Ben ik te min?

De klik was er! Op het jaarlijks feest in het dorp, weet je nog? We ontmoetten elkaar en konden onze ogen niet meer van elkaar houden, we dansten, swingden en kwamen aan de praat, de hele avond en nacht hebben we het ‘erg gezellig’ gehad, vooral toen ik je in mijn armen had! Wat waren we verliefd! We wisselden telefoonnummers uit, en natuurlijk ons Facebook-profiel. Ookal was je niet in de buurt, toch kon ik je prachtige foto ‘s bewonderen, waar ik ook was, je was altijd bij me! Er kwam een vervolgafspraak, en daarop volgden er nog heel veel meer en ondertussen hadden we verkering. We maakten kennis met elkaar ‘s ouders, broers en zussen.

Daar begon al een ‘probleempje’ te ontstaan, het accepteren dat ik een boerenpummel was en jij de rijke dochter van de goed lopende juwelier in de stad. Je haalde me op en samen gingen we naar je ouderlijk huis. Daar wachtte me een onaangename verrassing. Ik stelde me voor, en gaf een leuk met plastic verpakt kaas-pakket met allerlei kazen van onze boerderij. Dankjewel kon er net vanaf, want ze hadden me al ‘geobserveerd’ en ‘afgekeurd’. Ik mocht met je mee naar de kamer en daar gingen we meteen al aan de eettafel zitten, omdat we rond het middageten aankwamen.

Ik ging zitten op de stoel die me werd gewezen, en het eten werd opgeschept. Het zag er heerlijk uit, varkenshaas met krielaardappeltjes. Daartussen zaten heerlijke doperwten en gesneden champignons met champignonsaus. Ik heb gesmuld, maar er werd me niets gevraagd. Als ik probeerde me in een gesprek te mengen dan kwam er een snotterig antwoord terug. Ik voelde me erg ongemakkelijk! En jij… jij was even niet die lieve meid die ik ontmoette en waar ik wekenlang heerlijk mee heb afgesproken en ge-appt, soms tot diep in de nacht… Ook jij begon snotterig te worden en gingen met een gespannen sfeer weer naar huis. Toen ik wegliep zag ik mijn ‘aardigheidje’ met kaas in de prullenbak liggen.

Ik gaf aan dat ik me niet op mijn gemakt voelde, en je begon te huilen en zei… sorry, ik heb het verpest bij mijn ouders, terwijl het bij jullie zo gezellig was en we echt hebben genoten en de grootste lol hadden! Ik mocht mee naar de koeien, mocht kaas maken en mocht zelfs mee naast je in de trekker. Bij mijn ouders mocht je niks, ze zagen je niet staan en maakten rottige opmerkingen. Ik heb gefaald en moest voor je opkomen… Het spijt me zo enorm! Ik deed een arm om je heen en troostte je, het is goed zei ik je. Ondanks dat ‘akkefietje’ met je ouders gingen we verder, we kregen een vaste relatie en gingen na een jaar samenwonen.

Samen met de beide ouders gingen we op pad, en richtten het huis in, maar het moest toch gebeuren zoals jouw ouders wilden. Jij was er niet tegen opgewassen dus heb ik erdoor gesproken, wij kregen zelfs ruzie en je ouders gingen kwaad weg. Je ouders kwamen onder het mom van ‘goedmaken’ met een prachtige maar zeer dure auto. Die is voor jou, anders komt er nooit wat van! De auto is je visitekaartje… Ik begon me behoorlijk te ergeren maar hield mijn mond, omdat ik geen zin had in nog een ruzie. Ik kreeg niks van hun want ik was de boosdoener van alles. Weer geen woord van hun naar mij…

Je vader was jarig, dus gingen we daar naartoe. Ik heb ooit tegen je gezegd dat ik niet goed ben met bordspellen, maar toch gingen we met zijn allen spelen. Ik deed ook mee, maar snapte er helemaal niets van. Alles wat ik vroeg werd, ook door jou met een chagrijnig gezicht beantwoord. Het was tijd om de honden uit te laten en je ging met je moeder mee. Ik was met je vader even alleen en heb wonderbaarlijk een gesprek met hem gehad, je broer zat er bij, meneer de programmeur! Jullie stelden zogenaamd belangstellende vragen over onze kaasboerderij. Hoeveel koeien hebben jullie en hoeveel vierkante kilometer is jullie bedrijf eigenlijk? Wat is ongeveer de jaaromzet? Nou, de zaken gaan goed en we kunnen goed leven, antwoordde ik. Toen kwam hun verhaal over hun werk. Met ruim twee ton op je vaders spaarrekening en die 20.000 euro van je broer gingen de zaken ook goed. Dat moest ik echt allemaal weten! Wat kon mij dat schelen?

Toen je terug kwam ging je bij me zitten en kreeg ik een kus. Je mengde je in het gesprek en het werd eigenlijk best gezellig. Biertje zei je vader? Ik stond versteld, maar probeerde me bij jullie thuis te voelen. Wist ik veel dat je moeder me zwart heeft gemaakt tijdens de wandeling met de honden? Wat moet je met die jongen? Dat is toch niets voor jou? Een beetje tussen de koeien met zo ‘n boerenjas aan? Hij heeft een veel lagere agrarische opleiding en kan niet eens een dure auto voor je kopen! Een spelletje kan hij nog niet eens spelen… Je vertelde me dat je in discussie ging en dat je er niets meer over wilde horen, maar je ouders gingen maar door! Ze bleven kritiek op me geven en daardoor kregen wij elke keer ruzie!

We kregen de uitnodiging om samen op vakantie te gaan, naar Ameland! Samen in een huisje met je ouders en broer. Goed, ik had er al niet zoveel zin in omdat ik wist hoe het zou verlopen, maar ik ging mee om jou! Want ik kon geen twee weken zonder je! Ik zal je vertellen, dat waren de ergste twee weken! Het was prachtig weer, en we gingen samen fietsen en wandelen, maar altijd met je ouders erbij! Ze zorgden er wel voor dat we geen moment alleen met elkaar waren die twee weken. Natuurlijk gingen we spelletjes doen en gingen dingen bezichtigen. Ik weet het nog heel goed, ik had de tranen in de ogen staan omdat ik alleen liep terwijl jij over ‘zakelijke’ dingen liep te praten met je ouders. De enige die af en toe met me begon te praten was je broer, die zijn grote successen met me besprak over het grote bedrijf waar hij een programma voor had geschreven en daar weer promotie voor had gekregen.

Leuk! zei ik tegen hem… ik ben een boerenjongen en ik houd van koeien… Dat is mijn wereld! Waarom ga je niet in de computers? Vroeg hij. Ik heb geen computerknobbel zei ik en we liepen verder. Wat moest ik zeggen terwijl hij alles afkapte wat mijn interesse had? Jij… jij zag me niet staan en had niet in de gaten hoe ik het van binnen uitschreeuwde! Jij, mijn liefde was niet bij me, we gingen ‘s avonds slapen, jah dat deden we wel met zijn tweeën op een slaapkamer. Er kwam een kus en een knuffel, dat was het enige. Die liefde tussen ons, waar is die? Ik durfde het niet uit te spreken omdat ik geen ruzie wilde, en ook niet met mijn schoonouders. Elke dag maar weer. Ik maakte me op een gegeven moment kwaad en begon je aan te spreken op je gedrag bij je ouders, waarom doe je me dit aan?! Ik wil naar huis! Je antwoordde… ohja?! en wat hebben me ouders je gegeven? We mogen hier gratis op hun kosten verblijven! Daar stond ik, op het strand tussen alle vrolijk genietende mensen stonden wij weer eens te ruziën.

‘s avonds bij het eten stond er een lekkere pan met bami, pindasaus en kipsaté. We schepten allemaal op, en ik had de pech dat ik per ongeluk wat liet vallen. Een diepe zucht kwam er bij je pa en ma! en jij bekte me af ‘let dan ook op!’. Meer zei je niet en het gesprek ging weer verder waar ik zoals gewoonlijk niet bij was betrokken. Je trok je steeds meer naar je ouders en broer. Ik zat daar maar… verdrietig en met pijn ging ik een ommetje maken. Ik kon m ‘n verdriet niet meer inhouden en zat te janken in het park, alleen op een bankje waar niemand me zag. Het was namelijk elf uur ‘s avonds. Toen ik terug kwam lag jij al in bed!

Ik ging slapen, welterusten zei ik en er kwam antwoord. Je wenste me ook een goede nacht en je sliep verder. Ik wilde een arm om je heen slaan maar dat duwde je weg. Daar lag ik dan, was ik maar bij m ‘n ouders op de boerderij, heerlijk tussen de liefhebbende mensen die wél om me geven en tussen al die prachtig lieve koeien. Wat heb ik gedaan vroeg ik me af? Waarom doe je me dit aan? Ik had nog niet eens zo erg veel moeite met je ouders, maar wel met jou! Ik was mijn warme nest bij jou kwijt! Ik kon nergens heen, behalve op de veerboot naar Nederland stappen en weg te gaan van deze hel bij mijn vriendin die me negeert omdat ze niet tegen haar ouders is opgewassen!

Eenmaal weer thuis na een terugrit ruziën en verwijten naar elkaar toe te gooien kwamen we thuis. We zeiden elkaar drie dagen niets. Ik was de boosdoener en ik zag alles verkeerd. Waar ben je, mijn meisje? Waar is die lieve vrouw gebleven die van me houdt? Maar ik houd van je zei je nog. Daar is weinig van te merken, gaf ik als antwoord. Nou… dat was helemaal verkeerd. Je stond op, smeet de deur van de kamer dicht en je was de rest van de avond boven op de slaapkamer! Je ouders hebben het voor elkaar!!! zei ik. Ik pakte mijn spullen in en wilde weggaan. Op dat moment kwam je huilend in paniek bij me en liet me weten alsjeblieft niet te gaan, ik hou van je en wil veranderen! Ik was zo gek en vertrouwde daarin en we maakten het samen weer goed, maar dat heeft wel drie dagen moeten duren en bijna een relatiebreuk.

Het wordt een warme zomer en we besloten om een weekje op vakantie te gaan. Het was eerst erg gezellig, maar lopende de vakantie begon je op me te katten en werd de stemming heel wisselend. Wat er was? Je zei dat je niet zo lekker was en je met je ouders smste, ze probeerden je op andere ideeën te brengen met de beslissingen die wij samen hadden gemaakt in ons hele doen en laten. Weer was ik te min!!! Ik had het fout en hun alleen maar goed. Want je was uiteraard de dochter van de rijke juwelier! Ondanks af en toe een snauw was het verder een gezellige vakantie en konden we van elkaar genieten. De vakantie hadden we afgesloten met een lekker etentje en een wijntje bij kaarslicht op het terras. We waren op de romantische toer.

Eenmaal thuis gingen we even lekker naar mijn ouders om bij te kletsen over de vakantie. Ze waren opgelucht! Gelukkig zeiden ze tegen me in de keuken, jullie hebben elkaar nog… Gelukkig… Toch bleef ik ondanks dat een raar gevoel houden dat ik nog steeds werd afgekraakt. En ongelijk had ik niet… Eerste kerstdag hadden we samen met mijn ouders een onvergetelijke kerst, we genoten als gezin, waar jij ook in was opgenomen, vanaf het eerste moment toen je me met je prachtige ogen aankeek! Mijn moeder sloeg een arm om je heen en we begonnen te zingen op de tekst van dat bekende kerstliedje dat op de achtergrond op de radio klonk die eerst zachtjes aanstond, tot op dat moment. Tweede kerstdag… we gingen naar jouw ouders, en ik had weer de pech… ik had tot op heden mijn ergste kerstdag… je zag me weer niet staan, en daarnaast… je broer moest specifiek op tweede kerstdag worden verhuisd!!! Waar was dat goed voor? Toen was ik wel goed genoeg om te helpen, want boeren werken toch hard genoeg?!

Ik was op… en in het nieuwe jaar had ik de knoop doorgehakt. We kregen weer ruzie, en natuurlijk omdat je ouders het weer eens op me hadden gemunt. Ik belde mijn ouders en vroeg of ze wilden komen helpen mijn spullen in te laden en weer te stallen in een lege stal op onze boerderij. De boerenpummel is weg, waar je zoveel van hield. Toen ik bij me ouders in de auto stapte zag ik je tranen rollen en je stond in de deuropening. Dat was de laatste keer dat ik je zag. Mijn meisje, we hadden het zo fijn kunnen hebben als je écht voor mij had gekozen! Er zijn er maar een paar te min… dat waren je ouders! Zij hebben niet naar jou geluisterd, en jij… jij was niet sterk genoeg, niet sterk genoeg om voor meer te kiezen… voor ons. Wat iets prachtigs was tussen ons is weg… voor altijd! Wat ik hieruit heb geleerd en ook aan jou wil meegeven: Geef niet meteen teveel, maar wacht ook op de ander! De basis heb je met elkaar, zónder tussenkomst van wie dan ook. De basis heb je hand in hand met je partner…