiasme antwoordde ik dat mijn auto weer is gemaakt en dat gelukkig de bumper niet vervangen hoefde te worden, maar er gewoon weer aan is gemonteerd. Geen grote verzekeringskwestie dus. Zo append gingen we de hele avond door, en leek het alsof we mekaar al een tijdje kenden en we nooit op elkaar waren gebotst, mijn enthousiaste gevoel werdt steeds meer, totdat ik het spannenende moment afwachtte om haar te vragen of ze ‘toevallig’ al een relatie heeft. Gelukkig was het antwoord ‘nee’. Hoezo vraag je dat? Er stond een verbaasd gezichtje achter haar antwoord…

Toen leek het net alsof ik van boven werd geholpen, en stuurde iets wat ik nooit zo gauw zou sturen aan iemand. ‘ik was totaal overvallen toen ik je zag, ook hoe je me te woord stond… Wonderbaarlijk kreeg ik een zelfde antwoord, en toen gingen bij mij allerlei belletjes rinkelen. Ik ga gewoon vragen wat met haar af te spreken, en ook dat werd met een enthousiaste ‘ja zeker!’ beantwoord! Vanaf dat moment was ik helemaal in de zevende hemel! Het weekend daarop spraken we af, ze woonde in de stad hier in de buurt. Ongeveer op 6km afstand van het dorp waar ik nu woon.

Zaterdags en nota bene nog op valanetijnsdag ook, wachtten we op elkaar bij dat gezellige park in de stad, we hadden om één uur afgesproken, en ik maar wachten. Uiteindelijk werd het half 2… Bij mezelf, hoe onzeker ik over mezelf was, was alweer opgestaan en wou alweer vertrekken, totdat er iemand kwam aanlopen toen ik op was gestaan. Sanne, we gaven elkaar uit respect een hand en zoenden elkaar op de wang… Ze excuseerde zich dat zo zo laat was, ze moest heel plotseling overwerken en haar telefoon was leeg… ze baalde als een stekker want die date zou maar eens niet doorgaan…

Ik had een idee, laten we samen wat gaan drinken en ergens wat eten, ik was niet alleen zenuwachtig, maar rammelde van de honger. Sanne vond het een goed idee, en liep enthousiast met me mee. Eenmaal aangekomen bij dat restaurant begon het erg gezellig te worden en allebei hadden we het gevoel om dit een vervolg te geven. Wel waren we allebei op de eerste afspraak aftastend, maar we hadden genoeg gespreksstof. Daarnaast hebben we veel gelachen en hebben we ook serieus gepraat. Nee, niet over de aanrijding, daar hadden we tóch al over geappt. We namen elkaar immers niets kwalijk.

We gingen ‘s avonds om elf uur naar huis en appten een nieuwe afspraak in. Wat hadden we toch weer zin om elkaar te zien, maar nu op korte termijn, en weer in datzelfde park. Voordeel; Sanne kwam nu gelukkig op tijd. We besloten wat te eten en drinken in een heel chique restaurant, veel onbekende gerechten met onder andere sushi ‘s. We genoten er allebei van en besloten na de tijd samen naar een ‘romantische’ film te gaan in de bioscoop. We hadden alle tijd voor elkaar en in de bioscoop sloeg de vonk over. Niet echt een plek, maar toch legde ze haar hoofd op mijn schouder en keek heel relaxed verder. Een kusje op de wang volgde…

Eenmaal uit de bioscoop gingen we in het donker nog een eindje wandelen, en daar in het park werd het erg gezellig, maar alsnog… we hadden even gewacht om bij elkaar af te spreken, stapje voor stapje deden we dat op onze derde afspraak. We hadden bij mij afgesproken, en toen ze arriveerde sprong ze in mijn armen. Ik zei toen nog… wat een aanrijding kan veroorzaken, heel enthousiast antwoordde ze ‘ja, wonderbaarlijk he?!’ Het is per toeval ook nog zo dat we qua interesses heel veel met elkaar gemeen hebben, ook dingen waar normaal weinig mensen voor openstaan, bijvoorbeeld spiritualiteit. Ook ik sta daar voor open, al zou je het in de buitenwereld niet zeggen.

Eenmaal naast elkaar op de bank te zitten, pakken we samen een lekker wijntje, kaarsjes aan en heerlijke toastjes erbij. Daarna hebben we alleen maar gepraat, en daarbij… wat was het toch lekker knus toen ze in mijn armen lag. Er gaat een tijdje overheen en we besluiten officieel een relatie te beginnen, en dat hebben we gevierd met een weekendje aan zee, leuk huisje en ‘s avonds bij het kampvuur. Wat een genot! Van dat ene moment van ‘je best wel verdrietig voelen omdat je nog vrijgezel bent’ tot gebondenheid en het uit kunnen zingen van geluk! Samen is niet meer alleen, vanaf het eerste familiefeestje kwam ik heel enthousiast met Sanne aanlopen, en natuurlijk hand in hand. Gelukkig voelen we ons op ons gemak bij onze familie en schoonfamilie, ook dat is wonderbaarlijk, het lijkt net alsof we elkaar al jaren kennen.

Iedereen ging staan, en Sanne stelde zich voor, prachtig dat iedereen ook zo positief reageert naar Sanne en naar mij! Eindelijk Bram, heb je iemand gevonden die daadwerkelijk bij je past! Dat zien we zo al wel… Zoals verwacht hebben we lekker genoten van het familiefeestje en hebben we prachtige ervaringen opgedaan. Ik kreeg later nog te horen; wat heb jij het getroffen, waarop mijn oom ‘Willem’ zei ‘Bram, zorg goed voor haar, anders krijg je met mij te maken met een lach… Dat zal niet aan mij liggen, antwoordde ik, en kreeg vervolgens een schouderklop, van mijn nogal sterke stevige oom Willem. Uiteraard werden we uitgenodigd om bij iedereen langs te komen, en dat hebben we gedaan!

Een jaar later hebben we besloten om te gaan samenwonen en kregen al gauw kinderen, we wilden allebei de stad en het dorp uit en kozen uiteindelijk voor een prachtig boerderijtje net buiten de stad. Een plek met vrijheid, waar ook de kinderen heerlijk konden rondrennen. Echte liefde bestaat, we hebben elkaar nooit meer verlaten en hebben ons eeuwig trouw beloofd door te trouwen. Een groot poster van hout met onze trouwfoto hangt bij ons in de kamer met daaronder ‘Bram & Sanne, ‘onvermijdelijk’