Een lange weg om te zoeken
Dit verhaal gaat over Erwin, hij is 33 en vrijgezel, hij probeert via veel mogelijkheden zijn liefde te vinden en gelukkig te worden. Iedereen om hem heen is voorzien, hebben onlangs kinderen gekregen of pas een relatie, maar Erwin blijft alleen achter. Hij meldt zich aan op de bekende datingsites, gaat zoeken naar bij hem passende profielen, en stuurt berichten. Geen antwoord of ‘geen interesse’ krijgt hij. En daar zit Erwin weer met opgetrokken schouders achter zijn laptop. Niemand moet me blijkbaar… Ik ben waarschijnlijk te lelijk. Mijn negatieve gevoel wordt weer bevestigd. Niemand wil me!
Er gaat een periode overheen en hij besluit eens weer het uitgaansleven op te pakken, maar dát valt tegenwoordig niet mee! Hij stapt ergens een cafeetje binnen waar een dancing bij zit, hij voelt zich behoorlijk aangekeken en loopt ongelukkig weg, toch probeert hij het bij een volgende. Daar betaalt hij entree en wordt binnengelaten door de security. Veel dansers in de disco, en tot zijn grootste verbazing iets oudere dames van eind twintig of begin dertig. Vervelend is het wel, want alle vrouwen waar hij in de buurt staat lopen naar hun vriend. Wat doen ze hier in vredesnaam vraagt Erwin zich af! Tjah… gewoon als stel naar de disco is niets mis mee zou je zeggen, maar Erwin vind van wel omdat hij erg graag een leuke vrouw wil ontmoeten.
Na een goed uur loopt Erwin weg uit de discotheek en de security kijken hem echt aan met een boodschap van ‘nu al???’. Toch zijn ze zo sociaal om ‘tot ziens’ te zeggen! Hij loopt weer naar de auto en rijdt naar huis, met een emotioneel stukje muziek op de radio, hij voelt zich toch al ‘belabberd’. Het is weer niet gelukt! Niemand die me zag staan of ik werd raar aangekeken. Raar is het wel, denkt hij bij zichzelf… ook hier lukt het niet! Opnieuw wordt zijn negativiteit bevestigd, niemand moet me! Ik voel me net zo’n ‘kansloze’… Eenmaal thuis pakt hij een glaasje cola met een zak chips, de TV gaat aan en ergens in de nacht gaat hij naar bed. Tot zover mijn zaterdagavond maar weer…
De volgende dag start Erwin de laptop maar eens op om te kijken of er berichten zijn, maar helaas… geen berichten! Met zijn croissantje in zijn mond legt hij de laptop weer aan de kant en gaat zich bedenken wat hij gaat doen! Het is een mooie ochtend en hij denkt bij zichzelf… ik ga vandaag eens een wandeling maken, er zijn op deze dag verschillende wandelgroepen waar je je voor kunt opgeven. Hij belt op en om twee uur moest hij verzamelen bij het restaurant net buiten de stad. Erwin heeft in zijn achterhoofd toch weer de hoop dat er vrouwen van zijn leeftijd bij zijn… Maar… Het zijn allemaal mannen… Hij was ingeschreven bij een mannengroep. Pfff, daar gaat mijn zoektocht weer… Het is me weer niet gegund.
Na afloop eten en drinken ze nog even in het restaurant, maar Erwin had het al gauw gezien en ging weer naar huis. Ach, het was toch wel een gezellige middag, ik was weer even van huis. ‘s Maandags komt hij op zijn werk, en met ruim 300 man op kantoor is dat de enige plek waar hij vrouwen tegenkomt van zijn leeftijd, helaas bijna allemaal ook bezet… op één iemand na! Ze heet Patricia, ze is 30 jaar en woont in de buurt van het werk. Ze kunnen altijd lekker met elkaar kletsen tijdens de pauze ‘s en in de wandelgangen. Ze eten soms samen. Het gaat over koetjes en kalfjes, en Erwin werd steeds enthousiaster, vooral als ze hem om Facebook toevoegt. Hij kijkt stiekem gauw op haar profiel, en jawel… er staat achter haar status ‘vrijgezel’. Bingo! Denkt Erwin…
Toch durft Erwin Patricia niet mee uit eten te vragen, daar is hij te verlegen voor. Erg zonde zou je denken… Collega ‘s zeggen ook al stiekem dat ze het erg leuk met elkaar kunnen vinden. Pfff… ik wordt helemaal gek van haar. Dit positief bedoeld, mijn hart begint sneller te bonken als ik haar zie en met haar praat. Dag in, dag uit zit Patricia in Erwin ‘s hoofd! Hij slaapt er zelfs slecht van. Dan komt hij op het idee om haar op valentijnsdag een kaartje te sturen. De volgende dag was het 13 februari en had hij een leuk kaartje voor haar uitgezocht. Hij schrijft er wat leuks in en wacht tot valentijnsdag. Hij is van plan om het stiekem op haar bureau te leggen.
‘s Avonds na het eten kijkt Erwin op Facebook en plots komt in zijn overzicht van zijn profiel te staan ‘Patricia heeft een relatie’. Hij schrikt en opeens is alle blijheid weg… Hij pakt het kaartje, scheurt het door en gooit het weg. Tranen vallen over het toetsenbord van zijn laptop en hij is de opvolgende dagen van zijn padje af. Alle dagen lijken grijs, en op zijn werk kan hij zich slecht concentreren, Patricia gaat nog telkens door zijn hoofd heen. In de middag is het pauze en Patricia loopt langs, er komt met veel moeite ‘hoi’ vanaf en ze loopt snel verder. Ze wordt aan het eind van de dag opgehaald door haar nieuwe vriend en lopen hand in hand weg. Erwin zag het gebeuren, als er iets pijn doet, dan is het dát wel……
Nu is er wéér niemand waar hij zich op kan focussen, hij spreekt met wat vrienden af, en hij heeft het er over. Wat moet ik, vraagt hij aan zijn beste vriend. Hoe moet dit verder met me?! Hoe vind ik mijn liefde en geluk… Een diepe zucht volgt. Tjah… ik heb geen flauw idee krijgt hij als antwoord. Gewoon doorzoeken via internet denk ik… Trouwens, waarom probeer je het niet eens met een contactadvertentie of een datingbureau? Dat is een idee… Maar dat kost me honderden euro ‘s. Toch wordt de stap gezet en het datingbureau gaat na betaling voor Erwin zoeken. Hij ontvangt een e-mail met een overzicht van allemaal vrouwen in zijn regio. Jeetje!!! Allemaal véél ouder…… Hoe kunnen ze me dit aandoen??? Waarom is me dit niet gezegd?
De volgende dag belt hij met het bureau en uit zijn ongenoegen… Waarom hebben jullie me dit niet verteld? Wat is dit !!! Reageert hij boos. En terecht… als 33 jarige ga je niet daten met iemand van bijna 50, normaal gezien. Meningen verschilden daarover met de consulente en het gesprek wordt beëindigd. Wég honderden euro ‘s en weg nieuwe kans! Weer een teleurstelling te verwerken. Erwin geeft de moed op, hij stopt met alles, schrijft zich uit bij alle datingsites. Mijn tijd is geweest!!! Het is me niet gegund… Dan moet ik maar alleen blijven en ‘verdwijnen’ in eenzaamheid.
De vakantie komt steeds dichterbij en Erwin besluit zich aan te melden voor een singlereis. Eenmaal gedaan vertrekt hij naar Italië met twintig mensen, zowel mannen en vrouwen. En nog mooier, allemaal tussen de dertig en veertig jaar, en vrijgezel! Wat wil je nog meer. Twee weken cultuur snuiven, lekker relaxen en verre wandelingen maken. Gesprekken volgen en er lijkt een leuke ‘vriendengroep’ te ontstaan. Lachen gieren brullen, maar ook serieuze gesprekken en bij een enkeling een traan, waaronder ook bij Erwin. Hij legt uit wat er aan de hand is en ze schrikken ervan! Ik ben erg gepest vroeger, en daardoor is mijn hele leven verwoest! Eindelijk kan ik hierover praten en voelt het vertrouwd. Eén van de dames slaat een arm om Erwin heen en uren lang zitten ze bij elkaar.
De reden dat ik me nutteloos voel heeft te maken dat het me niet lukt om een leuke vrouw te vinden op mijn leeftijd, maar een andere reden heeft met vroeger te maken. Ik ben zo verlegen omdat ik ben weggeveegd van de kaart. Ik mocht er niet zijn, ik was altijd de ‘pispaal’ en werd beledigd. Ook dit heb ik als ‘waar’ beschouwd. Jarenlang heb ik hier niets mee gedaan en nu kom ik erachter dat ik me te ‘negatief’ opstel naar mensen en daarom word ik afgewezen. Blijkbaar is dit ook op mijn foto ‘s te zien. Nou, Erwintje… zegt Magdalena, je komt naar mij echt niet negatief over hoor! Ik zit niet voor niets met mijn arm om je heen. Je bent een prachtig mens en ik wil je graag beter leren kennen. Erwin geeft haar een spontane knuffel en die wordt geaccepteerd.
Voor het eerst sinds lange tijd ervaart Erwin hoe het is om door een vrouw te worden geaccepteerd, en toch voelt het vreemd… het is spannend maar wel heel erg fijn. Magdalena weet hier prachtig mee in te grijpen en ze vraagt aan Erwin of ze ook na de vakantie contact kunnen blijven houden. Toeval bestaat echt… Magdalena woont nog geen uur rijden van Erwin!!! Hoe mooi kan het zijn. Het ‘leuke stel’ blijft contact houden, net zoals de rest van de groep trouwens… Het was een leuke intensieve groep, daar bleven veel vriendschappen aan over. Magdalena heeft laten weten aan Erwin dat ze graag naar hem toe wil komen, en uiteraard staat de deur open! Fluitend loopt Erwin door het leven. Ze spreken voor het eerst thuis af en Erwin laat Magdalena de prachtige regio zien. Het is hier zo lekker rustig en er is zoveel natuur, laat Magdalena weten. Bij ons is er zoveel drukte! Samen lopen ze naar een natuurgebied en op een afgelegen plekje aan het water, omarmen ze elkaar en sloeg de vonk over. Na uren knuffelen gaan ze weer naar huis. Het duurde niet lang… Magdalena trok bij Erwin in en samen hadden ze hun weg gevonden.
Valentijnsdag 2018: niet meer alleen, en een kaartje dat nog heel is met een prachtige boodschap. Magdalena kwam eerder thuis van haar werk en las het kaartje: Lieve Magdalena… pak je spullen en wacht tot ik thuis ben. Het ticket naar Italië ligt in de kamer op tafel en morgenvroeg vliegen we weg. Drie keer raden, met een smilie… we gaan naar Rome. De volgende dag vliegen ze samen naar Rome, verblijven daar twee weken, maar wel een heel speciale vakantie… op de eerste avond van hun vakantie gingen ze naar de plek waar Magdalena Erwin heeft omarmd. Weet je nog dat we hier tegen de muur zaten? Ik wil je vragen om mee te gaan naar het grasveldje hier achter in het park. De zon ging onder, Erwin had stiekem een aantal fakkels aangestoken en daar gingen ze samen staan.
Erwin bukt en komt met een ring tevoorschijn. Lieve Magdalena, wil jij dat ik je voor de rest van je leven gelukkig maak en wil je met mij onze weg bewandelen? Magdalena antwoord heel enthousiast ‘ja, dat wil ik graag!!!’ Ze springt bij Erwin in zijn armen en doet de ring om! Een jaar later trouwen ze in de kerk, natuurlijk waar alles begon… in een klein kerkje in Italië, net buiten Rome! Zo kwamen twee ‘zoektochten’ bij elkaar en vonden ze samen hun weg van het leven…… Een weg voor altijd! Erwin en Magdalena…
