Geloven, hoe moeilijk kan het zijn?
Dag beste lezer, dit keer een stukje over het geloof. Geloven in jezelf is het aller belangrijkste, maar geloven in God, dat vinden veel mensen lastig en ze snappen zoveel dingen niet! Ik kijk daar écht niet raar van op! Zo af en toe heb ik met mensen weleens een gesprek over geloof en ik hoor vaak: ‘als er werkelijk een God is, waarom is er dan zoveel narigheid als oorlog, terrorisme, aardbevingen en andere vreselijke dingen waar vaak enorm veel onschuldige mensen in omkomen?’. Tjah… hoe ga je dat uitleggen? Ben ik diegene die dat moet uitleggen? Ik die gelovig is, maar ook mijn vraagtekens heeft? Misschien moet ik tegen diegenen zeggen dat ze de bijbel moeten lezen? Misschien wel, misschien niet omdat ik waarschijnlijk een antwoord krijg ‘los je daar alles mee op?’ of ‘hoe kun je dát nou zeggen!’. Als je gelooft in God en leeft naar zijn ‘regels’ dan zal je zo min mogelijk overkomen, is mij in het verleden weleens gezegd… Dat is een boodschap waar ik het liefst géén antwoord op geef! Niet geloven is dus gekweld worden komt het dus op neer… Neej dat ‘geloof’ ik dus absoluut niet!
Wees een goed mens voor jezelf en anderen! Dat is wat ik mensen altijd probeer duidelijk te maken. Als je wil geloven open dan je hart naar God en bid! Vraag, dank en vraag om vergeving. Maar hoe zit dat? Geloven in ‘iets dat je niet ziet of kunt aanraken’… Sommigen lachen erom en een ander probeert met je mee te doen. Ook dit zijn dingen waar ik niet raar van opkijk. Hoe leg je uit dat God bestaat? Tjah… dat heeft met vertrouwen te maken! Mijn ervaring hiermee is dat er ook mooie dingen gebeuren en dat je écht wel geholpen wordt door God, maar ik probeer de ellende en het verdriet zoveel mogelijk aan de kant te leggen en ondanks dat toch mijn hart open te stellen… Ik zit dus, beste lezer ,die misschien met dezelfde vraag zit, met hetzelfde euvel… Een passend antwoord is denk ik heel ver te zoeken, maar wat men hierover ook vertelt… Is dat ook iets om in te moeten geloven? Geloven in verdriet en haat? Onschuldige mensen die geen kans krijgen om op deze wereld van het leven te mogen leren en genieten? Misschien mag ik het God vragen met een gebed?
De duivel, een woord dat sommigen niet uit kunnen spreken, die bestaat ook. Maar als ik om me heen kijk dagelijks dan lijkt het alsof God hem heel veel dingen toelaat! Misschien ga ik nu erg ver, maar nu we het er toch over hebben… Ik probeer met zoveel mogelijk respect dit stukje te schrijven. Positief en negatief, God en Satan, koud en warm. We hebben in het leven altijd twee keuze ‘s met alles wat we doen. Hebben we misschien teveel vrijheid? Dat kan ik niet over mijn mond heen krijgen als ik denk aan alle onschuldige mensen zoals eerder beschreven. Zij hebben niet van die vrijheid kunnen ‘genieten’. Ik kan alleen maar zeggen… ik ben blij en dankbaar, voor datgene wat ik heb bereikt in mijn leven en de kansen die ik krijg! In het verleden is dat anders geweest, maar daar vertel ik je binnenkort meer over in mijn eigen ‘levensverhaal’ dat ik naar verwachting ergens in september of oktober plaats. Ik sluit af met ‘geniet van het leven, met alle ups en downs! Vragen waar je niets mee kunt, leg het aan de kant, je hebt er niets aan! Boos zijn is logisch, maar zet je leven niet op ‘pauze’… Naar mijn mening mag je boosheid ook uiten aan God! Leef met je hart en volg je gevoel…… Ondanks alles; dankjewel God!
